Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. Deze week Marleen Evertsz. Zij is de CEO en mede-oprichter van Nxchange. Welkom, Marleen!
Marleen: Welkom, dankjewel Jeroen!
Jeroen: Leuk om hier samen te zijn in het Vondelpark bij Vondel CS, het medialab van de AVROTROS. We zijn eigenlijk met z’n drieën, want jouw hond is ook meegekomen. Dus ook welkom aan je hond! Het is misschien aardig om eerst iets over jou en over Nxchange te vertellen. Marleen begon haar carrière bij Deloitte op de Structured Finance afdeling. Vervolgens werkte zij circa 5 jaar bij handelshuis Optiver, waar ze eindigde als Managing Director van de US Office. Daarna werd ze zeer ondernemend en richtte onder andere Gold Republic (een online platform voor het managen van fysiek goud) en Nxchange op. Nxchange is een decentrale effectenbeurs voor digitale assets en tokenized securities. Daar komen we straks nog uitgebreid op terug. Nxchange kan, naar eigen zeggen, het eigendom van alles digitaliseren en heel makkelijk overdraagbaar maken. De tokens die op Nxchange worden verhandeld zijn altijd gekoppeld aan daadwerkelijk bestaande assets, dus iets van waarde (kasstroom, inkomsten of een fysiek asset). Dat kan dus een aandeel zijn in bijvoorbeeld een bedrijf, maar ook in onroerend goed of daken voor het gebruik van zonnecollectoren kunnen zijn. Er is specifieke focus op de energietransitie. Op deze manier kan men via Nxchange bijvoorbeeld direct geld ophalen bij de achterban van klanten, sympathisanten of fans en uiteraard investeerders in het algemeen. Nxchange beschikt over een vergunning voor een gereglementeerde markt. Binnen Nederland is Nxchange, naast Euronext, de enige die over deze vergunning beschikt. Het Ministerie van Financiën geeft deze vergunning af. Daarnaast staat Nxchange onder toezicht van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en De Nederlandsche Bank (DNB). Er wordt samengewerkt met Euroclear, ABN AMRO Clearing en er is een partnership met Rabobank. Marleen is advisory board member bij ‘2 tokens’. Marleen heeft een Bachelor Hotel Management en een Master Financial Management, Nyenrode Business University. Marleen is 42 jaar oud en woont in Amsterdam. Een hele mond vol!
Marleen: Ja, dat was het wel. Dan denk je ook “Oké!” Hartstikke leuk, dankjewel voor de uitnodiging. Ik vind het heel leuk om hier te zijn. Ik hoop dat ik wat interessante informatie kan geven.
Jeroen: Dat weet ik wel zeker, want er is heel veel over jou te lezen, te kijken en te luisteren. Heel veel daarvan heb ik gedaan om een beeld te vormen van wie jij bent en wat je allemaal doet. Ik wil beginnen bij het bedrijf waar je de meeste tijd mee kwijt bent, dat is Nxchange. Kan je iets vertellen over hoeveel mensen er werken en kan je wat cijfers delen over het bedrijf? Misschien ook wel succesvolle projecten die jullie in de openbaarheid gebracht hebben?
Marleen: Ja, zeker! We zijn als club al eigenlijk bijna tien jaar bezig met het digitaliseren van assets. Dus als eerste met het zusterbedrijf van Nxchange: Gold Republic. We zijn met een team van nu ongeveer 17 FTE. Maar we zijn super-efficiënt; we hebben het platform helemaal doorontwikkeld, alles is geautomatiseerd. We hebben natuurlijk wel bepaalde functies in te vullen zoals compliance, legal. Inmiddels hebben we met Nxchange ook het Issuer Management of in ieder geval de bedrijven of de projecten die geld willen ophalen moeten ook begeleid worden, de investeerders moeten ook begeleid worden. Dus we doen het al heel lang als één vast team. In de eerste instantie alleen voor Gold Republic, op een gegeven moment zijn we naast Gold Republic Nxchange gestart. Dat is onze nieuwste onderneming, dat is waar ik verreweg het meeste van mijn tijd aan besteed. Gold Republic is eigenlijk een losstaande onderneming geworden die gedraaid wordt door de mensen op kantoor. Nxchange is echt mijn nieuwe passie waar we nu volledig mee bezig zijn.
Jeroen: Wie zijn eigenlijk precies je klanten bij Nxchange? Het begon met Fastned toen je het lanceerde, maar hoe is dat gegaan in de loop der tijd? Wie zijn het nu of wie zou het moeten zijn?
Marleen: Dat is een hele goede vraag. Het voordeel maar direct ook het nadeel van Nxchange is dat je alles verhandelbaar kan maken. Dus dat betekent dat je een hele brede markt kan bedienen. Je hebt ook nog eens te maken met een tweezijdige markt. Dus je hebt een groep kapitaalverstrekkers; de investeerders en je hebt een groep kapitaalnemers. Dat zijn de bedrijven of projecten die gefinancierd moeten worden. Dus wij zijn Nxchange al in 2016 begonnen, eerst on the side met Fastned als testproject. We hebben goed kunnen monitoren hoe dat allemaal liep, waar we allemaal tegenaan liepen, hoe we die beurs zo efficiënt mogelijk konden maken. Daarna, in 2018, hebben we onze MTF-vergunning aangevraagd en zijn we een partnership aangegaan met Rabobank. We hebben al die tijd heel goed kunnen leren van “Waar zit onze sweet spot? Waar moeten wij ons begeven? Waar kunnen we het meeste waarde toevoegen?” Want er zijn al hele efficiënte beurzen in Europa. Dat bestaat al, dat netwerk is er. Maar waar zit de toegevoegde waarde van een nieuwe beurs? Als je een hele efficiënte beurs hebt – want wij draaien Nxchange met een heel klein team – dan wil dat niet per se zeggen dat je ook heel efficiënt producten beursgenoteerd kan maken. Want er zit nogal een hele wet- en regelgeving aan vast, een behoorlijk juridisch kader waar je rekening mee moet houden. Wij zijn dus daarop doorgegaan. We zijn onszelf de vraag gaan stellen van “Hoe komt het nou dat het institutionele geld eigenlijk niet bij bepaalde assets terechtkomt waar nu juist heel veel om te doen is?” Dus alles wat te maken heeft met projecten in de energietransitie, bedrijven en ondernemingen die nieuwe technologieën ontwikkelen en daarin bijdragen. Dat komt eigenlijk door twee dingen: het zijn vaak nieuwe ondernemingen die relatief weinig geld moeten ophalen. Dat sluit weer niet aan bij het mandaat van de institutionele beleggers. Het is vaak nieuwe technologie; de banken snappen en begrijpen dat nog niet en kunnen de risico’s nog niet overzien in hoeverre die technologie zich ook gaat waarmaken. En daar zijn we nu een brug in aan het slaan. Dus “Hoe kunnen we nu faciliteren dat we al die challenges waar die markt tegenaan loopt kunnen oplossen en er aan de andere kant toch een product van kunnen maken dat juist voor het grotere publiek – dus niet alleen maar de Retail belegger, maar ook de institutionele belegger – beschikbaar wordt?”
Jeroen: Hoe doe je uiteindelijk je marketing? Want aan beide kanten van die marktplaats – als ik het zo even mag noemen – heb je heel diverse clubinvesteerders die erin zouden kunnen stappen van institutioneel tot particulier en alles daartussenin. En aan de asset-kant heb je ook enorm veel verschillende assets van heel klein – bijvoorbeeld het financieren van een auto – tot aan enorme panden of bedrijven. Hoe vind je al deze mensen en waar focus je je op? Hoe doe je überhaupt de marketing?
Marleen: Nxchange is eigenlijk een faciliterend platform waar kapitaalzoekers geld kunnen ophalen. Als je kijkt naar Euronext, dan is ook Euronext niet de partij die de marketing verzorgt voor een bepaalde IPO. Die rol heeft Nxchange ook niet. Dat doen eigenlijk echt de uitgevers, de partijen spreken hun eigen doelgroep en eigen publiek aan om dat kapitaal op te halen. Daarnaast hebben wij natuurlijk wel gekozen om ons echt te richten op een specifiek segment en dat zijn bedrijven en projecten in de energietransitie. Dus daar zullen we wel steeds meer te vinden zijn. Dat wil niet zeggen dat we al het andere niet zullen doen, maar daar hebben we wel een bijzonder interesse in.
Jeroen: En die energietransitie is natuurlijk iets wat heel hoog op de agenda staat in Den Haag. Krijg je dan ook aan de overheidskant hulp of steun of ondersteuning daarbij?
Marleen: Het gekke is dat alles wat te maken heeft met de energietransitie op de top van de agenda staat van alle institutionele beleggers, alle respectabele Asset Managers. En toch zie je dat er eigenlijk vrij weinig gebeurt. We praten heel veel, we denken heel veel, maar we doen eigenlijk heel weinig. Ik denk wel dat er steeds meer partijen zijn die elkaar gaan vinden. Dat zie je in het 2 tokens-project ook heel erg gebeuren. Maar het zou mooi zijn als we nog meer partijen en de overheid daarin zouden kunnen samenbrengen.
Jeroen: Heb je voorbeelden van die energietransitie, van dingen die jullie gedaan hebben?
Marleen: We zijn nu eigenlijk met twee projecten bezig. Ik vind ze heel erg spannend, want het zijn voorbeelden van uitgiftes die nog nooit op deze manier gedaan zijn. De eerste is een groep van projecten in de zonne-energie waarbij wij veertien projecten (vijf bestaande en negen nieuwe projecten) gecombineerd naar de beurs gaan brengen. Dus dat is een totale uitgifte van circa 22 miljoen. Dat is voor ons een substantiële uitgifte, een obligatie. Er zijn eigenlijk twee obligaties: een junior obligatie waar wat meer risico in zit en een senior obligatie die het hypothecaire recht op de onderpanden heeft. Dat is een hele grote, maar dat lukt goed. We hebben waarschijnlijk al één institutionele belegger gevonden die gezegd heeft “Deze grootte is voor ons groot genoeg om het grootste deel hiervan te pakken. Dan kunnen wij daarnaast een klein deeltje aan het Retail publiek overlaten”. Op die manier kan het Retail publiek mee investeren met de institutionele belegger. Het tweede project is eigenlijk nog veel spannender, want dat gaat over een equity uitgifte. Daarin werken wij samen met Hightech XL, dat is de venture builder van Philips en ASML op de campus in Eindhoven en Yes Delft. Daarbij zijn wij bezig met een gecombineerde IPO voor te bereiden van dertig ondernemingen. Dertig ondernemingen die allemaal activiteiten doen in de energietransitie. Dat gaat vrij breed; Hightech XL zit echt in de deeptech-kant en Yes Delft zit meer in de cleantech-kant. Vervolgens hebben we een framewerk kunnen ontwikkelen waarbij we alles kunnen standaardiseren; documentatie, investor agreement, listing-voorwaarde, eigenlijk alles wat nodig is om zo’n bedrijf naar de beurs te brengen en in dit geval hele kleine ondernemingen die toch op het level zitten van een beursgenoteerde onderneming. Daarnaast, door ze te groeperen, haal je in één keer een hele grote hoeveelheid geld op wat weer aansluit bij het mandaat van de institutionele beleggers. Dus dat is een hele spannende. Die gaat de komende tijd lopen. Met Hightech XL zitten we nu al in de pre-sales. Dat betekent dat we al bij bekende grote investeerders aan het langsgaan zijn om te kijken of we de pitch nog iets moeten aanscherpen in samenwerking met Hightech XL, of er nog dingen zijn die we over het hoofd gezien hebben en waarmee we rekening moeten houden in het mandaat van de investeerders. Maar zo denken wij toch dat we een brug kunnen slaan tussen een hele mooie tech-ontwikkeling binnen Nederland die echt gefinancierd moet worden, die op dit moment in een zogenaamde ‘Valley of death’ zit, tussen twee tonnen, vijf miljoen of nog wel meer – het is ongelofelijk moeilijk om kapitaal op te halen in Nederland – om die toch gefinancierd te krijgen. Want het is zo belangrijk voor de energietransitie om die bedrijven een levensvatbaarheid te geven.
Jeroen: En als ik daar dus in investeer, dan investeer ik in één keer in de hele groep?
Marleen: Ja. Als investeerder investeer je in één keer in dertig verschillende ondernemingen.
Jeroen: En wat voor informatie krijg ik dan? Krijg ik over al die ondernemingen informatie?
Marleen: Ja, alle ondernemingen zijn individueel beursgenoteerd. Dus je doet eigenlijk een gecombineerde order in dertig ondernemingen tegelijk. Nadat die uitgifte plaatsgevonden heeft zijn ook al die dertig ondernemingen beursgenoteerd. Dan kun je je eigen mandje dus ook weer herwegen en opnieuw samenstellen als je dat zou willen. Het mooie aan die investering is, in het geval van Hightech XL, iedere onderneming zal circa 1,2 miljoen ophalen. De investeerder krijgt daarvoor 24% terug in de onderneming. Maar die 1,2 miljoen wordt niet in één keer vrijgegeven. Die onderneming moet bepaalde milestones doorlopen om die fondsen te krijgen. Haalt ze de volgende milestone niet, dan vallen de gelden weer vrij aan de investeerder. Dus er zit een soort ‘gate financing principe’ aan vast waardoor we de investeerder beschermen tegen mogelijke missers. Maar we geven ze wel de diversiteit over een heel mandje ondernemingen en we geven de flexibiliteit om vervolgens het mandje weer te herwegen als ze daaraan behoefte zouden hebben.
Jeroen: Dat is wel interessant! En de monitoring daarvan doen jullie ook allemaal?
Marleen: Alles doen wij, ja.
Jeroen: Ligt dat helemaal technisch vast of doen jullie nog praktische monitoring; alle bedrijfsinformatie laten toezenden? Gaat het helemaal op dat decentrale netwerk?
Marleen: Er zijn natuurlijk heel veel vormen van monitoring. We hebben dus een aantal belangrijke rollen, de stukken liggen opgeslagen bij Euroclear. Dat is binnen ons juridisch kader altijd het geval. We hebben een programmamanager, dat is in ons geval Hightech XL. Die doet de selectie van de ventures. Zij doen aan venture-building; zij selecteren nieuwe technologie, zoeken daar goede teams bij en op het moment dat het team en de technologie ver genoeg zijn om echt een onderneming te zijn, dan wordt die toegevoegd aan wat wij de ‘Vertical’ noemen. Dan heb je vervolgens de uitgifte. Die vindt plaats volgens de wet- en regelgeving. Vervolgens heb je de secundaire markt, daar moet natuurlijk ook een monitoring op plaatsvinden. Daarbij moet je denken aan fraude, marktmisbruik, etc. waar je allemaal rekening mee moet houden.
Jeroen: Eén van de dingen die door mijn hoofd gingen toen ik alles over jou en over je bedrijf aan het lezen was: jullie zijn ook enorm aan het pionieren, jullie doen heel veel nieuwe dingen, heel innovatief. Maar is het bedrijf daarin ook al levensvatbaar? Verdienen jullie voldoende geld? Hoe verdienen jullie eigenlijk geld?
Marleen: Het bedrijf is nog niet break even, maar het staat er niet ver van af. Wij sluiten natuurlijk steeds partnerships met derden, waardoor onze ontwikkeling gefinancierd wordt. Dus de samenwerkingen die wij hebben met inmiddels best wel wat partijen zijn voor ons erg belangrijk om door te kunnen gaan om te kunnen doorontwikkelen.
Jeroen: Is het bedrijf grotendeels van jou? Wie zit erachter? Is dat openbaar of niet?
Marleen: Het is nog niet openbaar, maar we zullen op een gegeven moment wel ook de Nxchange-stukken gaan noteren. Ik ben op dit moment nog meerderheidsaandeelhouder, dat zal niet meer lang het geval zijn. Wij hebben een combinatie van een aantal partners waar we mee samen werken die een belang hebben in Nxchange en we hebben een groepje dat we Nxpr-houders noemen, die hebben kleine belangen in Nxchange genomen. Dat zijn op dit moment nog allemaal Qualified Investors die het concept gesteund en gefinancierd hebben.
Jeroen: Als je kijkt naar de regulatory kant, je hebt ook in andere gesprekken vermeld dat je ook overal allemaal vergunningen aan het verzamelen bent. Je hebt heel veel moeten doen om door al die hoepels te springen, dat weet ik zeker; die soort trajecten duren jaren, gok ik. Hoe heb je dat ervaren en hoe heb je het allemaal voor elkaar gekregen?
Marleen: Ik heb de laatste keer – en volgens mij ook de keer daarvoor – gezegd: “Als ik dit nog één keer doe, sluit me alsjeblieft op in een hok en laat me er niet aan beginnen”. Maar ik betrap mezelf er toch op dat ik het eigenlijk wel heel leuk vind. Ik vind de samenwerking met AFM ongelofelijk leuk en ook heel erg belangrijk. Er zitten zulke goede mensen en zulke vaardige teams die ons geholpen hebben om dit te kunnen neerzetten. Daarbij hebben we natuurlijk ook een eigen team van adviseurs waar je met elkaar samenkomt en moet gaan kijken hoe je – rekening houdend met de bestaande wetgeving – toch een nieuwe innovatieve oplossing kan creëren. Dat is wel ongelofelijk leuk als het dan ook lukt! En het moet altijd lukken, ‘nee’ is geen optie.
Jeroen: Dat is mooi. Nog even terug naar de kern van jullie model: kan je nog één keer heel goed en simpel uitleggen wat precies het verschil is tussen jouw beurs en bijvoorbeeld de andere grote beurs in Nederland, Euronext?
Marleen: Eigenlijk is er vrijwel geen verschil. Daar moet ik je misschien mee teleurstellen. Behalve dan dat het op een ander technisch platform draait. Ik denk dat het grootste verschil tussen ons en een traditionele beurs is dat je bij een traditionele beurs om van koper tot verkoper te komen je misschien wel acht stappen doorloopt. Dat zijn acht verschillende partijen die daar allemaal bij betrokken zijn: een bank, een broker, een clearingpartij, een beursplatform, en eigenlijk weer de andere kant. En bij Nxchange gebeurt dat eigenlijk allemaal op één platform. Dus Nxchange vult al die rollen in, ook aan de kant van de uitgever. Het enige wat bij Nxchange extern belegd is, is het opslaan van effecten zelf en het opslaan van de cash. Dus onze cash ligt bij ABN AMRO Clearing Bank. Iedere rekeninghouder van Nxchange heeft een bankrekening bij ABN. Iedere effectenhouder op Nxchange heeft een effectenrekening die geadministreerd wordt door Nxchange maar weliswaar aangehouden wordt bij Euroclear. En wij doen eigenlijk het hele tussenliggende stuk. En dat hebben we zo kunnen doen omdat we nu veel verder in de tijd zitten en eigenlijk weer terug kunnen gaan en met de technologie van nu iets ontwikkeld hebben om er een hele hoop stappen tussenuit te snijden en efficiënter te maken.
Jeroen: Waarom ben je dit uiteindelijk begonnen? Wat zijn de echte deep drivers waarom je dit gestart bent?
Marleen: Daar kan ik een heel ingewikkeld antwoord op geven. Maar eigenlijk gewoon omdat het kon. Met Gold Republic white labelen wij onze software, ook aan derde partijen; internationale partijen in de goudmarkt. Dat wist Fastned. Fastned is natuurlijk onze eerste beursnotering geweest. Die hebben ons benaderd en hebben gezegd “Kunnen wij dat platform van jullie niet gebruiken om kapitaal mee op te halen?” Daar werd ik meteen door getriggerd, want ik dacht “Als je een fysieke asset kan verhandelen, dat is ongelofelijk complex met alle logistiek etc. die daarmee gepaard gaat. Als je een effect kan verhandelen, dan kan je alles!” Dus toen dacht ik “Dat gaan we gewoon doen”. Want we hadden het platform, we hadden de kennis in huis, we hadden een use case; een klant. Die klant had op dat moment al een enorme community. Dus dat ben ik toen begonnen in eerste instantie om te kijken “Werkt dat voor Fastned en als dat werkt, dan kunnen we later wel zien wat we ermee doen”. Dat werkte voor Fastned. Fastned haalde binnen vijf weken een kleine 3,5 miljoen op. Op dat moment zaten wij nog middenin onze white labeling aan derde partijen, grote projecten en hebben we Nxchange even op de plank moeten leggen. 2017 was natuurlijk het crypto-jaar; crypto’s gingen door het dak. Ik keek ernaar en ik dacht “Jemig, dat lijkt wel verdomd veel op ons model!”, met het grote verschil dat de crypto’s alles eraan deden om juist buiten de wetgeving om te gaan en wij met Nxchange alle kruisjes en vinkjes konden zetten als het ging om wet- en regelgeving. En dat is het moment dat we ook gezegd hebben “Nu gaan we gewoon verder, nu gaan we het gewoon doen, nu gaan we er gewoon wat van maken”. En dan ben je er nog niet, want je hebt alles: de vergunning, en de technologie en het platform. Maar dan moet je daar nog een businessmodel van maken en dat is best complex in een tweezijdige markt. Gelukkig hebben we de tijd, rust en ruimte; we hebben geen hijgende adem in onze nek als we financieringen moeten ophalen of wat-dan-ook om dat goed te kunnen doen. Want Euronext stond er ook niet in een dag, wij hebben die tijd ook nodig. Maar ik denk wel dat we op dit moment de positie hebben kunnen verwerven; als het echt complex en moeilijk wordt en als er wat aanpassing nodig is in de technologie, dan kun je ons wel vinden.
Jeroen: Hoe kijken al die mensen daar omheen naar, denk je? Hoe kijken banken hiernaar? Want je spreekt over partnerships, hoe kijkt de traditionele beurs hiernaar? Je hebt het al een beetje over de toezichthouder gehad. Maar hoe kijkt men naar wat je aan het doen bent?
Marleen: Ik word eigenlijk altijd met hele open armen ontvangen, juist door de banken die natuurlijk ook heel erg bezig zijn. Open banking is natuurlijk heel erg relevant. Ik denk sowieso dat de lijnen tussen financier en financier-vragende steeds korter gaan worden. We zullen altijd een bankrekening nodig hebben. Ik denk dat we straks misschien wel gaan betalen met effecten die we kopen. De shared economy wordt natuurlijk echt wel een belangrijk onderdeel van ons leven. Daarbij is die samenwerking juist met die banken zo ontzettend belangrijk. Ik word echt met open armen ontvangen en de samenwerking is echt super en het is fijn dat je kan mee leveragen op de kennis die al in die banken zit. Maar ik heb wel ontdekt dat je je eigen plek moet behouden en ook zelf overeind moet kunnen blijven staan om maar niet meegezogen te worden in de complexiteit en wet- en regelgeving van waar een bank dan weer mee te maken heeft. We proberen dus eigenlijk juist meer aan te bieden “Hier is het, gebruik het als je het wilt”. Rabobank is daar natuurlijk handig op ingesprongen met het Hybrid Funding model en heeft daar veel van geleerd. Daarop zijn we nu ook aan het doorontwikkelen; we hebben dat in theorie bedacht en in de praktijk werkt dat gewoon nog niet zoals het moet. Dus dan gaan we weer door. En zo komen we eigenlijk samen – het is echt een pingpongspel – tot een mooie oplossing.
Jeroen: Als we even draaien naar jou persoonlijk, ik zei in de inleiding dat je hotelmanagement gestudeerd hebt. Dit lijkt er heel ver vandaan.
Marleen: Ja, dat klopt.
Jeroen: Hoe komt het dat je dat gaan studeren bent? Had je toen nog helemaal geen interesse in de financiële of wereld of in de tech-wereld?
Marleen: Nee. Als je mijn CV ziet, dan kun je er geen touw aan vastknopen, denk ik! Maar ik heb inderdaad een horeca-achtergrond. Ik ben geboren en getogen op Curaçao. Ik was al jong ondernemer, ik heb meegedaan in een groep horecaondernemingen waar ik mede-eigenaar van was. Dus voor mij was de hotelschool een logische stap voor mijn studie. Ik denk dat ik rond mijn derde jaar dacht “Ik wil eigenlijk gewoon meer” en toen kwam ik tot de ontdekking “Ik kan helemaal niks met die hotelschoolopleiding”, althans niet in het veld waarin actief wilde zijn. Toen heb ik er nog een master’s achteraan gedaan op Nyenrode. Daar ontstond eigenlijk een beetje de liefde voor het financiële management en voor de kapitaalmarkt. Daar ben ik ingerold. Ik heb een beetje een vreemde combinatie; ik hou heel erg van creatie, van alles waar de creatieve kant bij komt kijken. Eerst kon ik dat helemaal niet kwijt in de financiële sector. Als ik naar deze studie kijk, dan gaat mijn hart er harder van kloppen. Ik wilde altijd in een productiestudio voor muziek en ik ben altijd heel erg met film bezig geweest. Maar goed, dan kom je toch in die financiële sector terecht en dan zie je dat er juist daar ook heel veel ruimte is voor creativiteit om binnen de kaders goed na te kunnen denken over mooie oplossingen en dat is nu wel gelukt. Tien jaar geleden dacht ik echt “Wat doe ik hier?”
Jeroen: Tijdens die hotelschool was er een moment waar je dacht “Ik ga toch die finance master doen”?
Marleen: Ja.
Jeroen: Waar komt dat vandaan?
Marleen: Ik had eigenlijk alles al gezien en gedaan wat ik kon doen binnen die horeca. We hadden zeven bars en restaurants op Curaçao. Dus dat was best veel.
Jeroen: Die had je zelf opgezet?
Marleen: Met een groep, niet alleen. Ik heb wel ook altijd gewerkt. En ik dacht “Daar heb ik nu wel genoeg geleerd en ik wil verder”. Ik kon er eigenlijk niks meer bij verzinnen. Ik heb dus toen mijn belang verkocht en toen heeft mijn vader er wel op gestaan dat ik wel de hotelschool afmaakte. Daar was ik het ook wel mee eens, hoor! Daarom ook Nyenrode, want dat was een versnelde opleiding, daar kon ik zo snel mogelijk doorstromen.
Jeroen: En nog een paar stappen terug: in wat voor soort omgeving ben je opgegroeid? Wil je daar iets over vertellen?
Marleen: Ja, zeker! Ik ben opgegroeid op Curaçao, dat is natuurlijk een heel klein eiland. In mijn tijd woonden er 120.000 mensen. Heel beschermd op dat moment, nul criminaliteit. Mijn vader heeft altijd privatiseringen van overheidsondernemingen gedaan, hij was best wel een publiek figuur. Hij was daarnaast ook ondernemer en dat deed hij eigenlijk on the side erbij. Ik heb dat altijd heel erg boeiend gevonden en hij heeft me ook altijd heel erg betrokken. Maar hij heeft mij dus ook al heel jong de kans gegeven van “Als je dat interessant vindt, ga het maar doen! Leen maar geld”, van hem in dit geval. “Ga maar tegen alles aanlopen”. Dat was uiteindelijk wel mijn beste universiteit die ik ooit kon hebben, denk ik. Het gewoon echt doen en ervaren.
Jeroen: Wat voor soort bedrijven had hij?
Marleen: Mijn vader heeft heel veel gedaan, voornamelijk in Zuid-Amerika, met name de handel van primaire levensbehoeftes. Van luiers tot verf, je kan het zo gek niet bedenken. Hij heeft het gefinancierd en georganiseerd.
Jeroen: Dus hij motiveerde je enorm om te gaan ondernemen. Uiteindelijk begon je niet in een ondernemende rol. Je bent horecabedrijven begonnen, maar daarna ben je in loondienst gegaan.
Marleen: Ook niet direct. Na Nyenrode heb ik heel even voor Joep van den Nieuwenhuyzen gewerkt, die is wellicht ook een bekend persoon. Want ik wilde van iemand leren, ik dacht “Dat moet ik niet bij mijn vader zoeken maar bij iemand anders”. En zo kwam ik bij Joep terecht en die zei “Ga maar aan de bak”. Dat was een heel interessant project, daar hebben we een soort visibility study gedaan. Toen ik daarmee klaar was, ik weet niet hoe, maar ik kwam via een dispuutgenootje bij Deloitte terecht. Toen dacht ik “Jeetje, stoffiger kan het niet”. Maar Deloitte is juist eigenlijk een hele leuke club binnen die praktijk. En ook daar kwam ik weer in een hele creatieve club terecht waar ik echt mijn ei in kwijt kon. Ik ben niet per se ondernemer, dat maakt voor mij niet zo heel veel uit. Als ik gewoon vrijheid heb om te kunnen ontwikkelen en te kunnen doen wat ik leuk vind, dan ben ik gelukkig. Of ik dat nou voor mezelf doe of voor een derde, dat maakt mij eigenlijk niet zoveel uit.
Jeroen: Heb je bepaalde waarden en normen meegekregen uit je opvoeding waarvan je zegt “Dit draag ik nog steeds dagelijks mee in alles wat ik doe”?
Marleen: Ja, de belangrijkste twee – en die staan soms ook een beetje in de weg – zijn enerzijds vertrouwen tot het tegendeel bewezen is. Dat is heel fijn om zo te kunnen werken. Dat heeft me heel veel gebracht; heel veel connecties en heel veel samenwerkingen. Ook het opportunisme wat daarmee samengaat: “Kom, we gaan het gewoon doen, we gaan het gewoon uitproberen”. Dat is voor mij heel belangrijk. En dat is niet echt passend in een Nederlandse cultuur, want daar werkt het meestal andersom. En de andere is 100% onafhankelijk zijn; alles zelf doen, nooit van niemand afhankelijk zijn. Dat is soms heel handig, maar ook niet altijd even handig als je het weer tegen elkaar afzet.
Jeroen: Heb je daar een voorbeeld van, waar het niet handig was?
Marleen: Ik vind het lastig om nu echt een voorbeeld te noemen. Maar als je altijd al meteen zelf gaat oplossen voor jezelf, dan vergeet je soms dat er eigenlijk heel veel mensen zijn die graag willen helpen en dat ook kunnen. Sterker nog: je denkt er niet eens aan om het vragen, want dat past niet bij dat karakter. Ik denk dat het soms best wel kan. Ik help zelf ook heel graag anderen; ik ben extreem loyaal.
Jeroen: Nog iets anders van die Antillen die ik opgeschreven had, hoe groot was de overgang naar Nederland?
Marleen: Heel groot. Ik zie er niet heel Antilliaans uit en ik spreek goed Nederlands, mijn moeder is Nederlandse. Maar ik denk dat het mij zeker vijf jaar heeft gekost voordat ik hier echt mijn draai had gevonden. Ik kon hier niet wennen. Ik snapte de humor niet, ik snapte de cultuur niet. Ik begreep er helemaal niks van.
Jeroen: Heb je een paar voorbeelden van wat er zo anders was?
Marleen: Vooral de directheid en de snelheid waarop mensen reageren. Op Curaçao, als iets niet bevalt of als er iets tegenstaat, dan kun je daar een week later nog een keer op terugkomen en zeggen “Wat je toen deed was niet helemaal prettig”. Hier moet je eigenlijk meteen klaarstaan met je schild en je wapens om mee te kunnen. Ik vond dat moeilijk. Inmiddels heb ik daar echt wel mijn rust in gevonden. Misschien doe ik het nu zelf ook wel, dat weet ik niet. Maar dat was wel het grootste ding waar ik echt aan moest wennen.
Jeroen: Heb je nog veel binding met Curaçao?
Marleen: Ja, ik ga ieder jaar terug. Het is gewoon een superfijn eiland. Het is natuurlijk wel erg veranderd over de jaren heen. Maar het is nog steeds wel mijn thuis, ik kan het niet anders zeggen.
Jeroen: Zijn er bepaalde mensen die veel invloed gehad hebben op jouw loopbaan en je leven tot nu toe?
Marleen: Ja, sowieso mijn vader. Maar daarnaast ook mijn coach, dat is ook de beste vriend van mijn vader, die me door alle jaren heen altijd kritische vragen gesteld heeft. Dat is Gregory Elias. Dan kom ik weer op Curaçao, het maakt niet uit hoe oud ik was, ik voel me altijd weer zeventien jaar als ik daar zit. Dan word ik gewoon weer even op scherp gesteld, dan moet ik weer gewoon antwoorden kunnen geven op de moeilijke vragen. Dat is ontzettend bijzonder. En ook wel iemand die heel veel voor mij heeft betekend is Frans Afman. Frans Afman is er helaas niet meer, dat was de bankier van de filmwereld. Ik heb hem in Nederland ontmoet en leren kennen in de periode dat ik voor Optiver werkte. In het begin dat ik daar werkte dacht ik “Wat doe ik hier? Ik zit hier helemaal verkeerd, ik moet meer creativiteit kwijt kunnen”. En hij zei “Hou nu even op, ga even door. Je moet het tenminste drie jaar volhouden en dan pas kun je zeggen of het iets voor je is of niet”. Dat was natuurlijk helemaal niet wat ik wilde horen, maar ik heb het toch gedaan en dat heeft mij ontzettend veel gebracht. Dat heeft uiteindelijk alle deuren geopend, want binnen Optiver mocht ik opeens van alles doen. Ik ben gaan vinnen hoe ik daar toch mijn ei in kwijt kon. Toen ik wegging bij Optiver had ik genoeg vermogen om voor mezelf te kunnen beginnen. Dat zinnetje op die middag tijdens die lunch was voor mij cruciaal, absoluut.
Jeroen: We kennen elkaar pas een uurtje, maar je komt op mij over als iemand die echt een rasopportunist is. Is dat zo?
Marleen: Ja, helaas wel!
Jeroen: Hoezo helaas?
Marleen: ‘Nee’ bestaat gewoon niet, dat kan niet.
Jeroen: Wat doe je dan als je toch een ‘nee’ krijgt? Want ook jij krijgt ‘nee’s’, dat weet ik wel zeker.
Marleen: Nee, ik krijg nooit een ‘nee’.
Jeroen: Nee? Maar je krijgt natuurlijk wel soms dat mensen zeggen “Zo kan het niet” en dan denk jij “Het kan wel”. Maar hoe ga je dat dan vervolgens zeggen? Ga je dan zeggen “Het kan wel”? Of ga je eerst terug? Hoe werkt dat dan bij jou als je een soort van ‘nee’ krijgt?
Marleen: Ik krijg duizend ‘nee’s’ voordat ik een ‘ja’ krijg. Maar dat betekent dat je eigenlijk elke keer weer een nieuwe weg moet vinden om toch tot het doel te komen. Ik hoor of ik voel ze eigenlijk niet eens meer. Ik ga net zolang door tot een ‘ja’.
Jeroen: Maar heb je weleens dat je ook zegt “Deze weg ga ik niet meer door”? Of ga je gewoon door als je het eenmaal bedacht hebt tot je het hebt? Of zeg je weleens “Ik stop met iets”?
Marleen: Dat is denk ik voor iedere ondernemer relevant: waar stopt het doorzettingsvermogen en waar begint de waanzin? Dus ik probeer altijd wel goed te spiegelen met de mensen om me heen van “Ben ik nog wel ‘sane’ bezig? Klopt het nog allemaal wat ik doe?” Maar zolang het onder de noemer doorzettingsvermogen valt stop ik gewoon niet, nee.
Jeroen: Waar ben je het meeste trots op in je loopbaan tot nu toe?
Marleen: De stap naar de functie van Managing Directie van Optiver, dat was echt een hele mooie stap. Daar heb ik heel veel van geleerd. De regulators marketvergunning van Nxchange, daarvan dacht niemand dat het ooit ging lukken. En onlangs met Gold Republic, dat is eigenlijk een heel gek klein bedrijfje waar ik vrijwel niets aan doe, toen ging me toch eens verdiepen “Hoeveel gaat er nou door onze systemen heen?” Dan kwam ik erachter dat het op jaarbasis zo’n enorm volume is, dat ik dacht “Dat is toch wel heel mooi”. En dat is eigenlijk het eerste ding dat ik echt helemaal zelf – samen met Alex, onze CTO – bedacht heb. Met nul klanten, met helemaal niks en niemand. Dat draait nu en dat loopt nu.
Jeroen: Hoe kwam je erop?
Marleen: Ik had een non-compete bij Optiver. Ik mocht niks verhandelen wat Optiver verhandelde. Dan blijft er weinig over!
Jeroen: Fysiek goud.
Marleen: Dus fysiek goud en het was in 2009, dus het was ook niet geheel een logische keuze.
Jeroen: Zit er in die business ook nog heel veel groei in?
Marleen: Ja, zeker. Wij zijn een hele lokale speler, althans onder de vlag Gold Republic. Maar in onze wijdlabels levert het platform voor de top vier of vijf spelers. Dus dat is zo substantieel en dat kan nog veel verder groeien als we dat zouden willen. Goud is een heel raar product; het is natuurlijk heel erg gelinkt aan alles wat er economisch gebeurt. Ik denk wel dat als het gaat om technische ontwikkeling, alles wat we kunnen hebben bedenken zit erin. Daarin zijn we gewoon uitgespeeld. Bij Nxchange is dat nog niet zo; bij Nxchange kunnen we nog heel veel doorontwikkelen.
Jeroen: Hoe zit jij in de verhouding tussen dat je dingen doet die je gewoon heel leuk vindt en waar je veel energie van krijgt en – zeker als het complexer wordt, volgens mij vind je het dan alleen maar leuker worden -of als je ‘nee’s’ krijgt ga je gewoon door – versus “Ik doe het om bepaalde dingen te bereiken”, waar zit dat optimum bij jou?
Marleen: Ik wil graag doen wat nuttig is. Ik denk dat ik de weg daar naartoe eigenlijk het leukste vind. Vaak als het behaald is ben ik alweer bezig met de volgende stap. Door het team word ik dan weer even teruggetrokken “We moeten wel nog even vieren!”, “Oh ja, inderdaad, we trekken even de fles champagne open”. Ik vind de weg er naartoe het leukst. De puzzel leggen.
Jeroen: Heb je bepaalde dingen waarvan je zegt “Daar wil ik echt aan bijdragen in de samenleving?”
Marleen: Zoveel. Heel veel, maar met name jonge mensen en oude mensen zijn voor mij wel belangrijk. De ouderen – dat zie je nu ook in de hele Corona-periode – worden heel erg aan zichzelf overgelaten. En de jongere mensen, met name degenen die mindere kansen hebben, er is zoveel mogelijk als we het maar allemaal bij elkaar brengen. Dan draag ik daarin graag mijn steentje bij.
Jeroen: Hoe uit zich dat nu? Doe je daar iets specifiek in?
Marleen: Ik ben stiekem achter de schermen wel bezig. Ik heb de Corona-periode – net als iedereen – ervaren als een periode waarbij ik zeker niet minder hard gewerkt heb, maar wel meer tijd gehad omdat er gewoon veel minder te doen was. Dus dat zet je ook wel een beetje aan het denken. Daarnaast ben ik gelukkig betrokken bij heel veel gave initiatieven en ik probeer dan wel iets te zoeken in de richting die bij mij past of wat met een technische ontwikkeling te maken heeft of met kapitaalmarkt of wat-dan-ook. Dat zit nu een beetje te borrelen en ik denk dat daar wel wat leuke dingen uit gaan komen.
Jeroen: Een prachtige brug naar één van de volgende vragen, namelijk: je doet best wel veel verschillende dingen; de advisory rol en de bedrijven. Bij het ene ben je veel actiever dan de andere. Maar je wordt best wel vaak gevraagd voor dingen zoals we nu doen, een podcast of in de media. Hoe deel jij je tijd in?
Marleen: Ik zal zeggen dat dat niet mijn sterkste punt is! Ik vind het leuk om heel veel te doen en ik ben inderdaad een rasopportunist. Dus ik zeg heel snel ‘ja’. Dus dat betekent dat ik gelukkig weinig slaap nodig heb, ik heb veel energie en ik probeer zakelijk gewoon alles in blokken op te knippen en me daar ook aan te houden. Want anders wordt het één grote chaos.
Jeroen: Kom je dan ook op een punt dat je te veel ‘ja’s’ gezegd hebt en dat het gewoon te druk wordt?
Marleen: Nee, gelukkig nog niet.
Jeroen: Je hebt nooit een moment gehad waarvan je dacht “Hoe ga ik dit ooit nog managen?”
Marleen: Nee.
Jeroen: Dat is knap, want jij doet volgens mij heel veel! Hoe verander jij zaken in je organisatie? Het is een relatief kleine club, maar als je verandering moet doorvoeren, hoe krijg je mensen mee?
Marleen: Als het een kleine club is, is het wat makkelijker. De harde kern van het team, daar werk ik inmiddels al jaren mee samen. Wij voelen elkaar heel goed aan; als er iemand beslist dat we linksaf gaan, dan gaan we linksaf. En als de andere beslist dat rechtsaf een betere optie is en de anderen weet te overtuigen, dan doen we dat. Dus het gaat wat vloeiender en het is niet zo dat we opeens de koers helemaal moeten veranderen. We hebben het één keer moeten doen en dat had best wel impact op iedereen. Maar dan zet iedereen er weer hun schouders onder en dan gaan we weer door.
Jeroen: Zoals ik in het voorgesprek al tegen je zei is er ook een vraag van een luisteraar. Hier komt de luisteraarsvraag.
Luisteraar: Goedemiddag, mijn naam is Ritsaert in ‘t Hout Ik ben product owner bij KPN. Ik luister Leaders in Finance omdat ik het interessant vind om iets te horen over een business waar ik niet zo werkzaam in ben. Mijn vraag zit eigenlijk in die hoek van de IT waar ik werkzaam in ben. IT en data spelen dan ook steeds grotere rollen in de huidige economie. Door de Corona-crisis heeft de online economie een steeds grotere vlucht genomen. Ik denk dat daardoor een steeds grotere schat aan informatie en vooral klanteninformatie beschikbaar is. In hoeverre wordt deze data gebruikt voor het bepalen van jullie strategie? Is de CEO van de toekomst misschien wel de CIO van vandaag? Wat is jouw visie daarop?
Marleen: Wauw, dat zijn drie vragen in één vraag. Hoe gaan wij om met data? We hebben allemaal te maken met strenge regelgeving rondom GDPR. Die data, voor zover je het mag gebruiken, is natuurlijk wel uniek om je producten te kunnen verbeteren en beter passend te maken voor de gebruiker. Kunnen meten is weten. Daarop kunnen inspelen op een respectvolle manier is heel erg belangrijk. Daar tegenover staat dat ik me wel steeds bewuster geworden ben van “Wie heeft die data, hoe gaan die partijen daarmee om?” Dat is ook vooral een ethische vraag. Toevallig één van de bedrijven waar we wat meer mee te maken gehad hebben is Dapper, die speelt daar heel erg mooi op in, die heeft een functionaliteit op het platform ontwikkeld op het key protocol. Maar op zo’n type protocol zou je nog veel meer kunnen bedenken. Ik denk dat er mogelijkheden zijn voor gebruikers van data om daar gebruik van te kunnen maken zonder inbreuk te doen op de privacy van derden. Ik denk dat we ons daar steeds bewuster van moeten worden dat we op een respectvolle manier met die data omgaan.
Jeroen: We hebben het al even gehad over ‘ja’ en ‘nee’ zeggen tegen dingen en dat je op veel dingen ‘ja’ zegt en een drukke agenda hebt. Hoe manage je privé en werk?
Marleen: Door ze eigenlijk te combineren. Door vrienden op je werk te hebben en privé vrienden die snappen wat voor werk je doet. Daardoor gaat het wat vloeiender in elkaar over. Ik woon in Amsterdam, ik werk in Amsterdam, ik ga uit in Amsterdam. Het is allemaal heel overzichtelijk. Ik heb een periode heel veel gereisd, dan is het wat lastiger want dan ben je veel weg. Maar dat doe ik nu eigenlijk veel minder. Dan is dat goed te combineren.
Jeroen: Dus het is voor jouw gevoel altijd in verhouding geweest? Want ik kan me voorstellen dat de tijd bij Optiver ook heel hard werken was en nu nog steeds?
Marleen: Ja, maar ook binnen Optiver – zeker de club waarmee ik toen werkte – daar heb ik nu nog steeds een heel intensief contact mee. Dat zijn gewoon maatjes geworden. Dus dat stopt niet alleen maar bij de werkomgeving, we deden alles samen.
Jeroen: Als het gaat om fit blijven, mentaal en fysiek, wat doe je dan om dat allemaal op orde te houden?
Marleen: Er moet ergens een sluitpost zitten, dat is bij mij wel de sluitpost. Ik probeer veel te lopen. Ik had vroeger een scooter, maar die probeer ik niet meer te gebruiken. Ik heb hem weg gedoneerd. Ik probeer alles te lopen, want dat scheelt altijd de helft en ik probeer altijd de trap te nemen als het kan. Ik merk dat ik vaak wel even denk “Dat sporten, dat komt er maar voor de helft van!”
Jeroen: Wat doe je nog meer om te ontspannen en fit te blijven?
Marleen: Het meest ontspannende voor mij is toch iets bedenken, ergens ongestoord mee bezig zijn zonder telefoon en zonder verplichtingen. Dat vind ik verreweg het leukste om te doen. En we wonen gewoon in een supergave stad; er is zo ontzettend veel te doen. Daar hou ik ook van, dat vind ik leuk!
Jeroen: Ik was wel enthousiast om te horen in het voorgesprek dat je al wat van Leaders in Finance had geluisterd. Dan weet je dus dat we een pleaser en een teaser hebben. De pleaser is altijd bekend, dat is dezelfde. Maar aan de teasende kant gaan we weer terug naar Nxchange. Daarvoor heb ik het volgende opgeschreven: Je loopt zo erg vooruit met Nxchange met zoveel nieuwe dingen, dat je misschien wel te vroeg bent om het echt heel groot te maken op dit moment.
Marleen: Oh, dat zou heel goed kunnen. Dat realiseer ik me ook. Gek genoeg vind ik dat ook helemaal niet erg. Wat belangrijk is in zo’n pad is dat je lang genoeg adem hebt om te kunnen doen wat je aan het doen bent. Dat heb ik en daardoor kan ik echt heel lang door, dus er is veel voor nodig om dat niet te pakken. Het is wel zo – en dat zie je nu al – we waren veel te vroeg. We waren er al in 2016 mee bezig. Er is nu ontzettend veel gaande en daar waar de partijen die we mogelijk als concurrenten zouden kunnen zien nu nog bezig zijn met de wet- en regelgeving, nog steeds die vergunning maar niet voor elkaar krijgen, alleen maar bezig met hoe het platform aan het werken krijgen, met tokens werken, etc. En dat staat al tig jaar bij ons. Veel belangrijker is: wie gaat je product gebruiken? Hoe gaan ze het gebruiken? Waar voeg je de waarde toe? Echt kunnen nadenken over dat businessmodel. Daarbij hebben we nog steeds een jaar of twee voorsprong en die gaan we ook pakken. Dus je mag je niet laten opjagen. Ik heb er soms wel last van; ik heb ook een ego en de mensen zijn kritisch op wat je doet. Als je ondernemer bent zit iedereen altijd te kijken wat je aan het doen bent: “Waar sta je nou?”, etc. Maar ik heb toch geleerd om gewoon de rust te nemen om iets goed te ontwikkelen. En daar is gewoon tijd voor nodig.
Jeroen: Is het voor jou eigenlijk belangrijk om het groter te maken? Waar denk je dat het over de komende tijd naartoe gaat met Nxchange?
Marleen: Het is voor mij echt belangrijk om het heel groot te maken. Ik ben alleen maar geïnteresseerd in heel groot, heel veel volume. Anders hoeft het niet voor mij. Dat is dus ook die keuze van kiezen voor het noteren van het project – wat ik daarjuist al zei – van dertig ondernemingen tegelijk. Als wij niet dat soort volumes kunnen gaan doen, maar elke keer een kleine onderneming moeten noteren, dan zijn we honderd jaar verder voordat we een serieuze beurs zijn. Die rust heb ik niet, dus we moeten kijken hoe we het sneller en efficiënter kunnen doen en wel blijven leren. Soms klopt een aanname niet en dan moet je hem aanscherpen en moet je hem verbeteren.
Jeroen: Waarom moet het heel groot worden?
Marleen: Ik denk dat je dan pas de beste producten kan gaan aanbieden en de efficiëntie uit zo’n platform kan halen wat erin zit.
Jeroen: En dan de pleasende kant: heb je bepaalde boeken – ik weet niet of je veel leest of hebt gelezen – die jou inspireren of die je aan mensen cadeau geeft?
Marleen: Ik heb eigenlijk veel te weinig tijd om te lezen, maar ik vind het wel heel lekker. Maar ik lees eigenlijk vooral veel boeken die in de managementhoek zitten. Ik ben nu bezig met The 5am Club. Dat zal je niet verbazen! Maar ik vind het een waanzinnig boek. Als je het leest, denk je “Goh, wat ging er door het hoofd van deze schrijver heen?” Maar ik kan toch wel veel herkennen in wat hij schrijft en hoe hij het omschrijft en waarom het zo belangrijk is om je dag vroeg te starten. Ik ga meestal laat door.
Jeroen: Kan je even over de kern van het boek vertellen?
Marleen: Ja, The 5am Club gaat over om vijf uur ‘s ochtends je dag starten met een bepaald ritme en bepaalde methodiek. En als je dus een goede start maakt, dan neem je dat eigenlijk de rest van de dag mee. En ik doe het eigenlijk altijd andersom; ik ben een wat langzamere starter en ik ga door als het nodig is. Die switch van mindset is wel interessant. Ik merk dat ik meer uit mijn dag haal, meer uit mezelf, meer ontspannen ben. Het is best een grappig boek om te lezen.
Jeroen: Dus je voert het nu ook echt door in je eigen leven?
Marleen: Ja, ik probeer het wel. Het lukt niet altijd; vijf uur is echt heel vroeg.
Jeroen: Eén van mijn favoriete quotes van één van de founding fathers van Amerika is “Early to bed early to rise makes a man healthy, wealthy and wise”. Ik weet niet of het in het boek staat.
Marleen: Ja, de ochtenden zijn ook echt het allermooiste. Dat is verreweg waar.
Jeroen: Leuk! We hebben best wel veel dingen besproken. Er zijn nog ongelofelijk veel dingen waar we het ook nog over zouden kunnen hebben, maar misschien om richting het einde te gaan ben ik nog wel heel erg nieuwsgierig naar een paar dingen. Stel dat er een moment komt dat Nxchange zo groot is of je gaat het overdragen omdat er te weinig nieuwe dingen zijn of het is gewoon tijd voor iets nieuw, waar ga je dan in ondernemen?
Marleen: Ik heb best weleens momenten gehad dat ik dacht “Zou ik alles verkopen? Wat ga ik dan doen?” Toen kwam ik tot de conclusie “Dan ga ik nadenken over hoe ik een nieuwe financieringsstructuur kan opzetten en hoe ik de economie kan helpen op mijn manier”. Toen kwam ik echt tot de conclusie “Dat is precies wat ik aan het doen ben”. Dus ik ben voorlopig nog niet uitgespeeld; ik kan nog wel even verder.
Jeroen: Wil je ooit terug naar Curaçao?
Marleen: Nee. Ik kan me wel voorstellen dat ik in een andere grote stad zou kunnen wonen. Ik vind het leuk om terug te gaan, maar ik hoef er niet te wonen.
Jeroen: Aan welke stad denk je dan?
Marleen: Ik zou heel graag een keer in New York willen wonen, ik zou graag in Hong Kong willen wonen. Eigenlijk alle grote steden vind ik wel interessant!
Jeroen: Leuk! Voordat ik jou ga bedanken, is er nog iets waarvan je zegt “Jeroen, dat had je moeten vragen. Dat had ik heel graag willen vertellen”?
Marleen: Nee, volgens mij hebben we uitgebreid gesproken. Sorry voor het rommelige begin, ik had mijn hond mee, ik kon hem nergens anders kwijt.
Jeroen: Ik vond het erg leuk. Dat is absoluut een novelty, dat we een hond op de podcast hadden. Daar begonnen we ook mee. Dat is alleen maar hartstikke leuk. Marleen, heel erg bedankt voor je openheid. We hebben zoals altijd heel erg gemeanderd tussen werk en privé en alles er tussenin. Dus heel erg bedankt voor je tijd!
Marleen: Dankjewel!
Dit was Leaders in Finance, we hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de social media kanalen of direct via een email. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun, dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!