Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance, dit keer wederom vanuit Vondel CS, het AvroTros Media Cultuurlab – hier in het Vondelpark in Amsterdam. Deze week is te gast Johannes Brouwer, de CEO en Founder van Finturi. Welkom, Johannes!
Johannes: Dankjewel, ik vind het heel erg leuk om hier te zijn.
Jeroen: Leuk, ik ook. Ik heb er zin in! We zitten er helemaal klaar voor, dus laten we er een leuk gesprek van maken.
Johannes: Ja.
Jeroen: Ik zal eerst iets vertellen over jou en over Finturi. Johannes heeft een zeer brede achtergrond met veel verschillende werkgevers. De rode draad is data, tech, finance en product. Hij startte zijn carrière bij Philips en werkte onder andere bij Oracle, RDW, het Agentschap Telecom en Exact computersoftware. Finturi is een op blockchain gebouwd invoice financing platform, oftewel het voorfinancieren van facturen, die geldleners en investeerders bij elkaar brengt. Men maakt daarnaast gebruik van Artificial Intelligence. Daar ben ik erg benieuwd naar, daar ga ik straks zeker naar vragen. Alles is tech-gedreven en Finturi staat dan ook in alle opzichten voor snelheid. Finturi heeft een ontheffing van de Autoriteit Financiële Markten (AFM). De ontheffing gaat over het bemiddelen in lening-overeenkomsten van ondernemingen op basis van door de geldnemer uitgebrachte facturen. Finturi is op dit moment actief in Nederland en is van plan om de komende jaren uit te breiden in Europa, vandaar ook dat de website al volledig tweetalig is. Hij studeerde bedrijfskunde aan de hogeschool en Economie aan de universiteit van Amsterdam. Johannes is 62 jaar oud, getrouwd en heeft 3 volwassen kinderen en woont in Oudemirdum in Friesland. Johannes, waarmee ik zou willen beginnen is: je hebt heel veel verschillende dingen gedaan in loondienst; je hebt al een lange staat van dienst als werknemer. Hoe ben je erbij gekomen om te gaan ondernemen?
Johannes: Ik werd op een avond gebeld door mijn oude baas van Philips en hij zei dat hij voor zichzelf ging beginnen met een product wat destijds heel erg nieuw was. Dat is een marketing verkoopinformatiesysteem. Dat is wat je eigenlijk nu heel normaal vindt; de sales force, dat soort systemen. En wat daar nog bij zat was een callcenter automatiseringssysteem. Dat was trouwens uiteindelijk ook het succes. Dat ging veel beter dan het andere. Maar goed, hij belde me en ik had net mijn eerste kind. Hij vroeg “Wil je voor jezelf beginnen? Ik stop er wat geld in, jij stopt er wat geld in en dan gaan we het samen met een Belgische partij in Nederland opzetten”. En toen heb ik ‘ja’ gezegd. Ik kan je zeggen dat dat een mooi avontuur was, vooral samen werken met Belgen was ook een hele ervaring.
Jeroen: Maar dit is dus al een hele tijd geleden?
Johannes: Dat is een hele tijd geleden, ja.
Jeroen: Daarna ben je weer in loondienst gegaan.
Johannes: Ja, en toen heb ik me vervolgens ingekocht in een bedrijf. Toen was ik in loondienst en medeaandeelhouder. Dat bedrijf heeft het toen uiteindelijk verkocht aan Ordina en toen heb ik gezegd “Nu ga ik weer voor mezelf beginnen”. Toen heb ik eerst meerdere interim-banen gehad. In die tussentijd heb ik ook nog een inter-management bureau opgezet, ik heb eigenlijk van alles gedaan om gewoon te ondernemen. En ik vind het heel erg leuk. We hebben nu weer Finturi opgezet. Thuis doe ik ook iets met campers. Ik zeg weleens “Door de week ben ik een heertje en in het weekend maak ik toiletten schoon”. Maar dat is ook echt zoals het is.
Jeroen: Dus eigenlijk heb je helemaal niet zoveel loondienst-betrekkingen gehad?
Johannes: Ik heb er best wel wat gehad, maar tussendoor gebeurde het vaak dat ik weer iets zag opzetten en het dan ofwel van de hand deed of het ging fout. Dat gebeurt natuurlijk ook weleens.
Jeroen: En wanneer is het idee van Finturi op jouw netvlies gekomen?
Johannes: Dat was toen ik bij Exact werkte. Daar hadden we eigenlijk al een soortgelijk systeem opgezet als een experiment. Dat hebben we toen samen gedaan met ABN AMRO, Interpay, wat logistieke serviceproviders uit Rotterdam en UT Delft. Dus daar hebben we toen ook heel veel geleerd. Dat idee werd toen eigenlijk door de wisseling en de overname van Exact wat naar de achtergrond verschoven en toen heb ik gezegd “Dan gaan we het gewoon zelf doen”. En toen zei 80% van het toenmalige team “Als je het zelf gaat doen, dan gaan we wel mee, als je eenmaal gesetteld bent”.
Jeroen: En over hoe lang geleden hebben we het nu?
Johannes: Dat is nu ruim twee jaar geleden.
Jeroen: En dat is team is dus nog steeds eigenlijk het team van Exact?
Johannes: Ja. Er zijn inmiddels wel anderen bijgekomen, maar het gros bestaat nog steeds uit ex-Exacters.
Jeroen: Maar toen kon je ze niet meteen allemaal betalen, neem ik aan? Dus heb je dan eerst geld opgehaald?
Johannes: Ja, eerst geld opgehaald. Toeval bestaat niet, ik kwam een oude medewerker van mij tegen. Ik ben ook ICT-directeur geweest bij de KVK, als interim-manager, dus niet in loondienst. En daar heb ik iemand ontmoet, ik weet niet of hij het leuk vindt om zijn naam genoemd te hebben, dus ik noem hem maar Johan. Die kwam ik dus weer tegen en daar kwamen we bij toeval op dit verhaal uit. Inmiddels had hij een zaak opgebouwd en verkocht. En toen zei hij “Dit is gewoon perfect. Dit wil ik wel meefinancieren. Als je wil, kan je gewoon beginnen”. Dus die heeft er van het begin in geloofd en er meteen ook geld in gestopt.
Jeroen: Toen je gestart was had je dus die mensen al die al wisten waar het om ging.
Johannes: Eerst geld, dan mensen.
Jeroen: Eerst geld, dan de mensen. Die willen ook wat eten, natuurlijk. Hoe is het toen verdergegaan?
Johannes: Eigenlijk heel simpel. Eigenlijk moet ik nog naar iets daarvoor. Omdat ik toen in Delft werkte en in Friesland woonde, had ik een klein appartementje in Kijkduin en die ex-medewerkers van Exact hebben we toen een keer uitgenodigd en hebben we een businessmodel-canvas helemaal uitgewerkt, we hebben het plan helemaal gemaakt. Dat plan hebben we toen besproken met Johan en toen hebben we besloten om het bedrijf op te richten. En vanaf dat moment zijn die mensen ook naar Finturi toegekomen.
Jeroen: En wist je al dat er markt voor zou zijn?
Johannes: Je zag in het begin dat de factoringmarkt enorm aan het toenemen was in Nederland. Een kerngetal is dat je als startup 10% van de groei zou moeten kunnen afromen als omzet. Dat is toen ons uitgangspunt geweest. Toen zagen we al vrij snel, als dat waar is, dat je daar een hele goede business mee zou kunnen opbouwen.
Jeroen: Hoe omschrijf je je bedrijf op dit moment? Is het nog echt in de startup-fase of ben je al een stapje verder? Waar zit je?
Johannes: Op 1 september zijn we twee jaar verder. We zijn op 1 september gestart. Het product is nu live in productie. We zitten, vind ik, in de beginfase van de scaleup-fase. Je ziet dat we allemaal dingen moeten doen die we vroeger niet deden. We moeten nu een service desk inrichten, we moeten natuurlijk alle compliancy regels van de AFM waarborgen, dat we die in de praktijk ook echt daadwerkelijk uitvoeren. Je ziet een beetje een shift van bouw van technologie, van een systeem bouwen naar nu ook echt een product in de markt zetten. En dat is wel weer een hele andere fase.
Jeroen: Recent spraken wij Sven van der Biezen van Floryn. Misschien heb je die podcast al gehoord of ga je die misschien nog beluisteren. Zij heetten eerst anders, Invoice Financing of iets dergelijks. Ze zijn dus een beetje gedraaid naar meer leningen. Betekent het dat het – zonder over hen te praten – toch blijkbaar lastig is om in dit in deze markt te gaan doen?
Johannes: Wij zien dat nog niet echt als lastig, maar het is natuurlijk wel een markt die een keer eindig is. Wij noemen onszelf ook een asset-based financing company. Dus iedere asset die je kan verzinnen kunnen wij financen. En wij zijn eigenlijk bij toeval, omdat het wat simpeler is, met facturen begonnen. Maar het systeem dat we bijvoorbeeld bij Exact gebouwd hebben, dat was meer op supply chain financing geënt. Alleen, dan heb je meer datapunten nodig om het risico te meten. Dus we hebben gezegd “Laten we nu gewoon beginnen met een asset waar je het risico relatief makkelijk van kunt meten en de termijn waarbij je lening hebt uitstaan ook kort is. En als dat eenmaal loopt, dan voegen we andere assets eraan toe”. Dus voorraden, gebouwen, machines; je kan het zo gek niet verzinnen wat je er allemaal aan toe kunt voegen.
Jeroen: Kan je nog een paar getallen over het bedrijf noemen? Hoeveel mensen zijn er nu en hoeveel klanten hebben jullie? Of misschien mag je dat niet zeggen, ik weet het niet.
Johannes: Nee, ik mag het nog niet zeggen. Maar het aantal mensen natuurlijk wel, we zitten nu op een 14-tal man. We hebben één dame zitten in Indië, zij doet de product marketing. In Nederland hebben we zes man en in Kiev een man of vijf, denk ik. Dat is wat we nu hebben. We hebben ook nog een soort vaste relatie met een data science-team die ons met de AI-achtige producten helpt.
Jeroen: Perfect bruggetje, want dat is ook mijn vraag: kan je op een simpele manier uitleggen zodat iedereen – en ik in ieder geval – begrijpt waar je Blockchain voor inzet en waar je Artificial Intelligence gebruikt?
Johannes: Blockchain zetten we in om de processen te automatiseren. Het doen van een lening is gewoon duur. Het moet vaak een hoog bedrag zijn en je wil een behoorlijke rente hebben om ook die kosten goed te maken. Dus wij hebben toen meteen gezegd “We willen die kosten zo nagenoeg terugbrengen naar nul. Dan lijkt ons de Blockchain-technologie een heel handig mechanisme om dat te doen”. Dus dat hele administratieve proces in de Blockchain laten afhandelen en ik weet niet of je er veel van weet, maar wij maken van de asset – dus in dit geval van de invoice – een token. Dat is een non-fungible token, omdat er maar één van is. En wij financierden die toen met stable coins. Als je de risk capaciteit van de financier weet en je weet alle risico’s van de invoice en je weet alle voorwaarden waarom die gefinancierd moet worden, dan kan je dat allemaal vastleggen in smart contracts. Die kan je dan ook automatisch alle events laten afhuren. Dus dan hoef je daar zelf verder niks meer aan te doen.
Jeroen: Is dit uniek in Nederland, deze manier?
Johannes: Ja, ik denk het eerlijk gezegd wel. Er zijn wel partijen die claimen dichtbij te komen, maar ik heb ze nog nooit echt zien werken. Wij hebben wel een beetje een hybride model gekozen, want wat je misschien het liefste zou willen is helemaal decentraal, maar wij denken dat de markt daar dus nog niet superrijp voor is. Ik geloof er niet in dat 80% van de midden-MKB’ers met crypto’s gaat betalen. Als het wel zo is, dan hadden we het systeem anders moeten opzetten. Dus we hebben een soort brug gebouwd tussen het Blockchain- en het echte geld. En dat maakt dus dat we niet volledig decentraal zijn. Maar ons systeem is daar wel rijp voor, dus we zouden dat wel in de toekomst kunnen. Ik zie ook dat dat in de toekomst wel gaat gebeuren. Dus dat is de Blockchain-kant.
Jeroen: En de AI-kant?
Johannes: De AI-kant is het kredietrisico voorspellen. Daarvoor hebben we een aantal componenten. Dus de ene component is dat we de order file opvragen van een potentiële klant. Die order file gaan we helemaal ontleden en dan gaan we allerlei scores uit berekenen. Dus in ons geval de ‘LMNZ’ score. Die geeft een indicatie wat de kans is dat een bedrijf binnen twee jaar failliet gaat. Vervolgens kijken we ook nog op het web. Dus we kijken naar ongestructureerde bronnen om te kijken “Wat is de reputatie van het bedrijf?”, en misschien ook de reputatie van de eigenaar als we daarover nog dingen kunnen vinden waarmee we onze score kunnen verrijken. Dan zetten we ook nog AI in om de factuur te controleren, bijvoorbeeld “Is het misschien een valse factuur?” Een mooi aansprekend voorbeeld vind ik dat er een bepaald patroon in het volgnummer zit van een factuur. Oplichters hebben dat vaak niet in de gaten en dan wijken ze af van het patroon. En dan kun je al zeggen “Misschien moeten we daar eens extra naar kijken”.
Jeroen: Niet te veel vertellen! AI werkt vooral op het moment dat je heel veel data hebt, neem ik aan?
Johannes: Ja.
Jeroen: Heb je dat dan al ingekocht of ben je dat nu aan het verzamelen van je eigen klanten?
Johannes: Dat zijn we nu aan het verzamelen met eigen klanten. We zitten in een groep van bedrijven; Johan heeft een groep van bedrijven en we hebben ook de data van al die bedrijven gekregen om mee te experimenteren. Wel allemaal geanonimiseerd, dus geen gevaarlijke of moeilijke dingen. Maar dat we in ieder geval alvast onze algoritmes konden trainen en konden zien of ze ook een beetje werken. Nu we echt live zijn proberen we zoveel mogelijk datapunten eraan toe te voegen. Want wat we uiteindelijk ook willen is gewoon betaalgedrag monitoren en voorspellen. En wat we ook willen is uiteindelijk PSD2; dus de banktransacties gewoon binnenhalen. Waar we nu eigenlijk vooruitlopend daarop al mee bezig zijn is MT940 files. Dus als een klant MT940 files heeft, dan vragen we die ook op en dan doen we daar ook allerlei controleberekeningen en voorspellingen op.
Jeroen: Helder. En aan de funding-kant, wat voor soort partijen zitten daar nu achter om die invoices voor te financieren?
Johannes: We hebben nu professionele marktpartijen. Dus dat zijn partijen die ten minste €100.000 erin stoppen. Dat zijn ook – hoe noem je dat in Nederland? Informal investors? Ik weet niet eens hoe het in Nederland heet – die daar heil in zien en daar geld in stoppen. En wat we gaan doen in de toekomst, daar hebben we het systeem ook al helemaal op getuned, is dat we ook een deel in crowd funding gaan doen. Er is een bedrijf in Engeland, dat doet bijvoorbeeld 20% of 40% door de crowd en de rest door een professionele marktpartij. Dat soort modellen gaan we uiteindelijk wel kopiëren, denken we.
Jeroen: En uiteindelijk is het vinden van die investeerders naar mijn ervaring nog relatief simpel, vergeleken met het vinden van grote hoeveelheden MKB’ers. Hoe doe je het aan de MKB-kant? Hoe vind je die?
Johannes: We zijn begonnen met social, dus gewoon campagnes. Dat sloeg redelijk aan. Ik moet wel eerlijk zeggen dat het na de Corona-crisis wel significant afvlakte. Toen hebben we ook meteen gezegd “Misschien is het dan toch wel handig om ook met andere partijen te teamen”. Want je wil natuurlijk wel je volume hebben. Dus toen hebben we besloten dat we voor financiële adviseurs en voor accountants ook een speciale toegang gaan creëren. Dat heeft twee voordelen: dan heb je een ‘warme aanbeveling’, dus dat scheelt je ook weer in je risico en je kan, als het goed is, extra informatie dus extra datapunten krijgen. Wij hebben een score die van 0 tot 100 gaat. Dat hebben we nu zo gebouwd dat als je er 50 of meer hebt, dan krijg je toegang tot het systeem. Bij 50 betaal je 2% per dertig dagen, bij 100 betaal je 1% per dertig dagen. En dan zit het er gewoon lineair tussen. Maar nu, als er bijvoorbeeld een accountant of een financieel adviseur veel extra data kan leveren dat we anders niet hadden kunnen krijgen, wordt die score gewoon beter. Althans, als de informatie goed is, natuurlijk. Als de informatie niet goed is, dan wordt de score zelfs minder. Maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Dus klanten hebben er ook baat bij om het samen met een financieel adviseur of accountant te doen. Want dan krijgen ze een lagere rente dan dat ze anders gehad hadden.
Jeroen: Als we nu iets meer naar jou toe bewegen, kan je iets zeggen over hoe je opgegroeid bent?
Johannes: Ja, ik ben enig kind, dat schijnt geen voordeel te zijn, maar ik heb er nog nooit zelf last van gehad. Anderen waarschijnlijk wel, mijn vrouw wel, denk ik. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin, uit echt een warm nest. Maar wel met vrij veel harde structuur, dus een calvinistische opvoeding heb ik genoten. Ik ben op mijn 18de om die reden uit huis gegaan. Ik had zelf niet zo heel veel met het geloof. Eerst was het een beetje moeizaam, maar later is die relatie weer helemaal goed gekomen. Misschien ook omdat je alleen bent, dat ik altijd mijn eigen weg gegaan ben. Als iemand ervoor ging staan, dan liep ik er ofwel doorheen of omheen. Dat hing er een beetje van hoe ernstig ik het probleem inschatte. Maar zoals ik al zei, ik heb een hele warme opvoeding gehad en daar kan ik niks negatief over verzinnen.
Jeroen: Zijn er bepaalde normen en waarden waarvan je zegt “Die draag ik nog steeds bij me, ook al heb ik me er in eerste instantie tegen af gezet”?
Johannes: Ja, dat wel. Ik hou niet van liegen, ik ben zelf altijd volstrekt open. Ik hou ook niet van oplichting. Toen ook met die ICO’s, bijvoorbeeld, dan zeggen ze “Zou je dat ook niet doen?” Ik heb daar niks mee. Als het goed is, is het goed. Als het ten goede trouw is, vind ik het prima. Maar dat kwam al snel een beetje in het grijze gebied en dan heb ik zoiets van “Laat maar zitten, daar heb ik helemaal geen zin in”. En ik hou er gewoon van dat mensen normaal doen. Wat maakt het dat je gewoon jezelf zo heel bijzonder zou vinden? Ik denk dat ik dat soort waarde wel allemaal meegekregen heb. En ook zorgen voor je omgeving en voor de mensen in je omgeving, dat heb ik ook heel sterk meegekregen. Wij zijn thuis ook heel erg op duurzaamheid en dat soort zaken, dat vind ik wel heel erg belangrijk.
Jeroen: Wanneer wist je dat ondernemen ook wel echt in je bloed zat en je dat wilde gaan doen?
Johannes: Dat weet je niet, dat heb je gewoon, denk ik. Maar de grap was dat mijn vader eigenlijk ook ondernemer was, maar hij heeft altijd voor Unilever gewerkt. Maar dat was in die tijd ook zo, dat je liever voor een grote multinational werkte dan dat je zelf iets opzette. Ik was altijd bezig met dingetjes opzetten. Wat ik wel geleerd heb, ik vind dingen opzetten heel erg leuk, maar ik verveel me ook heel snel. Dus als het dan eenmaal een beetje in de mainstream komt, dan vind ik er niet zo gek veel meer aan. Dan word ik een beetje onrustig.
Jeroen: Maar daar zit Finturi nog niet?
Johannes: Nee, gelukkig niet! Nee, er is nog genoeg reuring en het is nog steeds een rollercoaster. Dus daar hoef ik me nog niet te vervelen. Nee, absoluut niet.
Jeroen: Wat zijn de drivers waarom je dat ondernemen zo leuk vindt?
Johannes: Innovatie, met een jong team of met een gedreven team dingen doen. En dat gedreven team is dan ook gewoon bezig met het einddoel en niet met elkaar de loef af te steken. Dan ben je echt gewoon met leuke dingen bezig. Dus dan is iedere dag leuk en er is weinig politiek of weinig tot geen. Dat maakt het gewoon super-innoverend. En echt nieuwe dingen doen. Wij hebben echt dingen gemaakt die er gewoon niet waren. Dan kom je ook wel hele rare dingen tegen, natuurlijk. Dan maak je ook weleens de verkeerde dingen, maar dat je ook echt je creativiteit kunt botvieren en mooie dingen kunt maken.
Jeroen: Wat zijn je meest leerzame momenten geweest?
Johannes: Überhaupt?
Jeroen: Ja.
Johannes: Mijn leerzame momenten zijn – dat is wel grappig – ik zei dat ik er nogal hard inzat. Ik ging door iemand heen of om iemand heen. Robbert Blokker is nog steeds min of meer een idool van me, daar heb ik een sales training van gehad. En die heeft me eigenlijk de wijste les in mijn leven geleerd. Op een gegeven moment was ik in een onderhandeling oefening. Toen zei hij “Johannes, je moet even opletten. Respect is gratis”. En toen dacht ik “Verrekt”. Dat landde toen heel erg, want ik ging echt voor de keel en niet voor het eindresultaat, als ik maar won. En toen dacht ik “Ja, dat is wel een hele goede. Je moet gewoon respectvol blijven in alle situaties”. Als je respectvol bent, dan wordt de gunfactor groter en dan ga je vanzelf gewoon weer meer business doen.
Jeroen: Was het dan lastig om dat meer te gaan inzetten in het begin? Want je hoort zoiets, maar doen is natuurlijk altijd lastiger dan het realiseren.
Johannes: Ja, je moet er wel in oefenen. Maar ik heb daarna nog heel veel dingen samen met hem gedaan. Bij alle ondernemingen waar een training georganiseerd moest worden heb ik hem nog altijd ingezet, omdat zijn manier van denken me gewoon heel erg aansprak.
Jeroen: Zijn er nog andere mensen die jou geïnspireerd hebben, zowel privé of zakelijk, die van groot belang geweest zijn in jouw denken en doen?
Johannes: Ja, ik heb van een ex-collega van mij bij Hewlett-Packard veel geleerd. Met name ook om dingen wat soepeler en gemakkelijker te bekijken. Ik was soms wel heel erg diep aan het nadenken. Hij zei “Wat gaat dat dan allemaal opleveren?”, dus hij heeft me wel weer geïnspireerd om ook wat makkelijker in het leven te staan. Het klinkt altijd gek, maar ik denk dat bij veel jongens de vader toch ook altijd wel de eerste inspiratiebron is. Het is bekend dat je hem probeert te kopiëren. Dus dan wordt het automatisch wel een belangrijke figuur in je leven. En ik denk dat ik ook wel geïnspireerd ben door mijn vrouw. Want ik ben soms op het autistische af heel erg precies en zij is dat helemaal niet. Dat heeft weer te maken met wat ik eerder zei, wat die ex-collega me geleerd heeft, dat je sommige dingen ook moet loslaten omdat het toch allemaal geen zin heeft en je er alleen maar ongelukkig van wordt en het helemaal niks toevoegt.
Jeroen: Dat is altijd een mooie uitspraak, ik ben het 100% met je eens, maar het ook echt loslaten is natuurlijk nog ontzettend moeilijk.
Johannes: Ja, daar heb ik – zeker in het begin – best wat moeite mee gehad. Ik zei al dat ik heel erg van structuur hou. Als je dan met iemand samenleeft die dat wat minder belangrijk vindt, dan heb je ook weleens wrijving. Maar dan denk je ook van “Jeetje, waar maak ik me druk over? Wat is er überhaupt fout gegaan?” Dat zie je trouwens bij onze kinderen terug, die zijn dan door mij misschien wat strakker opgevoed en door mijn vrouw wat vrijer. Dat zijn nu hele open en vooral openminded kinderen. Openminded vind ik wel superbelangrijk. Ik zeg altijd “Je weet eigenlijk niks, dus je moet gewoon altijd openstaan voor je omgeving en voor wat er om je heen gebeurt”. Behalve als het discriminerend of crimineel is, dat zijn wel de grenzen. De mooiste uitspraak van de 7 habits of highly effective people is “First try to understand and then try to be understood”. Dat heeft me eigenlijk ook wel heel geleerd, dat ene zinnetje. Het is grappig, een paar van die zinnetjes die je in je leven tegenkomt die heel veel zeggen en waar je die ook opeens binnenkrijgt.
Jeroen: Ja, dat is mooi. Ze blijven wel nagalmen bij mij. Respect is gratis, dat is mooi. Je haalde al je kinderen aan, dat is iets waar je duidelijk heel trots op bent, hoe ze opgevoed zijn en hoe ze in het leven staan. Wat zijn nog meer dingen waar je heel trots op bent in je leven en/of in je loopbaan?
Johannes: Dat moet ik je ook nog vertellen, dat is ook wel grappig, eigenlijk. Toen ik op de lagere school zat was ik dyslectisch en dat kenden ze toen nog niet in die tijd, want dat bestond niet. Dus wat ze dan zeiden was dat ik dom of lui was. De eerste jaren heb ik alleen maar op de gang gestaan, omdat ze dachten dat ik expres schrijffouten maakte. Daar word je trouwens wel rebels van. Ik gooide op een gegeven moment dan altijd de jassen van de kapstok en dan ging ik eroverheen lopen. Maar goed, dat even terzijde. Maar dat ik uiteindelijk gewoon MTS, HTS, universiteit van Amsterdam, dat ik toch heb laten zien dat ik ook met dyslexie gewoon heel ver kan komen. Daar was ik zeker trots op. Nu ben ik dat al een beetje gewoon geworden. Maar toen ik bij de Universiteit van Amsterdam de BUL haalde, dacht ik “Zo, nu heb je even laten zien dat het allemaal best meeviel”.
Jeroen: Maar is dat ook een enorme driver geweest, dat mensen dachten dat je niet slim was, om door te zetten?
Johannes: Ik doe het wel altijd meer voor mezelf dan voor mijn omgeving. De omgeving kan me niet zo heel veel schelen, maar je gaat dan toch wel – met name dan over dat laatste – denken van “In dit geval laat ik zien dat ik het gewoon kan”. En dat is eigenlijk ook weer met een onderneming, als mensen zeggen “Dat werkt niet”, dan denk ik “Ik ga het gewoon doen”.
Jeroen: En is dat ook de ‘waarom’ dat je de onderneming gestart bent, Finturi specifiek?
Johannes: Deze is wel wat anders gegaan. Door dat experiment bij Exact was ik enorm geïnspireerd geraakt en enthousiast. En ik was eigenlijk al van plan om te gaan stoppen. Toen was ik dus 60. Ik dacht “Het is langzaamaan wel genoeg geweest”. Ik had met mijn vrouw afgesproken om twee jaar met de camper te rijden en één jaar gaan we richting China en het ander jaar gaan we terug: Zijde route heen en Orient terug of andersom. En laten we dat maar doen. Het is wel goed. Toen kwam het experiment en ik raakte helemaal ‘begeistert’. En toen dacht ik “Verrek, dat ga ik niet stoppen”. Uiteindelijk hebben ze een aantal dingen wel weer gedaan, maar op dat moment zeiden ze “We stoppen ermee”. Ik dacht “Nee, dan ga ik gewoon door”.
Jeroen: Heb je geen ruzie thuis gekregen?
Johannes: Nee, want zij vond het ook allemaal vrij spannend.
Jeroen: Ze was opgelucht dat je weer aan het werk was! Dan wil ik nog even doorvragen op de ‘waaromvraag’: omdat je heel enthousiast werd, is dat eigenlijk het antwoord?
Johannes: Ja. Het enthousiasme en ook toch weer het team. Dat mensen waarmee je het deed er toch ook gewoon in geloofden, dan raak je ook meteen weer enthousiast en denk je “Verrek, dus ik ben niet de enige gek die erin gelooft”. En dan denk je “Dit moet je gewoon doen”. En Johan zei “Hier heb je gewoon een zak met geld”. Dan denk ik “Dit is gewoon op mijn pad gekomen, dat heb ik blijkbaar moeten doen”. En ik moet wel zeggen, ik geloof ook heel erg in de Blockchain-technologie. En dat wilde ik toch ook wel bewijzen, dat dat kan. Ik ben een heilig gelover in de decentralisatie, ik begrijp dat we in een soort transitie zitten van centraal naar decentraal. Dat zul je misschien ook wel een beetje uit mijn verleden – over hoe ik vertelde hoe ik opgegroeid ben – afgeleid hebben, ik heb een ontzettende hekel aan autoriteit. Ik heb daarmee dus ook een hekel aan centrale autoriteit. Dus daar waar het niet nodig is, vind ik ook dat je je best moet doen om het weg te krijgen.
Jeroen: En de reden dat je daar een hekel aan hebt, even los van je verleden, is er ook een theoretisch fundament?
Johannes: Ja, ik vind het inefficiënt. En wat je ook ziet bij centrale instituten, soms zijn ze om een reden gebouwd, dan kun je er niks van zeggen. Maar als ze er eenmaal zijn, dan krijg je ze nooit meer weg. Ooit heeft iemand een keer uit zo’n instituut gezegd – want ik heb ook reorganisaties gedaan binnen dat soort instituten – hij moest eruit en hij zei “Johannes, ik vind het wel jammer, want het was hier zo geweldig fijn oud te worden”. En dan denk ik “Dat zegt eigenlijk al genoeg over de inefficiëntie en de zinloosheid van sommige zaken die niet meer zinvol zijn, die gewoon te ver doorontwikkeld zijn en niet meer voldoen aan de oorspronkelijke doelstelling”. Dat is ook waar ik een ontzettende hekel aan heb.
Jeroen: Je noemde al even dat je maatschappelijke betrokkenheid van wat er gebeurt in de samenleving heel belangrijk vindt. Heb je ook bepaalde doelen met Finturi om daar dingen te doen?
Johannes: Ja, we hebben altijd gezegd dat we een deel van de winst willen inzetten voor bijvoorbeeld armoedebestrijding en het financieren van misschien facturen die anderen nooit meer zouden willen financieren. Dat je gewoon zegt “We gaan ook onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen en we gaan een soort fonds opbouwen waarin we ook dit soort zaken kunnen doen”.
Jeroen: We hebben ook altijd een vraag van een luisteraar.
Johannes: Oh!
Jeroen: Ik hoor het al, ik heb je een beetje betrapt dat je nog niet al te veel podcasts geluisterd hebt.
Johannes: Dat klopt! Ik moet zeggen, ik ben daar niet zo heel erg goed in.
Jeroen: Je zit ongetwijfeld vaak in de auto als je vanuit Friesland komt, dus dat is misschien wel een goed moment. Hier komt de luisteraarsvraag.
Jasper: Hallo Jeroen, mijn naam is Jasper Verbeek, wij kennen elkaar al een tijd en jouw visie hierop en ideeën hierover ken ik dus al. Maar ik ben erg benieuwd wat volgens Johannes de belangrijkste tips zijn voor ondernemers die gaan starten en meer specifiek voor ondernemers die direct van de schoolbanken komen versus zij die al langer gewerkt hebben bij een werkgever en daar al een lange staat van dienst hebben.
Johannes: Ja, daar zit wel een verschil in. Ik denk iemand van de schoolbanken, daar zou ik tegen willen zeggen “Laat je nooit afleiden en ga gewoon ‘roda’: recht op je doel af; ga het gewoon doen. Wat heb je te verliezen? Je hebt nog niks opgebouwd, dus je moet er gewoon voor gaan. Je moet wel snel een goed team om je heen verzamelen en je moet zeker niet de indruk hebben dat je alles zelf kunt”. Dus je moet wel altijd openstaan voor goed bedoelde kritiek. Dat is heel belangrijk, dat is trouwens voor beide doelgroepen belangrijk. Ik denk dat als jij al een lange staat van dienst hebt binnen een bedrijf, dan zou ik zeggen “Vergeet wat je daar geleerd hebt en volg je hart. Ga gewoon doen waar je gelukkig van wordt. Als dat ondernemen is, dan moet je dat gewoon doen. Heb wel een goed plan, zorg er ook voor dat je goed in de gaten hebt of er marktpotentie is. Dat doen wij ook altijd, doe gewoon veel checks of het er ook gewoon echt is. Dus controleer of je ideeën kloppen”.
Jeroen: Bij potentiële klanten?
Johannes: Ja, bij potentiële klanten. Ga gewoon vragen “Gaan ze het kopen of niet?” Dat moet je toch wel weten. En wat ik trouwens ook tegen zo iemand zou zeggen is “Focus op je bedrijf en niet op je omgeving”. Ik heb ook een kennis gehad die het belangrijker vond om uit te zoeken wat zo’n leaseauto was dan wat zijn potentiële klantenkring was. Die heeft het ook niet lang volgehouden. Dus je moet ook je prioriteiten goed leggen. En ook nu weer, beweeg mee met de markt. Omdat nu de groei wat vlakker ging dan voorspeld, dan zet ik ook de tering naar de nering. Ook voor mezelf, dan geef ik mezelf ook gewoon minder salaris. Op die manier moet je gewoon heel flexibel blijven; altijd kunnen inspelen op wat er in je omgeving gebeurt.
Jeroen: Dus een goed team om je heen verzamelen, flexibiliteit, durven mee te bewegen, klanten vragen om feedback of er echt ene markt is. Nog andere dingen voor als je start?
Johannes: Ja, zorg ook voor een goede financiering. Als je het zelf niet hebt, moet je ervoor zorgen dat een ander het gewoon doet. En zorg ervoor dat die ook meebeweegt. Je moet ook een financier zoeken die bij je past. Dus als je veel vrijheid wilt, dan moet je niet een financier zoeken die ook wil meebepalen. Dat zijn wel belangrijke valkuilen, want daar gaat het vaak op stuk. En je team uitzoeken, daar gaat het ook heel vaak op stuk. Je moet er blind op kunnen vertrouwen, want je hebt geen tijd om de hele tijd achterom te kijken.
Jeroen: Hoe zorgen jullie als founders van het bedrijf voor mensen die er van het begin bij zijn, dat jullie helemaal op één lijn blijven?
Johannes: We hebben heel veel overleg. We laten ook iedereen meebeslissen met bepaalde keuzes. Natuurlijk niet met alle keuzes, maar als we helemaal decentraal afgaan, dan gaan we toch een soort hybride model zoeken. Daar heb ik wel moeten praten als brugman, maar daar hebben we iedereen wel in meegenomen. Een aantal ontwikkelaars vonden het niks, maar uiteindelijk is het gewoon “Als je het met elkaar dan toch uiteindelijk besluit, dan wordt het in ieder geval niet afgedwongen”. Dat vind ik ook heel erg belangrijk. En sommigen vinden dat ik toch weleens te democratisch ben. Maar ik vind het gewoon belangrijk; ik zou het zelf ook heel vervelend vinden als ik opeens iets hoor waar ik niets van afwist.
Jeroen: Dat geloof ik wel, want je bent antiautoritair, dus dat matcht niet! Ik kan me voorstellen dat je heel veel tijd in het bedrijf steekt, want er moet ongelofelijk veel gebeuren. Hoe balanceer je dat met je privéleven? Ook in het verleden, hoe heb je dat gedaan met het opvoeden van kinderen als vader? Kan je iets zeggen over die verschillende tijdstippen, hoe je privé en zakelijke activiteiten met elkaar matcht?
Johannes: Ja, laat me bij het begin beginnen. Het opvoeden van kinderen, daar ben ik niet het goede voorbeeld. Ik was er nooit. Dus mijn vrouw heeft dat allemaal gedaan. Ik was toen ook fanatiek wedstrijdzeiler, dus als ik een uurtje vrij had, was ik op het water. Dus ik was eigenlijk niet thuis. Toen heeft mijn vrouw gezegd – en dat was een wake up-moment – “Ofwel kom je vaker thuis en je bemoeit je wat met de kinderen of je kan er lekker blijven”. En toen dacht ik “Ja, daar heeft ze nog wel gelijk in ook”. Dus toen had ik een weekend voor mezelf, een weekend voor haar en een weekend samen. Dat was dan het begin.
Jeroen: Het weekend samen was niet een weekend zeilen?
Johannes: Nee, dat was niet samen zeilen. Maar dan was het haar weekend en dan vroeg ik “Wat ga je doen?” Ze zei “Nou, ik blijf lekker thuis”. Ik zei “Oh, dan ga ik weg”. Maar dat was ook niet goed! Mijn dochters hebben weinig last van me gehad en ook weinig profijt en mijn zoon, die is wat jonger, die heeft er wat meer aan gehad. Toen was ik ook wat rustiger. Daar heb ik meer aandacht aan besteed. Dus dat aan die kant. En nu met Exact Delft en met Finturi in Den Haag had ik een appartementje in Den Haag, in Kijkduin, zodat ik ook naar het strand kon. Want dat vind ik wel belangrijk, ik ga niet in de binnenstad zitten. Maar dat heb ik door de Corona-crisis ook opgezegd, want ik dacht “Ik zit er nu toch niet, wat heeft het voor zin?” Maar ik was door de week weg en mijn vrouw werkt ook. En de kinderen zijn het huis uit, dus dat maakt niks uit. In het weekend hadden we dan gewoon quality time. En wat we graag en veel samen doen is hiken in Nederland, maar het liefst in de bergen of in Zweden. Dus er gewoon op uit gaan.
Jeroen: Specifiek Zweden?
Johannes: Ja, Zweden heeft onze enorme voorkeur. We hebben tien jaar lang een huis gehad in Zweden. En dus tien jaar lang gingen we daar bijna één keer per maand naartoe. Daar hebben we de Kungsleden gelopen, dat is helemaal in het noorden, van hut naar hut. Dat was fantastisch.
Jeroen: Leuk! Ik ken het, ik heb hem ook gelopen. Als je nu terugkijkt op die periode, want dat vind ik interessant om door te vragen, je zei “Ik was altijd weg”, zou je achteraf minder gewerkt hebben of zeg je “Nee, zo is het gelopen, zo had het ook moeten zijn”?
Johannes: Ik zou het niet veranderen. Sterker nog, maar dat zegt meer over mij dan over anderen, ik hou niet specifiek heel erg van kinderen.
Jeroen: Ik hoop dat ze dit niet gaan luisteren!
Johannes: Wel van mijn kinderen. Maar kinderen van 1 tot 3 jaar, dat heeft niet mijn voorkeur. Dus in die tijd heb ik toen ook mijn zeilboot in Warmond neergelegd. Als ik dan weg was, was ik ook lang weg. Dus dan had ik er ook minder last van. Maar dat zijn natuurlijk geen goede dingen. Dus ik wil mensen daar ook niet te veel op ideeën brengen.
Jeroen: We hebben ook altijd een teaser en een pleaser zoals ik het noem. En de teaser is soms wat boud opgeschreven. Hoe sterk de technologie ook is van Finturi, zonder een bekende merknaam word je nooit groot genoeg om echt serieus groot bestaansrecht te hebben. Wat vind je daarvan?
Johannes: Ik ben het er mee eens dat je aan naamsbekendheid moet doen en dat doet de dame in India heel goed. En die doet dat heel goed. Ik denk dat onze naamsbekendheid vrij goed aan het toenemen is. En dit gesprek bijvoorbeeld helpt ook. Aan technologie alleen heb je niks, dat is duidelijk. Dus je moet ook wel naamsbekendheid krijgen, anders krijg je geen klanten.
Jeroen: Maar kan je ooit concurreren – om nog een beetje te teaser uit te bouwen – met de echt grote namen van de drie grootbanken?
Johannes: Ja, uiteindelijk worden die gewoon kleiner en worden wij groter.
Jeroen: Hoe werkt dat?
Johannes: Dat zie je nu ook weer in de crisis, die banken zijn gewoon traag en log en relatief duur. En wij zijn gewoon klein en flexibel en kunnen groeien. En misschien worden wij ook uiteindelijk nog log en duur, dat zou best kunnen, dat weet ik niet. Ik hoop het niet, maar dan ben ik er vast niet meer. Ik wil er niet te veel op ingaan, maar je ziet dat het publiek de banken op een gegeven moment natuurlijk ook niet meer super waarderen, gezien alle schandalen en schandaaltjes. Dat geeft aan dat het tijd is voor verandering en dat die verandering er ook staat aan te komen.
Jeroen: En aan de pleasende kant vraag ik altijd: zijn er bepaalde boeken – ik weet niet of je leest – die je erg hebben aangesproken of ben je nu iets leuks aan het lezen wat je wil delen? Is er een boek waar je zo op komt?
Johannes: Het eerste van Jef Geeraerts, dat las ik vroeger: Gangreen, dat vond ik altijd wel inspirerende boeken over hoe wreed mensen kunnen zijn. Dat is nu best wel actueel. Dat je denkt van “Hoe bestaat het?” Maar hij beschreef het ook heel erg goed. En verder Tolkien: In de ban van de ring. Ik denk dat ik hem wel drie keer gelezen heb. Dat blijft een klassieker. Die vind ik gewoon heel erg mooi en dat boeit van begin tot eind. Het laatste boek dat ik gelezen heb, ik lees nu wat technische boeken, Crossing The Chasm, marketing.Omdat we nu weer bezig zijn, we zitten precies in die valkuil. Dan is dat weer even leuk om te lezen. Ik ben even de naam van de schrijver kwijt. Die is volgens mij verdronken, maar dat is ook verfilmt. Maar dat vond ik ook een heel spannend boek.
Jeroen: Stieg Larsson?
Johannes: Ja, precies. Dat is hem. Dus de ene keer vind ik gewoon een boek leuk voor ontspanning en de andere keer vind ik een boek leuk omdat ik weer even mijn geheugen wil opfrissen of iets wil lezen wat gewoon totaal nieuw is. Ik lees eigenlijk iedere avond ten minste tien minuten tot een kwartier tot een uur, omdat ik het leuk vind. Televisiekijken doe ik niet, daar vind ik niks aan. Dus dan blijft er niet veel over dan lezen. Het enige wat ik altijd kijk is het journaal. Ik ben verzot op nieuws.
Jeroen: Mooi! Waar denk jij dat Finturi staat over een aantal jaar, laten we zeggen vijf jaar?
Johannes: In mijn optiek zijn we dan internationaal gegaan en financieren we meerdere assets. Dus dan doen we eigenlijk alles. Dus gewoon lange en middellange termijn. En misschien dat we dan ook weer, als de overheid het toelaat, meer gedecentraliseerd zijn. Over vijf jaar zou dat moeten kunnen. Dat heb ik ook tegen AFM gezegd, dat we heel graag samen willen leren. Soms kom je op een heel grijs gebied terecht en dan zou het mooi zijn om een experiment te doen en te kijken van “Hoe zou je dit nou wel kunnen doen zonder dat je regels moet overtreden?”
Jeroen: Heb je daarvoor heel veel concurrentie die je moet ‘verslaan’?
Johannes: Er zal nu toch ook wel weer een kleine shake out zijn door de crisis. Dus ik denk dat als wij er over een jaar nog zijn, dan zijn we er over tien en twintig jaar ook nog wel. Dus ik denk dat de concurrentie wel wat heftiger wordt, want iedereen moet nu toch overleven uit diezelfde marktputten. Maar ik zie dat niet met vrezen tegemoet.
Jeroen: Leuk! Voordat ik jou ga bedanken voor dit leuke gesprek – het gaat altijd veel sneller dan dat ik het wil, we zitten toch alweer een tijd te praten – zijn er nog dingen waarvan jij zegt “Jeroen, dat had je echt moeten vragen”, of “Dat had ik graag nog willen vertellen”?
Johannes: Nee, ik vond dat je hele verrassende vragen stelde. Ik ben niet zo’n podcast-luisteraar, want anders had ik het vast geweten. Maar nee, er is geen specifieke vraag die ik mis.
Jeroen: Leuk! Heel erg bedankt voor je tijd en openheid. Het is zoals altijd ook leuk om privé dingen te horen, maar toch ook wel weer een hoop dingen die beïnvloed hebben hoe je het bedrijf opgezet hebt. Vooral dat antiautoritaire en eigenlijk helemaal decentraal willen opereren en nu nog voor een tussenoplossing moeten kiezen. Dat vond ik heel erg interessant. Ik vond trouwens heel veel dingen interessant, maar om één ding ook nog aan te halen, wat ik zeker niet vergeet is dat respect gratis is en mijn respect richting jou; veel dank voor je tijd! We hebben hier een klein cadeautje voor ons liggen van Bloomon als bedankje voor je deelname aan Leaders in Finance. En nogmaals veel dank!
Johannes: Jij ook heel veel dank, ik vond het superleuk en fantastisch om in je programma te mogen praten.
Dit was Leaders in Finance, we hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de social media kanalen of direct via een email. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun, dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!