Dit is Leaders in Finance: een podcast waarin we op zoek gaan naar de mens achter het succes. We praten met leiders van nu en later over hun drijfveren, carrière en privéleven. Waarom? Omdat er meer gesproken moet worden in de financiële sector. Onze gast deze week is oprichter van een fintech bedrijf dat een onstuimige groei doormaakt. “We hebben nu zo’n 100-150 miljoen per jaar wat we wegzetten en we groeien heel hard. Tot nu toe hebben we elk jaar een verdubbeling of verdrievoudiging gerealiseerd.” Maar geld kan nooit je belangrijkste drijfveer zijn. “Mensen die ook echt geld-gemotiveerd zijn, dat zie je snel genoeg, dat voel je snel genoeg. En dat zijn niet mensen waar je heel graag mee wilt zijn. Vaak redden die mensen het ook niet, en als ze het wel redden, worden het vaak ook geen leuke mensen.” Wat drijft onze gast dan wel? “Mijn grootste droom is eigenlijk de filosofie van een deeleconomie, maar dat losstaat op geld. Zorgen dat je mensen die geld hebben geld beschikbaar stellen en dat echt als een netwerk, als een deeleconomie kunnen loslaten op de economie.” Onze gast deze week is Julian van de Steeg, oprichter en CEO van BridgeFund. Je host is Jeroen Broekema.
Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. Deze week is te gast Julian van de Steeg, de CEO en founder van BridgeFund. Welkom, Julian!
Julian: Dankjewel!
Jeroen: Leuk dat je naar Driebergen bent gekomen om met Leaders in Finance, met mij, in gesprek te gaan. Voordat ik jou zal introduceren, wil ik graag de partners van Leaders in Finance bedanken voor hun steun. Dat zijn: Kayak, EY, Odgers Berndtson Executive Search en Roland Berger.
Verder wil ik de luisteraars er wederom graag op wijzen dat recent mijn boek met de titel 100 Gesprekken: De mens achter het succes is uitgekomen met allerlei persoonlijke fragmenten van de eerste honderd gasten van de podcast. Dus van Ali Niknam, Klaas Knot, Jeroen Dijsselbloem tot Karin van Baardwijk, Chantal Vergouw en Annette Mosman en dus 94 anderen. Ze komen allemaal aan bod. Vind je dat interessant en wil je er meer over weten? Ga dan naar boek.leadersinfinance.nl om het boek te bestellen of uiteraard kan het ook via bol.com, Amazon, Management Boek en alle andere online boekenverkopers. Dan nu terug naar mijn gast, Julian is de CEO en oprichter van BridgeFund, hij is Serial Entrepreneur, zo startte hij als student Amigo, een challenger op het gebied van arbeidsbemiddeling die hij – ja, je hoort het goed! – in drie jaar tijd beursgenoteerd maakte. Ook was hij onder andere oprichter van DGA Nederland, een belangenbehartiger voor ondernemers, hij is 36 jaar en woont met zijn vriendin in Amsterdam. Dan hebben we al een klein beetje een beeld, maar nog heel beperkt. We gaan nog veel meer horen over jou. Waar ik eigenlijk mee wilde starten, ik was dit aan het voorbereiden, ik zat op Google je naam aan het intypen, toen vond ik op de website van EY – dat ging over een nominatie van een emerging entrepreneur 2021 – een quote van jou in het groot onder jouw foto. Die gaat als volgt: “Ga gewoon, ook als je plan nog niet helemaal af is.” Dat vond ik wel mooi, ik dacht, “Daar moet ik eerst eens naar vragen.” Want wat bedoel je hier precies mee? Is dit typerend voor jou?
Julian: Leuke vraag! Ja, dat typeert mij wel, denk ik. Soms kun je op honderd dingen manieren proberen te redeneren waarom je iets gaat doen, en soms laat je het gewoon onderaan en dan merk je het onderweg wel. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn studie – daar komen we zo meteen nog even op – ik ben begonnen met Bedrijfskunde en ik had daarnaast een bedrijf en dat ging eigenlijk dusdanig goed dat ik dacht, “Die studie doe ik uiteindelijk in de wetenschap dat ik ondernemer ben en het ga blijven.” Dus dan kan ik beter hoog aan, dan zie ik het vanzelf.
Jeroen: Zit het nou in je karakter of is het iets wat je hebt moeten leren, die quote “Ga gewoon, ook als je plan nog niet helemaal af is”?
Julian: Dat is echt mijn karakter.
Jeroen: Het zit er sterk in?
Julian: Ja.
Jeroen: Is dat altijd goed?
Julian: Zeker niet, maar onderweg leer je je weg wel weer kennen. Dus soms zijn plannen zo groot, dan kan je ze niet rond redeneren, maar als je gewoon gaat lopen, kom je onderweg altijd dingen tegen. Dat kun je bijna verstaan onder een soort manifesteren, je vindt je pad wel als je aan het lopen bent.
Jeroen: Zie je dit veel meer bij ondernemers dan mensen die in loondienst zijn?
Julian: Ja, zeker. Ik ben bij uitstek bij ondernemers. Die durven gewoon te gaan.
Jeroen: Je moet er ook wel een soort van rust voor hebben in je hoofd om dat te kunnen doen. Je moet niet zenuwachtig worden.
Julian: Ja, dat zal deels rust zijn, maar deels ook gewoon het vermogen om te denken, “Als we alleen maar gewoon gaan, dan met z’n allen en dan zien we het onderweg wel.” Nogmaals, een plan of een bedrijf starten begint vanuit een klein idee, dat is een zaadje dat je begint te planten en door eenmaal te gaan lopen gaan mensen volgen. Doordat je gaat volgen, ga je goede mensen aantrekken en dan ontstaat het meestal. Dus het is heel moeilijk te vangen wat ondernemerschap nou echt is, maar voor mij is het de creatie van niets naar iets.
Jeroen: Dat is mooi verwoord! We hebben je uitgenodigd omdat je CEO en ook oprichter bent van BridgeFund, nu zullen veel mensen dit kennen en in ieder geval hadden we het voor deze aflevering kort over dat waar ik woon je constant advertenties van jullie tegenkomt in de Time Stamp [00:05:06] en waar dan ook met die opvallende hond. Maar voor wie BridgeFund niet kent, zullen we het eens even gaan neerzetten aan de hand van de stakeholders? Dat is een wijze die ik graag doe, een beetje structuur erin. Om te beginnen met jouw collega’s, jouw medewerkers, hoeveel zijn er en wat doen ze allemaal?
Julian: Op dit moment hebben we in Nederland zo’n 65 medewerkers, allemaal relatief jonge mensen en een aantal wat oudere. Dat zijn vaak ook de mensen waarvan we ervaring in het verleden hebben kunnen meekrijgen. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd tussen de 26 en 36 zal zijn. Verder een aantal wijze aandeelhouders.
Jeroen: Wat voor rollen hebben deze mensen? Waar zijn de meeste mensen mee bezig?
Julian: Ik denk dat ongeveer de helft van het bedrijf bestaat uit IT en innovatie en voor de rest hebben we toch nog steeds een stukje risk voor de beoordeling van analyses en customer success om zo’n klant te begeleiden door een aanvraag.
Jeroen: Even over het product, want het is geen stakeholder, maar het is wel belangrijk. Jullie financieren MKB?
Julian: Ja. Eigenlijk is ons product tweezijdig, we zijn een online platform dat de vraag en aanbod van geld bij elkaar brengt. We gaan daarbij aan twee kanten van het spectrum uit dat er ondernemers zijn die geld over hebben en die beleggen bij ons het geld en die krijgen daar een vast rendement voor. Aan de andere kant hebben we ondernemers, die kunnen dat geld gebruiken om een onderneming te laten groeien, die betalen daar een stukje rendement voor.
Jeroen: Zijn dat korte of langlopende leningen?
Julian: Het zijn kleine kortlopende leningen. Dus uitgaande van de lening zijde, is het gemiddeld leenbedrag zo’n 20.000 € en de gemiddelde looptijd 6-7 maanden.
Jeroen: Dus jullie hebben eigenlijk stakeholder klanten. Het zijn eigenlijk twee hele andere groepen. Aan de ene kant lening nemers en aan de andere kant lening gevers.
Julian: Ja, dat zou je zeggen, maar het zijn vaak wel dezelfde. En het allermooiste is dat soms de lening nemer uiteindelijk ook onze financier wordt.
Jeroen: Verklaar je nader, want dat snap ik niet helemaal?
Julian: Dus je kunt beleggen bij BridgeFund als je geld over hebt als ondernemer, maar dat kan vanaf 100.000 €, en je kunt geld lenen bij BridgeFund vanaf 5.000 €. Dus de stap om te kunnen beleggen is nog wel een forse stap, zeker als je lening nemer bent van 5.000 €. Maar voor ons zijn de mooiste succesverhalen als iemand binnenkomt als lening nemer en een aantal leningen heeft gehad of maar één keer een lening heeft gehad, en vervolgens bekend is met onze dienstverlening en daarna besluit om zelf ook belegger te worden.
Jeroen: Zijn het meestal ondernemers die het geld verschaffen bij jullie, of is het een mix van nog veel meer?
Julian: Het zijn meestal ondernemers of ze hebben een ondernemende achtergrond. Ook voor particuliere beleggers vanaf 100.000 € is mogelijk. Maar de mensen die het meeste affiniteit hebben met wat wij doen, waaronder sommige gasten die bij Leaders in Finance zaten, beleggen bij BridgeFund.
Jeroen: Waarom 100.000 €? Dat is een serieus bedrag.
Julian: Ja, dat is een ondergrens vanuit de AFM die gesteld is omdat je dan te maken hebt met professionele beleggers. Het is ook onze wens in de toekomst kleinere leenbedragen aan te kunnen nemen, maar daarvoor moeten we echt nog een stuk verder ontwikkelen.
Jeroen: Even heel concreet, als ik nou 100.000 € heb, leg ik dat dan in voor een bepaalde periode?
Julian: Als je 100.000 € wil beleggen, zijn er een aantal opties. Je kunt één, twee of drie jaar vast doen, en je kunt ook kiezen om het flexibel in te zetten. Flexibel is dagelijks opzegbaar, maar de kanttekening is dat wij het recht voorbehouden om er maximaal zes maanden over te doen om je dan terug te betalen. Dat is puur om het risico uit te sluiten, als iedereen tegelijk zijn geld terugvraagt, hebben we een probleem. Maar de praktijk leert dat de gemiddelde terugbetaal-termijn, afhankelijk van hoeveel geld je erin hebt zitten, zo’n 1-2 werkdagen is.
Jeroen: In principe, even ervan uitgaande dat er geen defaults zijn, krijg ik dan aflossing terug en rente terug?
Julian: Ja, je hebt eigenlijk eerst het pandrecht op alle uitstaande leningen en als er een default is, komt die voor onze eigen rekening. Wij vinden dat wij uiteindelijk zelf besluiten wie we de lening verstrekken, dus dan moeten we ook zelf het risico dragen als het niet goed gaat. Jij krijgt in principe altijd gewoon je rente en je inleg terug.
Jeroen: En hoe groot zijn jullie nou eigenlijk? Zijn er cijfers? Je bent niet beursgenoteerd, dus ik weet niet of alles openbaar is. Maar kan je er getallen over delen?
Julian: Ja, we zitten nu richting de 100.000 aanvragen per jaar. Wij hebben nu ergens tussen de 100-150 miljoen per jaar wat we wegzetten en we groeien heel hard. Tot nu toe hebben we elk jaar een verdubbeling of een verdrievoudiging gerealiseerd.
Jeroen: De MKB-klantenkant, zijn dat alle sectoren of zie je dat je in bepaalde sectoren heel veel doet?
Julian: Het is heel breed. 96% van het hele MKB, althans van alle bedrijvigheid bestaat uit kleine MKB’s. Wat wij niet doen, misschien is dat iets makkelijker, is wat heel weinig doen, bijvoorbeeld ZZP’ers die één keer per maand een factuur hebben. Omdat wij op basis daarvan niet de klantrelatie kunnen inschatten en wij zoeken wel echt een spreiding.
Jeroen: En het gemiddeld leenbedrag, waar moet ik dan aan denken? Je zei vanaf 5.000 €, maar dat zal niet het gemiddelde zijn?
Julian: Nee. Het is wel de meest voorkomende lening, dus het is iets wat gewoon met name vanwege gemak gekozen wordt, ook bij grotere bedrijven, overigens. Het gemiddelde leenbedrag is bij ons zo’n 20.000 €.
Jeroen: Je noemde al heel kort tussendoor de eigenaren. Hoe zit dat in elkaar? Je bent zelf oprichter, dus ik neem aan dat je mede-eigenaar bent. Er zijn er nog een aantal anderen, kan je daar iets meer over vertellen?
Julian: Ja, ik heb een aantal aandeelhouders. Eén van mijn medeoprichters is Rutger Quispel, die is verantwoordelijk voor de marketing, dus de spreekwoordelijke Ted, de hond. Die is één van de medeoprichters, al vrij vroeg hebben we Quintin Schevernels erbij gehaald, misschien een bekende naam. Oud-CEO van Funda. Vervolgens hebben we René Frijters gevraagd, die begon als coach klankbord, die is volgens mij ook een keertje hier in de podcast geweest.
Jeroen: Klopt!
Julian: Die heb ik gevraagd om ons te coachen, en dat vond hij ook leuk om te doen.
Jeroen: Voormalig oprichter Knab en Alex.
Julian: Ja, dat is iemand met een behoorlijk track record. Op die manier zijn we ook bij hem terechtgekomen, want we waren op zoek naar mensen in de sector die indrukwekkende dingen hadden gedaan, ook een beetje een challenger mindset hadden. Dat hebben wij zelf ook. En René is begonnen als coach, één keer per kwartaal zouden we afspreken, daar hoefde hij verder ook geen geld voor te hebben, wat hij vond het leuk wat we aan het doen waren. En vervolgens werd het al snel één keer per maand, één keer per week en al snel werd het bijna dagelijks dat hij even contact had, een appje stuurde of een artikel stuurde. Toen had ik hem gebeld, “Als je het zo leuk vindt, vind je het dan niet leuk om echt mee te doen?” Daar heeft hij niet lang over nagedacht, hij zei, “Ja” en heeft hij zich ingekocht. Vanuit dat punt is hij betrokken geraakt bij de hele IT-infrastructuur die nu gebouwd is. In de afgelopen drie jaar heeft hij drie dagen in de week bij ons gewerkt.
Jeroen: En als eigenaar/oprichter van het bedrijf, wat dreef jou destijds om dit te gaan doen?
Julian: Het grappige is dat dit niet van tevoren bedacht is, het is redelijk organisch ontstaan. Ik had hiervoor dus een ander bedrijf, DGA Nederland. Dat was een belangenbehartiger voor ondernemers, daar heb ik een aantal dingen gedaan, een inkoopnetwerk, een handelsnetwerk en een kennisnetwerk. Eigenlijk in de zoektocht, “Waarmee kan ik kleine ondernemers helpen om succesvoller te ondernemen?” Voor de ene betekent succes meer vrije tijd, voor de ander meer geld, de ander meer kennisdeling. En eigenlijk door de negatieve rente bij de banken was de vraag ontstaan van ondernemers, “Ik zit met geld en ik weet niet zo goed wat ik ermee moet, maar negatieve rente voelt echt als diefstal.” Dus die waren op zoek naar wat de mogelijkheden zijn om ergens te beleggen. Het moet veilig zijn, je moet er zicht op hebben en het moet ook weer flexibel zijn om het terug te kunnen krijgen. En aan de andere kant, in datzelfde platform van die ondernemers, ik had zo’n 2.000 ondernemers in dat platform zitten, die zaten juist met de vraag, “Ik kan bij de bank geen kleine kortlopende lening meer krijgen, ik heb gewoon soms even een overbruggingsfinanciering nodig, even kort een liquiditeitsinjectie.” En dat is eigenlijk vrij organisch ontstaan vanuit het platform zelf, vandaar ook de naam BridgeFund, het bruggetje tussen die twee belangen. Die hebben we samengebracht.
Jeroen: Wist je iets van de financiële sector, van financiële producten?
Julian: Helemaal niks.
Jeroen: Maar nu wel?
Julian: Nu meer, ongetwijfeld. Maar ik zou mezelf nog steeds niet als een autoriteit bestempelen.
Jeroen: Ik neem aan dat je daar een aantal mensen bij het bedrijf betrokken hebt, die daarin gespecialiseerd zijn.
Julian: Ja. Ik denk dat ik in twee dingen goed ben: creatieve concepten bedenken en zorgen dat je de juiste mensen aan je gaat binden.
Jeroen: Dat is mooi. Even verder met die structuur van de stakeholders, voordat ik helemaal afdwaal. Nog twee die ik in ieder geval wil bespreken, de maatschappij breed, wat wil je nou eigenlijk bijdragen met dit bedrijf? En aan de andere kant de concurrenten. Wie zijn dat nou eigenlijk? De banken, neem ik aan. Maar hoe kijken die naar jullie en hoe kijken jullie naar hen? Laten we beginnen bij die maatschappij. Wat is hier je maatschappelijke drive, of zit die er eigenlijk helemaal niet achter?
Julian: Voor mij lijkt het me het allermooiste dat wij inderdaad – zoals ik net zei – die ondergrens van 100.000 € naar beneden kunnen brengen. Je ziet bij heel veel bedrijven die geld bij ons lenen dat ze te maken hebben met seasonality. Dus die hebben door het jaar heen af en toe geld over en dan weer geld te kort. Als wij ook die bedrijven kunnen faciliteren dat zij bij het geld dat ze over hebben kunnen starten bij het fonds om rente te krijgen en vervolgens, zodra ze het weer nodig hebben, rente betalen, dan denk ik dat wij gewoon een veel betere oplossing zijn voor de markt in plaats van dat we gewoon nu alleen maar aan één kant kunnen verstrekken en aan de andere kant de rente moeten uitkeren. Dus ik denk dat je dan een product ontwikkelt waar de bank in de oorsprong ooit voor bedoeld is geweest en daar zijn we naartoe aan het ontwikkelen.
Jeroen: Dus de maatschappelijke drive of het doel erachter is zorgen dat die MKB’ers beter kunnen werken?
Julian: Ja, en dat het geld voor hun gaat werken.
Jeroen: En dan maak je zelf al de brug – the bridge – naar die banken, want dat is een concurrent voor jullie, neem ik aan. Is dat de grootste concurrent?
Julian: Ik vind het onaardig om te zeggen, gezien de luisteraars, maar ik heb niet het idee dat de banken hier heel erg in concurreren. Waar de nieuwkomers heel erg tech-based zijn, ik denk dat wij ons ook veel meer als een tech-instantie zien dan een financiële instelling. Alleen, we hebben toevallig het product geld wat we heen en weer geven. Ik denk niet dat het echt het domein van de banken is.
Jeroen: Maar wie zijn jouw concurrenten dan?
Julian: Dat zijn met name echt de andere fintechs. Je hebt een aantal Nederlandse partijen, die zijn volgens mij ook wel goed bezig. Maar ik denk dat onze grootste concurrentie echt uit het buitenland komt.
Jeroen: Uit het buitenland en hier bezig is?
Julian: Ja, ook in de Nederlandse markt.
Jeroen: Fintechs dus.
Julian: Ja.
Jeroen: Want uiteindelijk is het natuurlijk een ongekend groot getal, 100-150 miljoen, zoals je eerder noemde. Aan de andere kant zie je dat banken natuurlijk nog steeds miljarden doen, ook in het MKB. Blijkbaar zijn die banken nog steeds heel dominant?
Julian: Ja, alleen op een heel ander domein. Waarschijnlijk kunnen zij in één deal doen waar wij een heel jaar aan werken, maar dat is een heel ander type MKB. MKB is een heel rekbaar begrip.
Jeroen: Jij bedoelt meer – even mijn woorden – een klein bedrijf, daar zitten ze dus veel minder en meer in de ‘M’ van het MKB?
Julian: Ja.
Jeroen: Oké, helder. Wat zijn jullie grootste uitdagingen?
Julian: Ik denk dat wij sinds afgelopen jaar wel marktleider zijn geworden in dit domein, dus kleine MKB, kortlopend, zakelijk. En we zijn gewend heel erg te groeien en om die groei vast te kunnen houden, moet je ook de stap gaan nemen naar het buitenland. Dan merk je ook dat elk land weer zijn eigen set aan regels en uitdagingen met zich meebrengt.
Jeroen: Hoe lang ben je nu bezig met BridgeFund?
Julian: Toevallig ben ik er net achter gekomen dat wij ons vijfjarig jubileum hebben kunnen vieren.
Jeroen: Dus je bent vijf jaar bezig en, om even dat getal weer aan te halen, 100-150 miljoen. Hoe groot kan het eigenlijk worden als je naar Nederland kijkt?
Julian: Puur naar de Nederlandse markt, dat hangt ervan af of wij onze productdiversiteit gaan uitbreiden, maar op de manier hoe we het nu organiseren en doen, kan het een miljardenbedrijf worden.
Jeroen: Met dit single product, of met meer producten bedoel je dan?
Julian: Nee, ik denk dat je dan naar aanpalende producten moet gaan. Ik denk dat het segment op zichzelf jaarlijks 20-30% groeit, dus dat zijn eigenlijk de klanten die vroeger naar de bank gingen en steeds meer naar de tech gaan. Je ziet nu uit recent onderzoek van de stichting MKB-financiering dat twee derde van de jongeren überhaupt niet meer naar de bank toe gaat. Maar ik denk dat de oudere generatie nog wel geneigd is om dat te doen. Ook daar zien we hen steeds meer naar ons toekomen.
Jeroen: Als je dat echte volume wil gaan doen, denk ik meteen, “Dan moet je ook de grotere leningen gaan doen, dan moet je misschien ook een keer een miljoen gaan verstrekken op een pand.” Is dat ook wat jij noemt een aanpalend product?
Julian: Nee. Ik denk dat dat domein gewoon prima in de handen is van partijen die daar heel veel verstand van hebben. Wij zitten echt op de liquiditeit voor het kleine MKB. Dus we hebben ook heel bewust vastgehouden aan die koers. Het is heel makkelijk om je volume te laten stijgen door grotere tickets te doen, maar schoenmaker, blijf bij je leest.
Jeroen: Kan je mij terugnemen naar die eerste weken dat je dit bedrijf aan het bouwen was in je hoofd? Hoe ging dat en hoe was die eerste periode?
Julian: Gek, eigenlijk. Dus toen we tegen het product aanliepen en de mogelijkheid in de markt, wat ik best wel verwonderlijk vond dat je het gewoon kunt doen, weet ik nog dat mijn compagnon, Rutger, bij een kantoor zat en verantwoordelijk was bij mijn vorig bedrijf voor de website en ontwikkeling. Toen ging ik met hem zitten en ik weet dat hij in het verleden ook bij de bank heeft gewerkt en ook met technische softwareprojecten bezig is geweest. Toen kwamen er ook voor hem twee werelden samen, dus toen gingen we gewoon in een klasje even wat uittekenen en toen dachten we, “Volgens mij moet het wel gewoon gaan werken.” Eigenlijk is hij diezelfde avond al begonnen met het bouwen van die website, wel met een landing page aan de voorkant. En volgens mij een week later, ondanks dat er een landingspagina was, werd het toen wel geïndexeerd door Google. De eerste leads kwamen al binnen, dus toen dachten we eerst dat het een geintje was. Ik kwam de kamer binnenlopen, “Kap even met die aanmelding dingen te doen.” “Ik doe helemaal niks.” Toen gingen we de eerste klanten bellen en daar kwam ook echt onze eerste klant uit. Misschien wel een grappig verhaal, iemand die we thuis bezochten verkocht kippen, en zijn oven kon maar zoveel kippen aan. Maar hij kreeg meer bestellingen dan dat hij kippen kon produceren, dus toen had hij een turbo-oven nodig, die kostte 6.000 €. Vervolgens heeft hij bij ons die lening van 6.000 € gekregen en binnen drie maanden kon hij die lening aflossen met extra kippen die hij verkocht. Vanaf toen had hij dus een turbo-oven. Dat was voor ons de leukste eerste anekdote.
Jeroen: Die je privé geïnvesteerd had, of had je al een investeerder?
Julian: Die hebben we nog vanuit onze aandeelhouders gedaan, ja.
Jeroen: Mooie eerste inzet van aandeelhouderskapitaal! Het klinkt wel heel erg als de quote waar we het eerder over hadden, “Ga gewoon, ook als je plan nog niet helemaal af is.” Dat is wel precies dit.
Dit is Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Als we even heel wat slagen terug maken naar Julian als kind, hoe ben je opgegroeid?
Julian: Ik kom uit een gezin waar mijn vader ondernemer was en mijn moeder kunstenares. We zijn relatief veel verhuisd. Ik ben geboren in Maassluis, vervolgens heb ik gewoond in Schiedam, Vlaardingen, Soest, op verschillende plekken. Tussen Soest heb ik in Leersum gewoond, toevallig hier in de buurt, daarna ben ik naar Utrecht verhuisd en toen heb ik daarna nog een tijdje in San Francisco gezeten voor mijn vorig bedrijf, iets meer dan een jaar. Toen teruggekomen, toen dacht ik, “Als je een stad als San Francisco gewend bent, ga je in Nederland ook naar de stad.” Dus dan ben ik naar Amsterdam gegaan.
Jeroen: De kleine versie. Je zei, “Mijn moeder was kunstenares, mijn vader ondernemer.” Kan je het allebei iets uitweiden wat voor soort onderneming en wat voor soort kunst?
Julian: Dan beginnen we even bij mijn moeder. Die maakte beeldende kunst, schilderen, ook wel grote projecten in opdracht van. Maar die vindt het vooral gewoon heel mooi om iets tot creatieve uiting te brengen, dus als ik met haar op skivakantie ging, stond ze weer ergens in de sneeuw en maakte ze weer één of ander ding in de sneeuw. Dan stond iedereen daar foto’s van te maken. Dus eigenlijk alles waar ze haar handen aan kan leggen, daar maakt ze iets moois van. Zij is nu ook verantwoordelijk voor de inrichting van het kantoor, bijvoorbeeld. Mocht je een keertje langskomen, zul je zien wat ik bedoel. Mijn vader was ondernemer, dus de klassieke ondernemer in de zin dat hij hard werkte, daar druk mee was en ook vrij succesvol. Ik denk dat hij ook een typisch ondernemersverhaal heeft, dat hij klein begon en heel groot geworden is.
Jeroen: Wat voor soort product?
Julian: Hij was eigenlijk de voorloper op Funda. Dus voordat je online het vraag en aanbod van de huizenmarkt bij elkaar bracht, deed hij dat via magazines en daarin was hij marktleider.
Jeroen: Maar het klinkt alsof die twee werelden van je moeder en je vader ook allebei heel sterk in jou zitten, het ondernemerschap en het creatieve.
Julian: Ja, dat is wel wat ik vaak terug krijg.
Jeroen: Dat herken je dus ook wel?
Julian: Dat herken ik wel, ja.
Jeroen: En het creatieve zelf, met je handen? Kan je ook schilderen, tekenen of dingen maken?
Julian: Nee, dat talent heb ik helaas niet meegekregen. Dat is echt aan mijn moeder besteed. Voor mij is het echt creatieve puzzels leggen in mijn hoofd, dat vind ik het allerleukste wat er is. Er gaat ook geen week voorbij dat ik niet minimaal twee of drie ideeën heb waarvan ik denk, “Dat zou toch veel slimmer of leuker moeten kunnen.”
Jeroen: Heb je broers en zussen?
Julian: Een oudere zus.
Jeroen: Je vertelde net even een hele opsomming van plaatsen waar je gewoond hebt. Waarom ben je zo vaak verhuisd?
Julian: Ik denk deels vanwege werk en ook de ontwikkeling van de bedrijven van mijn vader.
Jeroen: Dat moet ook wel iets met jou gedaan hebben, dan moet je als kind ook steeds weer nieuwe vriendjes maken, lijkt mij?
Julian: Ja, klopt. Ik heb enerzijds geleerd om flexibel te kunnen zijn in een nieuwe omgeving, je snel aan te kunnen passen. De keerzijde is ook dat je leert dat je makkelijk dingen moet kunnen loslaten.
Jeroen: Je wortelt natuurlijk minder op één plek.
Julian: Ja.
Jeroen: Nu woon je al wel lang in Amsterdam?
Julian: Ja, en zelfs zo erg dat ik voor het eerst een huis gekocht heb, anderhalf jaar geleden. Daar heb ik net al een klein stukje over toegelicht.
Jeroen: Ja, dat was voor dit gesprek over je huis. Maar die worteling vind je uiteindelijk wel belangrijk, denk je? Zie je jezelf ook echt daar blijven? Of zie je jezelf ook weer steeds naar nieuwe plekken gaan?
Julian: Uiteindelijk is het: home is where the heart is. Dat is de meest cheesy uitspraak die er bestaat, maar voor mij is een locatie iets minder belangrijk. Dus ja, ik heb nu heel veel met Amsterdam, ik vind het gezellig, ik heb het er naar mijn zin. Maar als ik straks ergens anders woon, dan is dat ook zo.
Jeroen: Wat voor soort kind was je? Hoe omschrijf je dat?
Julian: Lekker op mezelf, ik was creatief, ik vond het leuk om een beetje te ravotten, ik was altijd bezig. Ik had handeltjes, het ondernemerschap zat er altijd al in. Ik zat clubjes op te richten waarbij je kon aansluiten.
Jeroen: Dan wil ik toch even wat voorbeelden horen van handeltjes en clubjes. Dat is wel boeiend!
Julian: Ik weet niet of deze heel verstandig is, maar ik had bijvoorbeeld een clubje en daar kon je dan bij horen, maar dan moest je je inkopen met een tien gulden munt. Dat vond ik hartstikke leuk, want het was heel moeilijk om een tien gulden munt te vinden. Dus mensen moesten ook echt moeite doen om bij dat clubje te mogen horen. Vervolgens had ik dan die tien gulden. Een ander was dat ik ergens sieraden ging opkopen en dat ging ik dan weer op school verkopen. Dus gewoon dat soort dingetjes, ook altijd wel leuk om een beetje mee te spelen.
Jeroen: Eigenlijk gewoon ondernemen dus al. En je deed het vwo, dat was leuk of niet leuk? Want dat handelen vond je volgens mij het allerleukste.
Julian: Ja. Het was nog sterker, ik ben ooit begonnen op de mavo vmbo. Daar kreeg ik in de eerste klas het advies van, “Volgens mij moet je dit niet gaan doen.” Ik was veel te rebels, ik was veel te afwezig. Ik was gewoon eigenlijk altijd mijn eigen ding aan het doen. Dus toen kreeg ik het advies om eigenlijk vbo te gaan doen. Toen ben ik uiteindelijk vanuit daar een beetje geschrokken, dat ik dacht, “Misschien moet ik wel even een beetje op gaan letten, want dan kom je op een plek terecht die je niet wil.” En toen heb ik het uiteindelijk twee jaar versneld gedaan en uiteindelijk vwo gedaan. Dus het zat er op zich wel in, maar het trok gewoon te weinig mijn interesse.
Jeroen: Waren je ouders pissig?
Julian: Ik denk dat zij ook wel even wakker geschud werden, want die hadden ook het idee dat er wel meer uit kon komen dan wat er uit kwam. Maar mijn aandacht ging gewoon naar hele andere plekken toe.
Jeroen: Toen heb je het vwo afgemaakt en ben je gaan studeren. We hadden het er in het voorgesprek over, dat heb je maar heel kort gedaan, of niet?
Julian: Ja. En ik heb eerst nog een jaar gereisd, ik ben op verschillende plekken in de wereld geweest. Ik ben uiteindelijk in Peru terechtgekomen en daar heb ik vrijwilligerswerk gedaan. Nog sterker, ik ben daar bezig geweest met het opzetten van een opvangtehuis. Ik zat daar bij een naschoolse kinderopvang en ik realiseerde me al vrij snel dat die ouders het probleem waren en niet de kinderen. Toen dacht ik – en het is heel onprofessioneel om te zeggen – maar “Die kinderen kunnen beter weg zijn bij de ouders, want dan hebben ze een betere kans dan zolang die ouders nog in beeld zijn.” Ik heb daar een stuk grond gekocht, vanuit daar een weeshuis opgezet. Lang verhaal kort: degene die dat weeshuis moest gaan runnen, wilde op een gegeven moment wel dat ik iets ging tekenen dat zij daar minimaal 25 jaar mocht blijven zitten. Dat was ook sowieso de bedoeling, want ik zou uiteindelijk weer teruggaan en dan moesten zij het gaan runnen. Maar toen bleven ze maar steken op dat ik in ieder geval iets moest tekenen dat ze dat recht hadden. Toen ben ik toch langs een lokaal advocatenkantoor gegaan en heb gevraagd, “Wat betekent dit nou?” Je voelt het al een klein beetje aankomen. Toen bleek dus dat als je dat doet, en iemand woont er 25 jaar of heeft het recht om ergens 25 jaar te wonen, dan word je ook juridisch eigenaar. Dus toen heb ik de stekker eruit moeten trekken en heb gezegd, “Ik kom later nog een keertje terug op het moment dat ik er zelf de tijd voor heb.”
Jeroen: Heb je toen de grond verkocht of heb je het gehouden?
Julian: Verkocht.
Jeroen: Je bent geen grondeigenaar meer?
Julian: Nee. Het gênante is, ik heb het terrein een half jaar later verkocht, maar wel voor twee of drie keer zoveel geld.
Jeroen: Hoe kwam je ertoe om het op te zetten?
Julian: Hetzelfde verhaal als mijn levensmotto: gewoon gaan en je komt het onderweg wel tegen. Dit was ook niet het plan om dat te doen, maar ik was daar en dan zie je dat.
Jeroen: Je was daar gewoon aan het backpacken?
Julian: Ja, een soort van. Dus het was wel gepland om daar iets te gaan doen met naschoolse kinderopvang. Ik had destijds ook ergens een fosterkind, ook in Peru, in Lima. Maar dat was een te onveilige plek op dat moment om te verblijven. Dus toen ben ik naar Cusco gegaan. Daar ben ik toen die dingen gaan doen.
Jeroen: Wat heb je ervan geleerd?
Julian: De pijnlijke les is, je kunt nog veel goed willen doen met de mensen met de juiste intenties, maar gek genoeg moet je er zelf maar iets van controle op houden.
Jeroen: En waar kwam de drive vandaan om andere mensen te willen helpen? Want is aan de andere kant van de wereld, hele moeilijke gevallen, pijnlijke verhalen waarschijnlijk?
Julian: Ik heb weleens gehoord van iemand dat ik een zwak heb voor zwakkeren. Dat klinkt een beetje onaardig, maar net als vroeger in de klas, als iemand gepest werd, dan ging ik diegene pakken die de zwakkere aan het pesten was. Waar dat vandaan komt, het gevoel van onrecht of onmacht, ik ben sterk genoeg om mezelf te verdedigen en de mensen om me heen waarvan ik denk dat die bescherming nodig hebben.
Jeroen: En dat is iets wat je bent blijven doen, altijd? Ook nu nog, als je het gevoel hebt dat er zich mensen in zwakkere posities bevinden, dan ga jij helpen?
Julian: Ja, zeker.
Jeroen: En dat is iets wat je hebt meegekregen van huis uit? Is dat iets wat je vader of moeder er altijd in geramd heeft of is het karakter? Hoe plaats je dat?
Julian: Ik weet niet heel goed waar het vandaan komt, ik denk dat het er altijd wel deels in gezeten heeft en ook wel getriggerd is. En ergens ook vanuit mijn jeugd, ik heb voor mijn moeder vaak moeten opkomen, moeten zorgen. Het is een beetje een rode draad in mijn leven dat dit soort situaties zich altijd wel voordoen.
Jeroen: Mooie woorden, een zwak voor zwakkeren.
Julian: Ja.
Jeroen: Bij mij resoneert dat wel. Hoe ben je toen verder gegaan? Je bent teruggekomen naar Nederland, je bent toen wel gaan studeren. Ik zei al dat dat kort was, klopt dat? Of was het wat langer dan ik denk?
Julian: Als drie maanden kort is, dan was het vrij kort.
Jeroen: Dat vind ik wel kort, ja.
Julian: Parallel had ik daarnaast Amigo opgezet, een online platform voor vraag en aanbod van de arbeidsmarkt. Het idee daarvan was als een soort concurrent op de traditionele uitzendbureaus. Ik vond het niet logisch dat je nog steeds – ik woonde toen in Utrecht centrum – op allocaties van uitzendbureaus, en als je daar naar binnenliep omdat je werk wilde hebben, zeiden ze vriendelijk, “Wil je je inschrijven via de website?” Waarop ik zei, “Waarom zit jij dan hier?” Dan stonden ze een beetje gek te kijken, maar ik vond het gewoon niet logisch en vervolgens ga je onderzoeken, “Hoe ziet zo’n model van de uitzendmarkt in elkaar?” Wat je dan ziet, gemiddeld gaat een personeelslid 3,5 keer over de kop. Als je zelf ergens nu werkt, wordt die werkgever 3,5 keer zoveel gefactureerd, dat zag ik gewoon als een soort van moderne slavernij op dat moment. Ik dacht, “Dit model klopt niet.” Daar wilde ik een soort tegenhanger tegenop zetten.
Jeroen: Dat heb je in je eentje gedaan of heb je gelijk mensen erbij betrokken?
Julian: Ik heb meteen mensen erbij betrokken, met name ook omdat er een stukje funding bij nodig was. Andere mensen kwamen uit gezinnen waar die funding wat makkelijker beschikbaar werd gesteld. We hadden twee dingen nodig om dat succesvol van de grond te krijgen. Enerzijds moest je in staat zijn om dus, net zoals een uitzendbureau het doet, via payrolling of in ieder geval de backend die verloning goed te kunnen doen. En aan de andere kant moest je een online platform hebben waarbij vraag en aanbod van de arbeidsmarkt goed bij elkaar komt. Met name dat eerste deel, die verloningsfabriek, die konden we vrij snel voor elkaar krijgen. Het grappige was dat we toen al dachten, “Al onze concurrenten – dus Randstad, USG, Adecco – zijn beursgenoteerd, dus wij moeten ook beursgenoteerd zijn.” Toen hadden we nog geen euro omzet gedaan, maar we waren ervan overtuigd, “We moeten naar de beurs toe.” Dan zijn er twee manieren om dat te doen, ten eerste moet je drie jaar bepaalde winstcijfers laten zien. Die hadden we nog niet. En de andere optie bleek dus achteraf dat je via lege beursfondsen een reversed acquisition kunt doen. Er was iemand die een aantal van die legen fondsen in handen had en toen zijn we daar langs geweest en hebben gevraagd, “Wat moet jij hebben voor zo’n leeg fonds?” Dat is uiteindelijk geresulteerd in een reversed acquisition omdat wij met Peter Paul de Vries – ik weet niet of dat een bekende naam is?
Jeroen: Hij is hier ook te gast geweest.
Julian: Oh, hij is ook te gast geweest. We hadden een leeg beursfonds en daar hadden we een gesprek mee gehad en hem gevraagd, “Wat heb je daar dan voor nodig?” Die kwam toen met de opmerking, “Je moet wel een bedrijf kunnen inbrengen met een minimale omzet van zoveel.” Dus dan werden we op het pad gestuurd met, “Dan moeten we zoeken naar een bedrijf met een minimale omzet van zoveel, het moet een verloningsbedrijf zijn.” En dat hebben we uiteindelijk gevonden en dat konden we ook betalen met aandelen van dat beursfonds. Vervolgens konden we Peter Paul de Vries ook betalen met het houden van die aandelen van het beursfonds. Toen waren we drie jonge oprichters van 24 en één groot-eigenaar van een beursgenoteerd bedrijf en dat deed toen 128 miljoen omzet.
Jeroen: Waar in het proces was dit zo ver? Was het toen helemaal aan het begin, of was het toen al een paar jaar draaiende?
Julian: Nee, dat was helemaal aan het begin. Dus eigenlijk is dit gewoon een soort samenspel van een aantal componenten die goed samen kwamen en dat wij in één keer gewoon een positie hadden en het enige wat we nog moesten doen was een goed online platform opzetten waarbij na die match-making die verloningsfabriek ook gebruikt kon worden om te kunnen draaien.
Jeroen: Maar het bedrijf zelf draaide nog niet zoveel omzet?
Julian: Het werd dus ons bedrijf, want wij kochten dat bedrijf.
Jeroen: Dat snap ik, dat was bestaande omzet. Maar jullie eigen omzet was er nog niet?
Julian: Nee, die moest nog gekoppeld worden. En dat was dus deel twee van ons hele plan en daarvoor hadden we bedacht, “In Roman times, you go to Rome. Dus als je een online platform goed op de poten wil zetten, moet je naar die plek in de wereld gaan waar dat gebeurt.” Dat was Silicon Valley in San Francisco. We zijn toen met de oprichters met een enkel ticket vertrokken naar Silicon Valley.
Jeroen: Dat is wel zeer avontuurlijk!
Julian: Zeker.
Jeroen: Hoe is het afgelopen?
Julian: Het is een heel avontuur geweest met een enorme opgang. Toen we naar de beurs gingen was het één groot gekkenhuis want we stonden bekend in de markt als toch wel een behoorlijk rebels clubje dat tegen het heilige huisje aan het aanschoppen was. Niet om het schoppen, maar wel om iets fundamenteel beter te willen maken. Daarbij hadden we ook nog wat acties uitgehaald bij de grote concurrenten, wat best wel wat commotie met zich mee kon brengen. En door de beursgang en de reputatie kregen we toen te maken met Time Stamp [00:30:33] en allemaal dingen waar we nog nooit mee te maken hadden gehad. Dan schoot in één keer die beurskoers als een debiel omhoog dat we zelf persberichten naar buiten moesten sturen van, “Stop met het kopen van aandelen, want dit slaat helemaal nergens op.” Toen waren we ineens meer dan honderd miljoen waard. Maar zelf hebben we gezegd, “We merken die hele compliance en heel die regelgeving. Je mag eigenlijk niks meer zeggen.” Dus datgene wat ons juist charmant maakte of ons typeerde, dan word je ineens overal op je vingers gekeken, je moet overal checks op doen. Dus we vonden het eigenlijk ook wel prettig om te zeggen, “We dragen het bestuur over aan mensen die verstand hebben van het besturen van een beursfonds. Dat online platform doen we als een dochteronderneming en daarvoor gaan we naar Amerika en vanuit daar kunnen we gewoon weer op onze eigen manier lekker gaan bouwen.” Dus dat zijn we toen gaan doen en vanuit Amerika heel veel gave dingen mogen meemaken. We hebben grote helden mogen ontmoeten.
Jeroen: Noem er eens één of twee?
Julian: Elon Musk.
Jeroen: Die heb je persoonlijk gesproken?
Julian: Ja. Een hele inspirerende en bijzondere vent. Michael Moritz van Sequoia Capital, één van de founding partners. Maar je staat ook in één keer naast Mark Zuckerberg. Dus waar je in het verleden heel erg opkeek en nog steeds heel erg opkijkt naar wat ze allemaal gepresteerd hebben, merk je daar dat het gewoon mensen zijn die net zoals wij gewoon lekker dingen aan het doen zijn.
Jeroen: Nog een keer dezelfde vraag, hoe is het uiteindelijk allemaal een beetje afgelopen? Welke kant is het opgegaan? Bestaat het nog?
Julian: Ja, het bestaat nog. Het is van de beurs gehaald, het is delisted. Na een aantal fusies en overnames is het uitgemond in HeadFirst, waar mijn oude compagnons nog steeds volgens mij een heel mooi bedrijf aan hebben.
Jeroen: Jij bent op een bepaald moment uitgestapt?
Julian: Ja. Ik ben op een bepaald moment uitgestapt, eigenlijk een beetje in een squeeze terechtgekomen tussen verschillende belangen tussen verschillende aandeelhouders. Ik was daar niet van op de hoogte, ik zat in Amerika. Ik was voor mijn gevoel bezig om een mooi platform neer te zetten, inmiddels met 20-25 man daar. Toen merkte ik dat er toch wat onrust was gekomen. Toen heb ik gekeken. Heel kort samengevat was er een fusie voorgesteld met een groot concurrent en daarmee deden we geconsolideerd ineens een half miljard. Daarmee dacht ik dus ook, “Dan hebben we veel meer slagkracht.” Maar door die fusie heb je ook niet meer de meerderheid van de aandelen, in ieder geval niet meer het zeggenschap. En vrij snel na die fusie was er een soort herconstruct/herverdeling en voor mijn gevoel werd het bedrijf echt door elkaar getrokken en daarmee ook de lange termijn visie veranderd naar korte termijn gewin. Ik heb alles eraan gedaan om dat te kunnen voorkomen, dat is me niet gelukt. Dus toen moest ik ook mijn valies pakken en ik zei, “Gaan jullie lekker met het geld er vandoor, ik vind het wel prima. Ik ga gewoon lekker ondernemen.”
Jeroen: Toen ben jij ook fysiek teruggekeerd naar Nederland, of ben je toen nog in San Francisco gebleven?
Julian: Nee, ik ben teruggekeerd. Ik moest dat project ook echt afkappen daar.
Jeroen: Toen kwam je hier, en toen?
Julian: Toen zag ik dat in één keer de belangen heel anders waren dan dat ik ze had achtergelaten. In die zin heb ik moeten accepteren dat het niet meer is en niet meer gaat zijn wat ooit de bedoeling is geweest van het bedrijf. Met de gedachte van, “Ik stap hier tussenuit.” Ik heb nog wel even de keuze moeten maken, “Wil ik dingen gaan terugdraaien?” Het werd allemaal iets meer juridisch, maar er zijn gewoon en aantal gebeurd die niet op zijn plaats waren. En toen heb ik de keuze moeten maken, “Ga ik procederen? Ga ik de komende vijf jaar van mijn leven in bodemprocedures mijn grond willen halen en voor geld willen strijden?” Geld is nooit een motivator voor mij geweest. Toen heeft mijn advocaat mij geadviseerd, “Ook al heb je nog zoveel gelijk, ik denk dat jij met je talenten en competenties veel meer gaat bereiken als je gewoon weer iets nieuws gaat opzetten.” Voor mij was dat best wel een pijnlijke keuze op dat moment, want ik was echt ongeveer alles kwijt. Hoe bijzonder dat ook kan zijn als je gewoon aandeelhouder bent en de positie waar ik in stond. Maar toen heb ik wel die keuze gemaakt en gezegd, “Prima, dan start ik weer vanaf nul.”
Jeroen: Werd je er depressief van? Heb je toen een hele zware tijd gehad? Of was je meteen weer helemaal vol energie om iets nieuws te starten? Want het klinkt als heel heftig.
Julian: Natuurlijk was het een heftige periode, maar ik heb nooit bij de pakken neergezeten. Dus ik heb altijd gedacht, “Prima, het is wat het is. Nu moet je weer vooruit.”
Jeroen: Dus je kan heel goed relativeren?
Julian: Ik denk het wel, ja.
Jeroen: Want ik denk dat een aantal mensen, als je vergelijkbare casussen hebt, dat er ook mensen zijn die jaren burnouts hebben of misschien erger nog, zelfmoord plegen of weet ik veel. Het klinkt zo zwaar, je hebt iets heel groot opgezet. We kunnen er waarschijnlijk een heel boek over schrijven, dat wilde ik ook nog aan je vragen: komt er een boek over deze fase? Maar dat heb je blijkbaar niet. Dus je hebt wel een hoge mate van relativeringsvermogen.
Julian: Ja, een flink relativeringsvermogen, dat klopt. Ook hoe ik door mijn jeugd gevormd ben, hoe ik me ontwikkeld heb als ondernemer. Ik kan er altijd op rekenen, dus voor mij is talent ook belangrijker dan geld. Dus ik kan meer rekenen op mijn talent dan op geld.
Jeroen: Ik zei het even gekscherend, een boek. Maar hoeveel ondernemers hebben in zo’n korte tijd dat hele verhaal van een reversed acquisition? Dat is een bizar verhaal, natuurlijk. Met spannende elementen erin, met Peter-Paul de Vries die erbij betrokken was. Je hebt al die mensen die je net opnoemde daar mogen ontmoeten, grote getallen. Terwijl er eigenlijk nog helemaal geen bedrijf was, dat maakt het extra bijzonder. Heb je weleens overwogen om het op te tekenen?
Julian: Het is me ook weleens gevraagd of ik het verder wil doen. Alleen, voor nu nog niet. Ik zit nog middenin dat boek. Dus als je het inderdaad hebt over de ontwikkeling, dat is enorm. Het kan niet meer op, van meer dan honderd miljoen waard naar volledig aan de goot. Ik moest Time Stamp [00:35:49], ik moest weer gaan nadenken, “Kan ik nu terug naar de tekentafel? Hoe ga ik dat weer op poten zetten? Hoe ga ik iets starten met een beperkt startkapitaal en gewoon zorgen dat je weer tractie gaat bouwen en aan je klanten gaat werken?”
Jeroen: Nog even één zijpaadje bewandelen, je zegt “Ik heb Elon Musk ontmoet en Zuckerberg”, en andere grote namen. Dat kunnen ook niet veel mensen zeggen. Dat was nog wel in een andere fase, want over welk jaar hebben we het nu ongeveer?
Julian: Ik was toen 26, denk ik.
Jeroen: Hoe lang geleden is het in de tijd?
Julian: Tien jaar geleden.
Jeroen: Dus toen waren ze al echt wel heel bekend. Heb je iets waarvan je zegt, “Dat heb ik wel uit die gesprekken met hen meegenomen of geleerd”?
Julian: Ja, zeker. Het mooiste gesprek dat ik heb gehad is met Michael Moritz. Ik ben in mijn leven nog nooit zo hard gefileerd dat ik bijna zelf achterover ging zitten en bijna ging applaudisseren. Prachtig. Dus ik snap waarom dat soort mannen zo verschrikkelijk goed en groot zijn. En hij vond achteraf ook het gesprek leuk genoeg dat hij zei, “Als je ooit nog iets hebt, heb je mijn nummer en mag je me altijd bellen.”
Jeroen: Maak het eens concreet, hij heeft je gefileerd. Heb je gewoon doorgezaagd op je plannen of op je persoon?
Julian: Nee, dat was echt op de plannen. Dus in dit voorbeeld het online platform dat we aan het bouwen waren, hoe we dat met een backend wilden gaan doordraaien. Dus in het voorbeeld van de omzetvolumes die we maken. Dat is nogal makkelijk als jij in een verloningsfabriek zit, dus dan heb je heel snel hele grote omzetcijfers, maar je marges zijn flinterdun. Maar als je een presentatie geeft kun je heel impactvol binnenkomen, maar vervolgens kan iemand gewoon heel snel dat uitfilteren naar, “Maar dit is eigenlijk de business en dit is eigenlijk tractie.” Dus dan heb je te maken met iemand die daar gewoon binnen een paar seconden dwars doorheen gaat.
Jeroen: Want je sprak al deze mensen op zoek naar kapitaal, neem ik aan?
Julian: Ja, voor een mogelijke fundraiser.
Jeroen: Dat was de reden dat je ze allemaal tegenover kwam te zitten?
Julian: Ja.
Jeroen: Dus het waren wel een soort interview gesprekken?
Julian: Zeker, ja.
Jeroen: Heb je er ook vragen uitgehaald, uit die gesprekken, die je nu nog steeds weleens gebruikt die zij aan jou stelden?
Julian: Niet in 1-2-3 die ik me nu kan bedenken.
Jeroen: Is er een rode draad bij die mensen die je gesproken hebt? Ze zijn blijkbaar allemaal heel scherp, ze durven dingen te zeggen.
Julian: De rode lijn die ik daar heb geleerd en die je daarmee krijgt is heel anders dan de Nederlandse markt. Het is gewoon het grote denken. In Nederland is het van, “Doe normaal, dan doe je al gek genoeg.” Dat is wel iets aan het veranderen, maar in de basis is het nog steeds, “Wees voorzichtig, neem stapje voor stapje.” Als je in Amerika met zoiets aankomt, ben je gewoon niet ambitieus genoeg. Hetzelfde met lenen, lenen heeft een bepaald negatief karakter in Nederland, terwijl lenen eigenlijk een hele logische accelerator is voor je onderneming.
Jeroen: Dan kwam je in Nederland, helemaal opnieuw beginnen. Je zei, “Ik ging aan de tekentafel.” Wat is het geworden? Dat was nog niet BridgeFund.
Julian: Nee, dat was nog niet BridgeFund. Dat waren drie bedrijfjes tegelijk om te kijken welke het meeste tractie kon krijgen. Een aantal dingen, maar met name DGA Nederland was een soort paraplu. De naam DGA staat voor Directeur Groot Aandeelhouder, ik heb zelf meegemaakt hoe het is om als kleine ondernemer te moeten ontwikkelen. Dat is best wel lastig in het begin om sommige partijen te kunnen krijgen om mee samen te werken. Je kan moeilijk inkoopvoordelen krijgen, je wordt nog gezien als een soort van klein en irrelevant. En dat vond ik soms weleens oneerlijk en naar mate ik groter werd wilde ineens iedereen met je samenwerken. Dan kun je in één keer met banken te maken krijgen die dan wel in de rij staan. Dus toen dacht ik, “Als ik nou een collectief maak van kleine ondernemers, dan ben je samen groot.” Dus DGA Nederland is als een soort paraplunaam begonnen, dat was aanvankelijk een handelsnetwerk, kennisnetwerk en inkoopnetwerk, gewoon zoekend naar, “Waar kan ik nou kleine ondernemers mee helpen om succesvoller te ondernemen?” En met name dat inkoopnetwerk, dat deed het nog het meeste. Collectief kregen wij een soort volmacht dat wij doorlopend mochten inkopen voor alle randzaken waar je als ondernemer niet mee bezig wil zijn. Niet een hele sexy business, maar als je eenmaal die tractie hebt en je hebt genoeg volume, dus op een gegeven moment 2.000 bedrijven met zo’n doorlopende volmacht, dan kun je steeds makkelijker posities opbouwen voor hen. Vanuit dat netwerk liep ik ertegenaan dat je die financiering aan twee kanten kunt gaan bedienen en de rest is tot nu toe een stukje verleden. Dus ik heb DGA Nederland ook laten zitten voor wat het is, mensen mogen nog steeds gebruik maken van de contracten die we toen onderhandeld hadden. Maar al mijn aandacht en focus is gaan zitten in BridgeFund.
Jeroen: Hoe kom je in korte tijd aan 2.000 bedrijven?
Julian: Fysieke salesforce opzetten en zorgen dat ze langs de deuren gaan. Dus het was echt een heel traditioneel bedrijf.
Jeroen: Maar dat is toch bizar veel, lijkt mij? Ik zou niet weten waar ik moet beginnen.
Julian: Het eerste wat ik letterlijk deed was op mijn scooter stappen en gewoon bij de visboer en de lokale ondernemers langsgaan.
Jeroen: Je had natuurlijk ook iets te bieden, ze konden er voordeel uit krijgen door die inkoopvoordelen, bijvoorbeeld.
Julian: Ja, maar in het begin heb je natuurlijk nog geen inkoopkracht, dus je moet het dan echt hebben van je eigen onderhandelingen en leveranciers. Dus aanvankelijk ben je er echt voor die specifieke klant, kijken naar de huidige leveranciers, en kijken wat je daarmee kan doen. Dat was voor mij een business die ik relatief makkelijk kon starten omdat je geen echt startkapitaal nodig hebt. Dat is organisch gegroeid.
Jeroen: Je bent nu meer dan vijf jaar actief in de financiële sector, of je dat nou wil of niet, maar het is zo. Hoe kijk je naar die financiële sector?
Julian: Leuke vraag. Het is een hele interessante sector, er is volgens mij bijzonder veel te doen. Verder vind ik het product wat we bieden heel erg leuk. Ik denk dat we aan twee kanten ondernemers heel erg blij maken. Wat ik wel merk van de sector is dat ze soms van buitenaf snel geneigd zijn een soort oordeel te hebben. We lopen niet binnen Time Stamp [00:40:46], we zijn eigenlijk georganiseerd buiten de financiële sector om, zou je kunnen zeggen. Dus we zijn eigenlijk een online platform dat die twee belangen samenbrengt. En daar hebben sommige mensen weleens een mening over.
Jeroen: Dat vertellen ze je persoonlijk of hoe merk je dat?
Julian: Soms vertellen ze het persoonlijk en sommigen zijn heel druk op socials aan het roepen wat ze wel en niet van ons vinden. Dat is prima.
Jeroen: Doe je er wat mee of kan je er wat mee?
Julian: Nee.
Jeroen: Laat je het van je afglijden?
Julian: Dat laat ik van me afglijden.
Jeroen: Wat is nou je droom? Zo een Ali Niknam die met Bunq begint en daar natuurlijk heel veel geld in heeft gestopt en het groter maakt met meer en meer producten, is dat ook jouw droom? Om uiteindelijk een heel suite aan financiële producten te hebben voor MKB’ers? Wat is je droom met dit bedrijf?
Julian: Mijn grootste droom is eigenlijk de filosofie van een deeleconomie, maar dat los staat op geld. Dus je hebt Airbnb, Uber, misschien wel leuke voorbeelden, dat zijn de grootste taxibedrijven en grootste hotelketens ter wereld geworden. Ze hebben allebei één ding gemeen: ze hebben geen bakstenen en geen auto’s op hun balans staan. In feite wil ik met BridgeFund hetzelfde gaan bereiken, maar dan echt met geld. Dus zorgen dat je mensen die geld hebben, geld beschikbaar stellen en dat echt als een netwerk en een deeleconomie loslaten op de economie.
Jeroen: En daar horen nog meer dingen bij dan alleen leningen?
Julian: Voor mij is lening echt het product. Wanneer je geld kunt gebruiken, om geld te maken, dan moet het renderen. En iemand die geld over heeft die dat beschikbaar stelt, daar moet het ook renderen. Dus aan de twee kanten van het spectrum moet iemand er beter van worden.
Jeroen: Ken je nog veel ondernemers die bij jou leningen aanvragen of is het zo groot geworden dat je het niet meer overziet?
Julian: Nee. Soms merk je wel dat iemand uit je netwerk jou gaat introduceren of iemand jou gaat laten bellen van, “Bel even met Julian want die doet leningen.” Maar we zitten met duizenden aanvragen per maand, dus hoe aardig ik dat dan ook vind, dat is heel moeilijk voor mij om daar individueel nog iets van te herinneren.
Je luistert naar Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: We hebben bij Leaders in Finance op 80% van het gesprek ook altijd een teaser en een pleaser. De pleasende kant is altijd hetzelfde, dat weet je. Ik was zeer verheugd om te horen dat je ook een aantal afleveringen geluisterd hebt van Leaders in Finance. Maar eerst aan de teasende kant. Uiteindelijk – en dan heb ik het niet alleen over BridgeFund, maar over veel meer partijen, over big tech en allerlei andere fintech partijen – blijven banken dominant de komende twintig jaar als het gaat om het bedienen van MKB en particulieren in de financiële sector met financiële producten. Ben je het daarmee eens?
Julian: Zeker, ja. Ik denk dan met name de wijze hoe zij kapitaal kunnen aantrekken. Daar zal ik of een partij als BridgeFund nooit tegenop kunnen.
Jeroen: Maar even om de teaser uit te breiden, anders is het weinig teasend, kijk naar een Adyen. Dat is ook uiteindelijk een bank geworden. Die is wel als fintech begonnen of misschien noemen ze zichzelf nog steeds een fintech, dat weet ik niet. Maar er is een banklicentie, ze trekken natuurlijk heel veel kapitaal. Big tech, ik reken af met mijn Apple account. Toch denk jij dat de banken dominant blijven?
Julian: Ja, ook al kijk je alleen maar het productassortiment wat zij hebben, hypotheekproducten, lange looptijden. Daar zijn ze gewoon gezekerd in, in de marge en de inkomsten. Dat is voor alternatieve partijen heel moeilijk om tussen te komen, alleen al om hoe geld gecreëerd wordt en hoe dat tot stand komt. Daar denk ik dat een bank altijd relevant is en zal blijven. Wat je wel ziet, dat is volgens mij uit onderzoek gebleken, dan kijk je met name naar de jongeren. Het blijkt dat als zij een keuze kunnen maken, dat zij liever hun geld gaan stallen bij een tech-bedrijf dan bij een bank. Dat vind ik wel een bijzondere ontwikkeling, want je ziet dat tech zich ook steeds meer gaat mengen in het hele financiële domein.
Jeroen: Maar zeg je eigenlijk, “De banken zoals ze er nu zijn blijven dominant” of zijn het ook tech-partijen die bank worden die dan dominant worden? Want dat is wel een groot verschil, want daar doelde ik vooral op. Als ik zeg, “Ik vertrouw Apple meer dan ABN AMRO, Rabobank en ING”, dan breng ik misschien mijn geld naar Apple, als het zou kunnen?
Julian: Die kans zie ik veel groter. Dus je ziet inderdaad die neo-banks opkomen, dat zag je met name op het moment dat mensen comfortabel in de markt zitten, dan trekt dat heel erg aan. Op het moment dat het even spannend wordt, zijn mensen toch weer snel geneigd terug te gaan naar de plek waar ze zich het veiligst voelen. Maar waar ze zich ook heel veilig voelen en waar in ieder geval de user experience veel hoger is, dat is bij de tech-bedrijven. En ik denk dat de banken daar wel steeds meer concurrentie gaan voelen.
Jeroen: Dan zou ik eigenlijk als teaser moeten zeggen: denk je dat ABN AMRO, ING, Rabo Bank en alle andere banken in Nederland de komende twintig jaar dominant zullen zijn? En dan is het antwoord dus net iets anders?
Julian: Dan zou het iets anders zijn, ja. Ik denk dat daar gewoon steeds meer weggestopt gaat worden van de markt. Ik denk dat een bank nog steeds draait op zijn hypotheekportefeuille.
Jeroen: Aan de pleasende kant, lees je graag? Heb je daarnaast bepaalde boeken die indruk op jou hebben gemaakt of die je graag adviseert aan luisteraars?
Julian: Ik ben niet echt een groot lezer, wat mij heel erg trekt zijn autobiografieën. Ik gaf het al even aan, de Steve Jobs, de Elon Musks, dat zijn voor mij de inspirerende mensen die hele bijzondere dingen doen. Iedereen zal daar een mening over hebben, maar het moeilijkste is om daar niks van te vinden. Verder kijk ik wat documentaires en soms een bedrijfsboekje. Ik las laatst Rocket Fuel, ik weet niet of je dat misschien kent? Dat gaat over visonary versus integrator, dus waar de ene heel goed is in bepalen waar we heen moeten is de ander heel goed om te bepalen hoe je daar kunt komen. Een leuk boekje, dat zou ik aanraden. Verder vind ik Ted Talks leuk om af en toe te kijken. Of gewoon selectieve onderwerpen die ik interessant vind en daar duik ik dan even in. Dan lees ik me daar goed op in, en voor de rest ben ik niet heel specifiek echt een lezer.
Jeroen: Maar als je bijvoorbeeld zo’n autobiografie van Steve Jobs leest of mensen die over hem geschreven hebben of over Elon Musk, kan je nog een voorbeeld on top of your head bedenken waarvan je denkt, “Dat haal ik daar dan uit”?
Julian: Van Steve Jobs zijn vermogen om zich enorm te verplaatsen in zijn gebruikers en ook zijn bedrijfsmodel weer heel simpel terug te brengen. Steve Jobs was op een gegeven moment natuurlijk weggegaan bij zijn onderneming of weggestemd. Uiteindelijk, toen het bedrijf op het randje van de afgrond stond, is hij teruggekomen, een aantal calls gemaakt en vervolgens is het volgens mij het meest vermogende bedrijf ter wereld geworden. Dat vind ik uitzonderlijk. Hetzelfde vind ik ook van Elon Musk. Iedereen is bezig met het komende jaar, misschien de komende vijf jaar, maar Elon Musk kijkt gewoon 20-30 jaar vooruit in de tijd en weet het ook nog te mobiliseren. Dat vind ik ook echt ongekend.
Jeroen: Als je deze twee mannen even als voorbeeld neemt, zijn er dan aspecten waarvan je zegt, “Dat vind ik heel gaaf, maar dat zou ik nooit willen”?
Julian: Wat die mensen wel gemeen hebben, waar ik ergens wel een grens zou trekken, ze gaan zo vol overgave in hun bedrijf dat ze eigenlijk gewoon de weg ook kunnen kwijtraken. Dat zie je eigenlijk ook wel bij Elon Musk de laatste tijd steeds meer, maar dat zag je ook bij Steve Jobs, die dacht dat hij met zijn eigen mentale manifesterende vermogen zijn ziekte kon genezen. Als je te ver doorslaat, word je ook je eigen vijand. Ik denk dat je je daar heel bewust van moet maken.
Jeroen: Mooi verwoord! Je zei eerder, “Geld is nooit mijn drijfveer”, daar wilde ik nog even op terugkomen. Want is geld voor veel mensen wel een drijfveer als ze ondernemer worden, maar misschien ook in de financiële sector, om even die twee voorbeelden te pakken, zie je dat veel om je heen?
Julian: Minder dan dat je zou denken. Ik denk dat mensen die geen ondernemer zijn dat eerder zullen denken, dat het bij ondernemers te veel om geld draait. Ik geloof dat minder, of mensen moeten het heel erg kunnen uitleggen. Ik denk mensen die ook echt geld-gemotiveerd zijn, dat zie je snel genoeg en dat voel je snel genoeg. Dat zijn niet mensen waar je heel graag mee wilt zijn. Vaak redden die mensen het ook niet, en als ze het wel redden, worden het vaak ook geen leuke mensen. Dus ik vind geld belangrijk in de zin dat je gewoon lekker moet kunnen leven, je moet liefst een zorgeloos bestaan kunnen hebben. Anders dan dat is geld meer een middel om tot een doel te komen.
Jeroen: En in de financiële sector, heb je daar kijk op? Denk je dat daar mensen, omdat het uiteindelijk over geld gaat, meer gedreven door geld zijn dan daarbuiten? Of heb je daar geen kijk op?
Julian: Daar wordt geld echt het product, maar dat staat ook gek genoeg een beetje losgekoppeld van jezelf. Ook als ik kijk naar BridgeFund en je hebt het over dit soort getallen, als ik op straat 10 € zie liggen, pak ik het nog steeds met blijdschap op en heb ik het idee dat ik een fantastische dag heb.
Jeroen: Heb jij tips voor mensen die nu starten op de arbeidsmarkt? Dat kan natuurlijk in alle hoeken zijn, van de financiële sector of als ondernemer, maar waar denk jij aan als je denkt aan tips voor starters?
Julian: Ik denk hetzelfde wat wij hebben gedaan. Als je een sector in komt waar je geen verstand van hebt, je kunt een nieuw idee hebben, je kunt creatief zijn, maar zorg wel dat je je laat informeren en coacht en begeleiden door mensen die uit die sector komen en bij voorkeur gewoon veel ervaring hebben. Want er zit altijd waarde in de kennis van de oude heren. Dat hoeft niet altijd slecht te zijn. Dus je mag nog steeds innovatief zijn, maar als je je laat omringen door mensen die wel weten waarmee je te maken gaat krijgen, geef je jezelf de beste kansen.
Jeroen: Nog andere tips?
Julian: Mijn levensmotto: gewoon gaan!
Jeroen: Gewoon gaan. Dat is een mooie rode draad, daar startten we ook mee. Even een beetje kijkende naar de toekomst, waar zie je jezelf?
Julian: Ik zie zeker niet dat dit de laatste onderneming is die ik ooit heb gehad of op zou zetten. Een onderneming is ook weer een middel naar een doel, dus of het nou ooit een stichting gaat worden met bepaalde goede doelen of bepaalde ambities daarin, ik wil graag dingen veranderen. Ik vind het leuk om vanuit een creatieve instreek iets in beweging te brengen en beter te maken. Voorlopig zie ik mezelf nog heel druk met BridgeFund. Ik word regelmatig gevraagd of ik ergens anders betrokken bij wil raken of mee wil doen, en met pijn in mijn hart moet ik elke keer nee zeggen. Omdat zolang BridgeFund in de groeifase zit, waar het nu in zit, heb ik er gewoon heel veel plezier in met een onwijs leuk team en heel veel leuke mensen. Dus ik ga met plezier naar mijn werk toe.
Jeroen: Mooi! Ik vat het samen als: er komen ooit nog wel nieuwe bedrijven of afsplitsingen of zusjes of dochters. En daarnaast komt er ook iets rondom jouw – ook wel een levensmotto, denk ik – zwak voor de zwakkeren. Dus het klinkt ook alsof je daar in die hoek ook nog weleens iets gaat opzetten. Maar dit zijn allemaal mijn woorden, dat besef ik mij. De allerlaatste vraag, Julian, heb jij nog iets waarvan jij zegt, “Jeroen, we hebben heel veel besproken, privé en zakelijk en alles ertussenin, maar dat wil ik nog heel graag benoemen in deze podcast”?
Julian: Dat ik eigenlijk gek genoeg ook denk dat deze podcast heel veel goed kan doen omdat je een gezicht achter de tent kunt creëren. Ik moet zeggen, ik vind het zelf ook leuk om sommige afleveringen te luisteren, dat je ook beter snapt wat nou de motivatie is van sommige mensen. En als je daar een beter beeld van hebt, kun je er ook wat mee.
Jeroen: Het is heel aardig dat je dat zegt, dankjewel daarvoor! Ik wil jou vooral heel erg bedanken voor alle tijd die je hebt genomen voor Leaders in Finance. Ik wijs er nu naar, dat kunnen luisteraars niet zien, ik heb zo meteen een cadeautje voor je om je daarvoor ook te bedanken. Heel fijn dat je zo open wilde zijn over alle onderwerpen die we besproken hebben. Dus in één woord samengevat, heel erg bedankt!
Julian: Graag gedaan, bedankt voor je tijd!
Dit was Leaders in Finance. We hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de sociale media kanalen of direct via een e-mail. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun. Dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson Executive Search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!