Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. Deze week hebben we te gast Elwin Groenevelt, oprichter en CEO van Qredits. Welkom, Elwin!
Elwin: Dankjewel!
Jeroen: Leuk dat je de tijd neemt hier in Almelo, bij jou op kantoor. Ik zal je kort introduceren. Elwin groeide op in Pernis, een klein dorp bij Rotterdam. Hij studeerde bedrijfskunde in Rotterdam en Amsterdam. Hij startte als management trainee bij Credit Lyonnais die later werd overgenomen door Generale bank welke op haar beurt weer werd overgenomen door Fortis bank. Twaalf jaar geleden was hij oprichter van Qredits. Qredits is een kredietverstrekker voor het MKB waarbij er gefinancierd wordt tot € 250.000, hierbij staan coaching en tools centraal om ondernemers te helpen in hun ondernemerschap. Qredits is actief in Nederland, de Cariben en Spanje. Een aantal cijfers: Qredits heeft meer dan 25.000 kredieten verstrekt ter waarde van een bedrag van meer dan een half miljard euro en ondernemers geven Qredits een rapportcijfer van gemiddeld een 8.6. Qredits werkt samen met onder andere de Rabobank, Triodos, het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat en de Europese Investeringsbank. Qredits is een stichting met een ANBI-status, dus zonder winstoogmerk. Elwin is fervent organist en wilde ooit conservatorium doen. Tot slot, Elwin is 51 jaar, is getrouwd, heeft 3 kinderen en woont in Almelo. Dat geeft een beetje een beeld van jou en zeker ook van Qredits. Waarmee ik wilde starten, ik noemde al wat getallen maar misschien kan jij het nog iets uitbouwen met hoeveel mensen hier werken en hoe dat zit. Zitten jullie dan ook echt op de Cariben en in Spanje met mensen? Misschien kan je het nog een beetje uitbouwen.
Elwin: Ja, hartstikke leuk! We zijn twaalf jaar geleden begonnen met vijf medewerkers in dit gebouw. Je hebt het gebouw gezien; een statig gebouw en het is eigenlijk een woonhuis van één van de oprichters van wat nu Ten Cate is, gebouwd in 1900. Het was destijds een bedrijf dat we samen gebouwd hebben. We zijn begonnen in een hoekje van dit gebouw met vijf mensen. Inmiddels hebben we het hele gebouw ingenomen, we hebben zelfs nog een gebouw aan de overkant gehuurd omdat er te weinig ruimte was. Want we zitten inmiddels op 110 medewerkers van wie er 65 hier in Almelo werken, dat is eigenlijk onze backoffice. In het land hebben we nog 30 adviseurs die de coaching regelen, regelcoördinatoren en coaching. Maar ook bedrijfsadviseurs die onze klanten thuis bezoeken. Op de Cariben hebben we inmiddels twaalf medewerkers verspreid over vier kantoren. Dus we hebben een kantoor op Bonaire, Curaçao, Aruba en Sint-Maarten. Vanuit Sint-Maarten bedienen we ook St. Eustatius. Dus dat is een hele club mensen die allemaal in vaste dienst zijn bij dit bedrijf. We hebben daarnaast nog 650 vrijwilligers die coachen. Dat is echt een heel belangrijk onderdeel van Qredits. Het zijn allemaal ondernemers of professionals, de gemiddelde leeftijd is 50 jaar, die onze startende ondernemers begeleiden op de één of andere manier. Dat kan op online gebied zijn, marketing, boekhouden, persoonlijke effectiviteit; het zijn eigenlijk klankborden voor de ondernemers. Als je dus een vraag hebt iser iemand om mee te sparren. Dat is een waanzinnig onderdeel van dit bedrijf; 650 vrijwilligers die allemaal een soort Qredits-ambassadeur zijn in het land maar vooral heel veel tijd besteden om ondernemers te helpen, dus die ook enorm intrinsiek gemotiveerd zijn om dat te doen. Daarnaast hebben we nog 35 docenten die we inhuren. Dat zijn docenten die we gebruiken voor onze trainingen, we hebben acht soorten trainingen. Maar ook bij het Eigen Baas programma dat we op scholen hebben uitgerold, dus op diverse MBO- en VMBO-instellingen loopt het Eigen Baas programma. Dat is in zijn algemeenheid hoe groot het bedrijf inmiddels geworden is en daar ben ik wel supertrots op, want twaalf jaar geleden was dat eigenlijk nog helemaal niet de planning. Toen we hier begonnen waren we met vijf man, we hadden natuurlijk wel een businessplan, we wilden groeien naar misschien 50 medewerkers. Inmiddels zijn we op dit niveau aangekomen. Het is geen doel op zich; Qredits is nooit bedacht om een hele grote instelling als een Rabobank of een ABN AMRO te worden, helemaal niet zelfs. Want groot is niet altijd het beste, zeker niet als financiële instelling. Daar zullen we misschien later nog over spreken. Maar aan de andere kant zegt het wel iets over de enorme vraag die er in de markt is naar kleine kredieten, want wij zijn een vraaggestuurd bedrijf. Met andere woorden: Hoe meer vraag er in de markt is, hoe groter wij worden, hoe meer wij groeien. Dat doen wij inmiddels met dit team van mensen.
Jeroen: Gezien het feit dat het een stichting is, is het dus ook een soort statutaire doelstelling, om het formeel te zeggen. Kan je ongeveer verwoorden wat die is?
Elwin: We hebben een formele missie, die staat ook in de statuten. De missie is om ondernemerschap te bevorderen in de brede zin, in Nederland en op de Cariben. Dat doen wij door ondernemers te faciliteren met kredietverlening, coaching en met allerlei tools. Inmiddels is het Eigen Baas programma ook aan die missie toegevoegd. Maar die missie is dus vrij breed. Het is niet alleen maar gericht op financieren; het is juist heel erg gericht op ondernemerschapsbevordering in de volle breedte. Bijvoorbeeld “Ik wil eigenlijk voor mezelf beginnen, maar ik weet niet hoe. Ik heb geen ondernemersplan, ik heb ook geen idee hoe ik dat plan moet schrijven”. Heel veel kleinere ondernemers hebben daar echt een bloedhekel aan. Dat stimuleren we. Maar bijvoorbeeld ook op scholen van studenten motiveren en inspireren wat ondernemerschap inhoudt en ze een beetje pushen in die richting tot aan kredietverlening en begeleiding.
Jeroen: Zou je kunnen uitleggen wanneer jij vindt dat je succesvol bent met Qredits?
Elwin: Ik heb laatst tegen iemand gezegd “Eigenlijk zou het niet goed zijn dat iemand geen eigen bedrijf begint omdat hij Qredits niet kent”. Daarmee bedoel ik dat heel veel mensen een soort latente ondernemersbehoefte/wens hebben, er zijn zoveel mensen die in loondienst werken maar elke dag denken “Ik zou het liefst voor mezelf beginnen”, maar ze durven het niet om heel veel redenen. De meeste mensen zitten vast aan ketenen, aan een bedrijf. Bijvoorbeeld omdat ze veel geld verdienen, net zoals ik bij de bank ooit deed. Ze hebben goede arbeidsvoorwaarden en zekerheid. Maar er zit ook een element in van “Mijn idee is vast niet levensvatbaar” of “Ik heb geen idee hoe ik moet beginnen” of “Ik heb € 50.000 nodig en dat vind ik echt superveel geld. Ik durf dat niet eens aan te vragen”. Al deze mensen zouden eigenlijk eens met Qredits in contact moeten komen want we kunnen ze aan alle kanten helpen. We kunnen ze bijvoorbeeld een coach aanbieden die met hen hierover spart. We hebben templates en e-learnings om een ondernemersplan te schrijven tot aan financieren. In die volle breedte zijn we actief en eigenlijk is Qredits pas succesvol als
iedereen die worstelt met die ondernemersvraag toch een keertje bij ons is langs geweest. Dat is bijlange na nog niet het geval, dus we kunnen nog heel erg veel groeien, we kunnen nog veel meer naamsbekendheid krijgen. Ik geloof echt dat binnen 10-20 jaar Qredits net zo bekend zou kunnen zijn als de Rabobank nu is of de Kamer van Koophandel. Wij spelen ook wel heel erg in op het marktfalen van andere partijen en daarom zijn wij ook ooit gestart. Qredits is met hulp van EZ (Economische Zaken) gestart vanwege het feit dat de bank een terugtrekkende beweging maakt voor die kleine kredieten en in die tijd praten we over kleine kredieten tot € 35.000. Dat noemen wij microkredieten. Maar ook de Kamer van Koophandel heeft een soort terugtrekkende beweging gemaakt. Die zit niet meer overal in het land met locaties. Hun dienstverlening is helemaal online, waar op zich niks mis mee is maar dat is ook wel beperkter geworden. Ook in dat gat stappen wij. Dus wij zijn eigenlijk een combinatie van wat de Kamer van Koophandel doet en wat de banken doen of eigenlijk wat ze niet doen, daar stappen wij in. We willen nooit concurreren met hen, het is ook buitengewoon onverstandig om te willen concurreren met een bank of met een Kamer van Koophandel. We willen juist complementaire diensten aanbieden.
Jeroen: De beweging die beschrijft dat banken die kleine kredieten niet wilden verstrekken toen in die tijd dat je startte tot vandaag de dag, is die veranderd? Is er meer appetite gekomen, is het juist nog minder geworden of is het ongeveer hetzelfde?
Elwin: Dat is wel heel erg veranderd. We startten in 2009, middenin de kredietcrisis. We voelden toen al aan dat banken – dan praat ik zeker over ING en ABN AMRO, de centraal geleide grote banken in Nederland – minder appetite hadden voor starters. Met name startende ondernemers voor een klein krediet en met heel weinig trackrecord. Daar zijn we ook met name ingestapt. De Rabobank deed dat in die tijd nog wel meer met de zelfstandige kantoren. Maar inmiddels zijn we nu twaalf jaar verder, we hebben de kredietcrisis gehad, we hebben de centralisatie van de Rabobank gehad waardoor de kantoren in het land minder zelfstandig zijn. We hebben de situatie gehad dat compliance bij banken echt een enorm grote invloed heeft gehad. De regelgeving vanuit de ECB waardoor kleine kredieten, zeker zonder track record, zonder veel zekerheden niet alleen maar hoog risico zijn maar ook heel weinig opleveren. Wij zien in de praktijk dat dat met name ervoor heeft gezorgd dat wij veel meer aanvragen hebben gekregen. Dus die terugtrekkende beweging van de banken is volop aan de gang. Ik zeg bewust ‘is volop aan de gang’; we hebben nu de corona-crisis, de banken zitten letterlijk op slot, in ieder geval voor starters, zeker uit specifieke sectoren: detailhandel en horeca. Daarvoor zitten eigenlijk alle banken op slot. Iedereen verwacht volgend jaar hele grote faillissementen en klappen voor met name het bedrijfsleven. Ik verwacht dat het daarna nooit meer zo zal zijn dat de banken zich op dat segment tot € 100.000 willen begeven.
Jeroen: Je hebt een enorme hoeveelheid kredieten verstrekt in al die jaren. We zeiden in de introductie al voor meer dan een half miljard. Hoe wordt dat gefund?
Elwin: Dat is eigenlijk heel spannend. In het begin was dat nog niet zo heel ingewikkeld. We zijn begonnen met een lening van 15 miljoen van EZ. Die lening is inmiddels verhoogd naar 45 miljoen. Daarna hebben we de banken en de verzekeraars funding verstrekt, met elkaar
in één groot syndicaat van 13 partijen. Een heel complex syndicaat. Ik zeg weleens “Qredits is gefund als een corporate zoals Shell”. Als je kijkt naar onze funding-structuur zijn er 18 partijen actief, allemaal grote internationale financiële organisaties die met elkaar syndicaten
vormen, kredieten regelen; het is een heel complex mechanisme. We hebben BNP Paribas, die is laatst toegetreden. Een Franse bank, het is geweldig dat ze dat doen; ik vind het ook heel knap dat ze die visie hebben. Want ze verstrekken wereldwijd kredieten aan micro-financieringsorganisaties. We hebben het Europees investeringsfonds en de Europese investeringsbank die allebei actief zijn met een vrij groot aandeel. De Council of Europe Bank, een sociale EB, een Europese Bank in Parijs die ons ook leningen verstrekt en we hebben de BNG, de Bank Nederlandse Gemeenten. Bij elkaar zijn dat 18 partijen die Qredits funden, de ene meer dan de andere. EB doet relatief veel, eigenlijk 50% van onze funding-behoefte die overigens geen half miljard is, want we hebben natuurlijk heel veel aflossingen binnen. Dus op dit moment hebben we iets van 275 miljoen aan kredietfaciliteiten bij al die partijen.
Jeroen: Bieden jullie naast de coaching en de tools en wat je allemaal beschrijft op de website en vrijwilligers die helpen met ondernemers en leningen ook nog andere producten?
Elwin: Templates en webinars.
Jeroen: Ik bedoel meer financiële producten?
Elwin: Nee. Financieel zijn het allerlei kredietvormen. Dat is overigens wel uitgebreid. We starten met een microkrediet tot € 35.000. Inmiddels is die limiet verhoogd naar € 50.000, dus het microkrediet is € 50.000. We hebben ook het MKB-krediet tot 2,5 ton. Dat is meer voor grotere bedrijven, bestaande bedrijven, die financieren we daarmee. Eigenlijk halen wij nog eens een keer de stofkam door de afwijzingen van de bank. Heel veel banken die afwijzen in dit segment verwijzen door naar Qredits zodat wij de kans krijgen om nog eens goed naar die post te kijken. We hebben het flexibel krediet, een ingenieuze manier om een rekening-courant te symboliseren. Want we zijn geen bank; we hebben hier geen rekening dus we kunnen heel moeilijk het betalingsverkeer monitoren van een klant. Maar via een slim mechanisme met iDeal kun je hier flexibel geld opnemen en terugstorten, een beetje rekening-courant. We hebben een lease faciliteit en we hebben een sociaal krediet, specifiek bedoeld voor sociale ondernemingen. Dat is natuurlijk een trend in de markt. Steeds meer organisaties willen maatschappelijk relevant zijn en voelen zich een sociale onderneming. Die kunnen heel moeilijk financiering krijgen bij een bank want er zit niet echt een grote winstdoelstelling in. Dus eigenlijk wordt alle winst uitgekeerd aan het goede doel, daar hebben wij een prachtige faciliteit voor ontwikkeld om een sociale onderneming te helpen. Dus je ziet wel een diversificatie in ons productaanbod met als doel om heel veel markten aan te boren en niet alleen afhankelijk te zijn van de starter die geld nodig heeft.
Jeroen: Er zijn natuurlijk meer banken in Nederland die niet hun eigen betalingsverkeer doen. Dat is op zich niet zo raar, denk ik. Maar het betekent dat je ook niet alles kan inzien of gebruiken jullie ook een PSD zodat je erbij kan?
Elwin: We zijn wel gestart met een pilot PSD2. Dat geeft wel wat meer inzicht. Toch is dat niet het fundament onder onze kredietbeoordeling. Onze aanvragen gaan allemaal via onze website; je kan hier niet een postpakketje naartoe sturen en zeggen “Ik wil een krediet”. Alles gaat via onze website, daar zijn we sinds 2009 gelijk mee gestart. Onze backoffice is ook grotendeels geautomatiseerd. Dus we hebben gezegd “We moeten zo min mogelijk handjes in de backoffice hebben en zoveel mogelijk handjes aan de frontoffice”. We willen zoveel
mogelijk de ondernemer in de ogen kijken. Dat is precies wat ze missen bij de banken. Dus als er hier een aanvraag via de website binnenkomt wordt die gelijk verrijkt met iets van 20 databronnen. Dan gaat er een Qredits scoremodel lopen en dan krijgt zo’n aanvraag een rating. Die rating bepaalt niet of het ‘ja’ of ‘nee’ is in tegenstelling tot sommige automatic lenders of Fintech-bedrijven. Dat kan ook heel vaak niet, want dat zijn vaak starters. Niet alles is bekend. Dan krijgt die een rating en dan wordt er bepaald “Kan deze aanvraag verkort behandeld worden?”, dat betekent een online-gesprek. De doorlooptijd is vijf dagen en dan heb je het geld op de rekening. Of is het een aanvraag die wat meer investering behoeft, dus tijd en aandacht? Moet een adviseur naar iemand thuis om het door te spreken? Er zijn natuurlijk veel aanvragen van starters met weinig trackrecord. Soms hebben mensen een BKR-melding, wat niet in alle gevallen heel erg hoeft te zijn maar dan heb je wel wat meer uitleg nodig. Dan duurt zo’n traject vaak drie weken. Met andere woorden, wij hebben al heel veel informatie verzameld voordat wij die ondernemer in de ogen kijken en in die zin zijn wij eigenlijk wel een Fintech-onderneming. Alleen, we proberen die informatie vooral te gebruiken om de workflow te bepalen in plaats van te zeggen “Jij krijgt wel of geen krediet”, wat we ook heel makkelijk zouden kunnen. Maar dat doen we niet; we willen altijd de ondernemers spreken via een video call of gewoon persoonlijk thuis.
Jeroen: Er zijn drie stakeholders waar jij mee te maken hebt waar ik specifiek een beetje nieuwsgierig naar ben. 1: Jij bent ook internationaal actief als vertegenwoordiger van de micro lenders, als ik het goed onthouden heb. Dus die stakeholder, hoe ga je om met internationale samenwerking, hoe leren jullie van elkaar? Twee: Onze koningin, daar ben ik toch wel even nieuwsgierig naar, die toch ook een relatie heeft tot Qredits, dat is heel duidelijk. En drie: Hoe kijken de banken naar jullie en hoe werken jullie met de banken samen? Misschien kan je die drie stakeholders eens langslopen?
Elwin: Ja. Laten we beginnen bij de koningin, die is het belangrijkste. Zij is geen formeel ambassadeur van Qredits. De reden waarom ze betrokken is, is omdat ze betrokken was bij de oprichting van Qredits. Want ze zat in die tijd in de Raad van de Microfinanciering. Dat is nu het Comité van Financiering en Ondernemerschap geworden, een adviesorgaan aan het Ministerie van Economische Zaken. Naast de koningin zitten daar nog veel meer mensen in die nadenken over “Hoe kun je het MKB stimuleren?” Niet alleen met financiering maar ook met groeiambities. Zij is wereldwijd heel betrokken als het gaat om Financial Inclusion. In Nederland vertaalt dat zich richting kredietverleningen, toegang tot krediet maar ook het stimuleren van ondernemers om te groeien. Heel veel ondernemers in Nederland willen klein blijven in tegenstelling tot ondernemers in sommige andere landen. Dus omdat ze betrokken was bij de start van Qredits heeft ze Qredits eigenlijk altijd wel een warm hart toegedragen en is ze ook altijd wel tijdens bijzondere momenten aanwezig. Dat is natuurlijk fantastisch. In het begin – met name bij de opstart – is ze heel belangrijk geweest om deuren te openen die ik persoonlijk nooit zou kunnen openen. Ik zie het eigenlijk meer als een voorrecht dat ze betrokken is en dat we kunnen leren van haar internationale ervaring. Daar hebben we ook heel veel aan gehad, want ze is ook heel inhoudelijk betrokken. Dan hoef je ook niet per se een formele ambassadeur te zijn, want dit is eigenlijk veel natuurlijker. Dan de EMN, European Microfinance Network, daar ben ik president van. Dus dat betekent dat ik voorzitter ben van de board. Het is een vereniging maar een soort internationale branchevereniging waar inmiddels 130 Microfinance Institutions aan gekoppeld zijn. Wat wij vooral doen binnen de EMN is kennisuitwisseling onderling. We hebben heel veel P2P visits, we hebben heel veel webinars die we organiseren, want microfinanciering is iets dat in elk land in Europaspeelt maar ook heel verschillend is georganiseerd. Het is dus een potpourri van allemaal soorten organisaties waar je heel veel van kan leren. Het mooiste is dat Qredits eigenlijk heel erg in de belangstelling staat omdat wij als één van de weinigen MFI’s (Macro Financing Institutions) in Europa gebruik maken van IT. Dus we zijn een heel IT-gedreven bedrijf. Wij zijn ook als één van de weinige instellingen in Europa financieel onafhankelijk; we verdienen ons eigen geld, we maken winst en op die manier kunnen we groeien. Ze vinden het vooral interessant hoe wij samenwerken met de banken. Dan kom ik bij de derde stakeholder. Sinds de start van Qredits zijn de banken betrokken. Dat is wel gaaf, vind ik. Want eigenlijk zijn wij een soort organisatie waarin de overheid en de commerciële banken samenwerken. Toen we startten kregen we ook subsidiegeld van de drie banken en de overheid. De drie banken kregen daarvoor een bestuurszetel terug, dat hebben ze een paar jaar gedaan. Inmiddels is dat niet meer zo. Maar ze konden meekijken hoe het zich zou ontwikkelen. Voor de overheid was dat belangrijk, want de overheid wilde niet een concurrent van de banken in de markt zetten, dus ze vonden het heel belangrijk dat de banken zelf betrokken waren. Nu nog steeds zien de banken Qredits als iets van zichzelf. Je hoort regelmatig dat banken zeggen “We hebben Qredits hiervoor opgericht”. Dat is niet helemaal waar, er is geen één enkele bank die Qredits heeft opgericht maar ze zijn wel allemaal betrokken en ik heb liever dat ze zeggen “We hebben Qredits opgericht en we werken nauw samen” dan dat ze afscheid van ons nemen. Dus de banken zijn heel erg betrokken, ze verwijzen heel veel door, soms heel goed geautomatiseerd, zoals bij de ING werkt dat heel goed. Maar ook heel vaak gewoon persoonlijk via de Rabobank-kantoren. Dus onze relatie met de banken is tweeledig. Enerzijds hebben we een relatie in doorverwijzingen met elkaar, dus als een bank afwijst verwijst die door naar Qredits of als een bank een aanvraag niet in behandeling wil nemen omdat die te klein is verwijst die door naar Qredits. Daar krijgen we heel veel leads van. Anderzijds is het een funder; we funden leningen bij de banken. Dat is weer precies het kernprobleem van Qredits: doordat wij zo groeien zijn we afhankelijk van funding-lijnen die we met die 18 partijen afspreken. Dan komt er een keer een moment dat zij zeggen “Het is nu wel ongeveer klaar. We hebben de 40 miljoen erin zitten en meer willen we er niet in hebben zitten”. Dus de vraag voor Qredits voor de toekomst is “Hoe kunnen we de groei zelfstandig blijven financieren?” Zeker omdat wij geen toegang hebben tot de spaarmarkt en we hebben ook eigenlijk geen toegang tot de kapitaalmarkt. Daar zijn we eigenlijk nog te klein voor. Daarom streven we ook naar schaalvergroting: hoe groter de schaal is van Qredits, hoe groter onze portefeuille is, hoe lager de relatieve risico’s zijn en dus ook de opslag op de funding wordt dan lager. Dus dan kunnen we misschien toch wel met geld van private partijen zoals pensioenfondsen de bedrijven financieren en de klantrente op een acceptabel niveau houden.
Jeroen: Als we de draai maken naar Elwin zelf, meer persoonlijk, kun je iets delen over in wat voor een soort omgeving je bent opgegroeid?
Elwin: Ik ben echt in een bankomgeving opgegroeid. Ik zeg altijd “Ik ben een beetje in een Rabobank opgegroeid”. Mijn vader was directeur van de Rabobank in Pernis. Dat was in de tijd toen je als directeur naast de bank woonde en als kind speelde je in de kluis. Daar kun je je nu niks meer bij voorstellen. Er zijn niet eens meer kluizen in banken, maar dat was toen allemaal wel zo. Daarom heb ik ook een heel warm gevoel bij de Rabobank, dat voelt als thuiskomen. Mijn opa werkte ook bij de bank, bij de Rotterdam Bank in die tijd, later overgegaan naar de AMRO en toen ABN AMRO. Dat was echt nog een man van stand. Als je vroeger bij de bank werkte was je notabele. Bij mijn vader was dat zeker niet meer zo.
Maar in die sfeer ben ik opgegroeid. Ik heb mijn vader altijd wel zien vertellen over ondernemers die het wel of niet goed deden. Hij kende alle ondernemers in Pernis, dat is een klein dorpje. Hij wist het ook precies als er een kredietvraag van een ondernemer kwam of het oké was of niet. Hij had helemaal geen kredietscore-systemen nodig en ingewikkelde toeters en bellen. Hij kende alle ondernemers persoonlijk, dat was de kracht van de Rabobank van vroeger. Kleinschaligheid, hij wist precies welke ondernemers wat voor uitgavenpatronen hadden, of ze big spenders waren of niet. Daar waren helemaal geen externe databronnen voor nodig om dat te kunnen analyseren. Dat vond ik wel mooi, ook wel om te zien welke ondernemers het nou wel goed deden en welke niet. Daar heb ik wel veel van meegekregen; daarnaast hadden we altijd mooie klusjes die we konden doen voor de bank. Ik bracht kalenders rond, dat deed de Rabobank altijd op het einde van het jaar. Als de bankpassen moesten worden vernieuwd had ik een mooi vakantiebaantje.
Jeroen: En qua opvoeding? Wat voor soort normen en waarden kreeg je mee?
Elwin: Ik ben christelijk opgegroeid. Dat is nog steeds mijn levensovertuiging, met respect voor mensen. Ik zei ook altijd ‘u’ tegen mijn ouders, dat doe ik nog steeds. Dat kan ik ook niet afleren, mijn moeder heeft al heel vaak gezegd “Zeg maar ‘jij’, maar dat werkt niet. En toch, als je zo bent opgegroeid zeg je ook heel makkelijk ‘u’ tegen andere mensen. Dat mis ik bijvoorbeeld wel eens bij de jongeren van nu. Het is allemaal ‘je’ en ‘jij’.
Jeroen: Sorry dat we dat hier ook doen!
Elwin: Geen probleem! Maar het respect voor mensen is eigenlijk goed. Ik ben ook opgegroeid met geven; geven is belangrijker dan ontvangen. Dat is nog steeds iets dat ik mooi vind. Als je iets geeft krijg je zoveel terug in plaats van dat je eigenlijk alles maar wil hebben. Dat bepaalt ook wel een deel van mijn levensvisie; het teruggeven. Maar het streven naar winstmaximalisatie stuit mij tegen de borst. Het alleen maar bezig zijn met aandeelhouderswaarde. Ik geloof ergens wel in de maatschappelijke relevantie van een stichting, zeker in de financiële sector is dat wel een nieuw geluid. Daar geloof ik in. Ik geloof er ook in dat je uit alle macht moet proberen om ondernemers zoveel mogelijk te geven in plaats van alleen maar rente te vragen.
Jeroen: Ik wil het eigenlijk nog even over je jeugd hebben, ik kom er zo nog even op terug. Maar nu we het hier toch over hebben, en omdat het één van mijn vragen is, ik heb met Maurice Oostendorp (toen CEO van de Volksbank, maar nu voormalig CEO) maar ook met Matthijs Bierman van Triodos Bank en ook nog met een aantal anderen gesproken over de aandeelhouderswaarde versus het stakeholdermodel als twee tegenpolen. Het is zeer discutabel of dat echt tegenpolen zijn. Maar mijn vraag gaat over het volgende, er zijn ook heel veel partijen die wel graag meer richting de sociale kant op willen of het algemeen belang of welke naam je er ook aan geeft. Maar die worstelen wel met “Hoe dan?” Dus mijn vraag is: Je werkt bijvoorbeeld bij een grootbank, wat voor dingen kan je dan doen om meer die kant op te gaan, in jouw visie?
Elwin: Ik denk dat het een structuurprobleem is. Ik heb het zelf ervaren bij Fortis bank, wat gewoon een prima bank was, maar waar ik er tegenaan liep dat we ondernemers niet meer wilden financieren op hun ondernemerscapaciteiten en op onze ondernemersplannen maar puur op risico-rendement. Ik kon daar verder niks in veranderen. De organisatie was te grootvoor mij om daar een verandering in te brengen. Dus ik ben een project gestart, Microfinanciering, uiteindelijk is dat uitgelopen tot waar ik nu ben beland. Maar je kan het alleen maar op die manier doen. De banken zijn veel te groot om te veranderen, dus het is echt een structuurprobleem. Je ziet hetzelfde bij kleine banken zoals Triodos en de Volksbank, die echt wel proberen om dat te doen. Maar ze worden gereguleerd door de ECB en de DNB en dat geeft al gelijk zoveel legacy dat je niet meer toekomt aan alleen maar met de ondernemer bezig te zijn. Dus ik denk dat dat ook niet lukt.
Jeroen: Wat zou dan een oplossingsrichting kunnen zijn?
Elwin: Kleine organisaties.
Jeroen: Toch heb jij het ook over schaalgrootte bij Qredits.
Elwin: Precies. Dat is echt een conflict of interest. Met andere woorden, waar wij nu naartoe dreigen te groeien is eigenlijk het grootste gevaar wat ons kan overkomen, namelijk te groot worden waardoor je niet meer de aandacht aan die ondernemer kan geven maar waarin je ook te veel stakeholders krijgt die eigenlijk hun wil opleggen. Wat volstrekt logisch is vanuit hun optiek. Dus de huidige vraag die we met Qredits hebben is “Moeten we eigenlijk nog wel groeien?” Want eigenlijk willen we niet groeien om onze cultuur en onze dienstverlening in stand te houden. Aan de andere kant is er zoveel vraag in de markt en je wil ook geen ‘nee’ verkopen, je wil ook niet tegen een ondernemer zeggen op de 15de van de maand “Sorry, we verstrekken alleen maar kredieten bij aanvragen die in de eerste twee weken van de maand worden aangevraagd”. Dat kan niet. Dus ergens worstelen we wel met dit issue. Ik geloof ook dat zo gauw wij onze status van een stichting loslaten en bijvoorbeeld aandeelhouders krijgen – wat misschien best wel zinvol zou zijn, want waarom zou een pensioenfonds geen aandeelhouder kunnen worden? – dat geeft gelijk meer ruimte. Je kan je equity verhogen, daarmee kun je ook veel meer leningen aantrekken. Maar je verliest zo je kernwaarde zodat je nooit meer terug kan. Dat is wel iets waarvan als mensen me vragen “Waar lig je wakker van?”, dan is dit het wel. Je wil aan de ene kant groeien om zoveel mogelijk mensen te helpen, dat zit in ons systeem; we willen helpen. Maar aan de andere kant komt er een moment waar dat niet meer in de huidige vorm kan omdat we te groot worden en dan word je eigenlijk zoals de banken nu ook zijn.
Jeroen: Om nog een klein beetje door te gaan op deze vraag, wat zou je die grotere organisaties adviseren? Of zal ik het heel concreet maken, als jij nu CEO zou zijn van ING of ABN AMRO of Rabobank en je wil toch meer die kant op bewegen, wat zou je dan adviseren?
Elwin: Ik zou beginnen bij mijn medewerkers. Ten eerste: We praten niet meer over cijfers, dus over het aantal kredieten of over de portefeuille. We praten over mensen. Het tweede is: eigenlijk zou ik het businessmodel van een bank willen omdraaien. De kleine ondernemers verdienen de meeste aandacht. De grote ondernemers en de Private Banking klanten kunnen alles kopen wat ze willen dus ze hebben eigenlijk de aandacht van mij als bedrijf niet nodig. Als je in staat bent om die piramide om te draaien zodat je zegt “We geven juist al die aandacht aan die kleine ondernemers”, dan ben je in staat om maatschappelijk relevanter te zijn. Dus daar zou ik beginnen. Maar voor de ING is dat al veel te laat; dat krijg je eigenlijk niet meer voor elkaar. Je ziet het bij Triodos wel, die zijn gedreven, die hebben een missie,
een andere missie dan Qredits maar nog steeds missie-gedreven. Dus daar zie je nog wel dat personeel – de medewerkers van die bank – allemaal wel in diezelfde drive werken. Maar voor Rabobank, ABN AMRO en ING zie ik dat eigenlijk niet eens meer gebeuren.
Jeroen: We raakten even af van onze track, dus ik ga nog even terug naar jouw jeugd. Zijn er ook dingen vanuit je jeugd waarvan je zegt “Dat heb ik echt anders gedaan”? Want in de inleiding zeiden we dat je een gezin hebt en drie kinderen, zijn er dingen waarvan je zegt “Die heb ik toch echt wel anders doorgevoerd in mijn eigen opvoeding en hoe ik het leven tegemoet treed”?
Elwin: Dat is een grote vraag waar ik niet zo heel vaak over nadenk. Ik heb een hele leuke jeugd gehad. Eigenlijk denk ik dat ik best wel veel van mijn opvoeding heb gekopieerd omdat ik daar heel blij mee was. Dat je het leven moet leven en dat je niet al je geld moet opsparen voor later, bij wijze van spreken maar dat je ook gewoon leuke vakanties hebt, dat je investeert in je kinderen. Dus dat heb ik wel een beetje overgenomen, ook de gezelligheid thuis, ook familiemomenten maken. Ik denk dat ik wel meer missie-gedreven was dan mijn ouders. Mijn ouders hadden gewoon een baan en prima. Als je kijkt naar ons gezin, dan is het wel fanatieker bezig zijn met je drive: waar wil je naartoe? Dat vraag ik ook wel regelmatig aan de jongens “Leuk dat je nu studeert, waar ga je dan werken en waarom eigenlijk? Ga je werken voor het geld of ga je werken voor een specifieke drive die je hebt? Wil je de wereld verbeteren?” Dat zit wel een beetje bij ons in het gezin; het idee van “Je moet wel echt impact hebben”, daar hebben we het ook vaak over. Dat komt een beetje van hoe ik nu in het leven sta. Dat is heel anders dan toen ik begon. Toen ik begon bij de banken was ik heel carrièregericht en zo gauw ik een nieuwe functie had was ik al aan het nadenken “Wat wordt mijn volgende functie?”, dat was eigenlijk rusteloos. Nu ben ik veel meer bezig met “Hoe kan ik een change maken in de wereld? Hoe kan ik de levens van mensen echt veranderen? Hoe kan ik impact maken?”
Jeroen: Hoe is dat gekomen, dat verschil tussen heel carrièregericht zijn en waarschijnlijk ook nog iets meer geld/statusgericht, gok ik. Dat vul ik zelf in, hoor, spreek me tegen. Maar hoe kwam je tot meer deze manier van denken?
Elwin: Dat is gebeurd toen ik dat boek las van Mohammed Yunus waarin ik zag dat je op een hele andere manier krediet kon verlenen en mensen kon helpen en dat krediet verstrekken niet een doel op zich is maar een middel om de levens van mensen te veranderen. Zo had ik er nog nooit tegenaan gekeken.
Jeroen: Hoe kwam je aan dat boek? Gaf iemand dat? Want dat boek is wel belangrijk voor je geweest.
Elwin: Ja, dat is heel belangrijk geweest. Ik denk dat ik er een keer een artikel van heb gelezen, ergens in de krant of zo. Dan ben ik dat boek gaan kopen en het gelezen. Ik heb het niet eens helemaal uitgelezen, zoals ik heel vaak doe; ik lees bijna nooit boeken helemaal uit. Dat is een beetje raar, maar ik ben eigenlijk niet zo’n fervent lezer. Maar dit boek raakte mij eigenlijk in de kern waar het om gaat, dat krediet verlenen iets is van vertrouwen. Toen dacht ik “Dat is eigenlijk wel logisch, want het woord ‘krediet’ betekent vertrouwen. Maar als ik kijk naar de contracten die wij opstellen als bank destijds spreekt daar alleen maar wantrouwen uit. Dat is ook precies wat die ondernemer voelt. Dus eigenlijk matcht dat
helemaal niet”. Toen ik mijn vader kredieten zag verstrekken was dat juist wel op vertrouwen gebaseerd. Dus eigenlijk zat hij nog veel dichter aan die microfinanciering kant.
Jeroen: Heb je hem ooit ontmoet, Mohammed Yunus?
Elwin: Nee, nooit ontmoet, helaas. Hij was wel bij diverse leden van EMN, maar ik heb hem uiteindelijk niet ontmoet. Ik heb wel veel over hem gehoord.
Jeroen: Dit zou hij ook wel heel mooi vinden, wat je nu doet, denk ik.
Elwin: Ja, dat denk ik ook wel.
Jeroen: Dit boek was echt wel een cruciaal moment. Waarschijnlijk was er onderliggend natuurlijk al wel een voedingsbodem voor, want anders heeft zo’n boek nooit zoveel impact, gok ik. Wat zijn andere momenten in je leven geweest die echt cruciaal geweest zijn?
Elwin: Ik had een mentor bij Fortis, Kees Beuving. Daar heb ik heel veel van geleerd. Hij was uiteindelijk de CEO van Fortisbank Nederland. Wat ik van hem heel erg heb geleerd is: Heb aandacht voor het kleine. Als hij bij ons op kantoor kwam – dan kwam toch iemand van de Raad van Bestuur op het kantoor in Hengelo waar ik destijds zat – was het eerste wat hij deed naar de baliemedewerker lopen met de vraag “Heb je het hier eigenlijk wel naar je zin?” Dat observeer je, hoe iemand dat doet, op een hele natuurlijke manier; het was helemaal niet een maniertje van hem. Hij was gewoon oprecht geïnteresseerd in de achtergrond van de mensen die eigenlijk het contact met de klanten hadden in plaats van alleen maar bezig zijn met de directeur. Dat heeft mij heel erg geïnspireerd. Hij heeft mij sowieso geïnspireerd in de manier waarop hij heel warm met mensen omgaat. Dat moest ik echt leren, want ik ben vanuit mezelf heel erg doelgericht, dus de mensen zijn een middel om het doel te bereiken. Maar juist die persoonlijke aandacht voor juist degene die dat niet verwachtte – want ik ben maar een baliemedewerker – gaf juist een enorme boost aan de motivatie van die mensen en daarmee het hele team. Daar heb ik dus heel veel van geleerd. Ik heb nu ook nog een mentor waar ik veel mee spreek, Diederik Laman Trip. Hij zat ook in de Raad van de Microfinanciering. De manier waarop hij grote problemen klein weet te maken inspireert mij enorm. Ik vind het altijd geweldig om mensen te zien die eigenlijk een hele carrière achter de rug hebben, alles al hebben meegemaakt en toch geïnteresseerd zijn in mij, in dit geval, om mij verder te helpen. Zo zou ik ook wel willen zijn, dat je gewoon interesse houdt voor al die anderen. Ik ben nu 51, ik denk “Ik ben 51, ik voel me nog 30 maar ik ben 51”. Dus je bent eigenlijk ook al wel stiekem andere mensen aan het opleiden. Iedereen die nu van de universiteit komt – twintigers en dertigers, die hebben we bij Qredits heel veel – daar ben je dan alweer de mentor van. Zo zou ik wel graag willen zijn, dus ik ben al heel erg aan het nadenken over “Hoe kan ik nou geven? Hoe kan ik in andere mensen investeren en hen verder brengen?”
Jeroen: Waar ben je het meest trots op wat betreft je loopbaan?
Elwin: Dat is toch dit, wat ik nu doe.
Jeroen: Kan je dat concreet maken? Is dat dan de grootte? Het is uiteraard de impact. Maar wat is het heel concreet, waarvan jij zegt “Dat heb ik echt zelf bereikt”? Want jij was de
founding father, je hebt het bedacht. Ik heb veel over je gelezen en gehoord ter voorbereiding. Je hebt destijds zelf een plan gemaakt, je bent dat eerst binnen de bank gaan doen. Toen heb je de overheid erbij gehaald, je hebt zelfs de overstap gemaakt naar de overheid om dit allemaal voor te bereiden. Wat is dan hetgeen waar je echt het meest trots op bent?
Elwin: Dat ik op een moment dat ik het niet zag zitten ben doorgegaan. Er zijn zoveel momenten geweest dat ik dacht “Wow, dit wordt het niet”.
Jeroen: Geef eens een voorbeeld?
Elwin: Bijvoorbeeld toen we bezig waren bij EZ in die tijd om de subsidie te regelen. Of nog eerder, ik kwam met het plan “Er moet eigenlijk een apart instituut komen die microfinanciering gaat verstrekken in plaats van dat wij als EZ-zijnde allerlei garanties aan banken geven met een incentive van wat ze moeten doen. Toen ik dat plan stuurde – daar was ik supertrots op, daar had ik op mijn zolderkamer uren aan gewerkt – was het eerste mailtje dat ik terugkreeg “Goed plan, maar dat gaat je nooit lukken”. Toen had ik zoiets van “Wow, hoe kom ik hier overheen?” Dat was bijvoorbeeld zo’n moment dat je dan toch moet doorgaan.
Jeroen: Wat was het dan waarom je doorging?
Elwin: Mijn visie vasthouden. Gewoon zeggen “Ik ben het er gewoon niet mee eens. Dit is mijn visie. Ik geloof hier heilig in”. Ik heb regelmatig op de parkeerplaats achter EZ in de auto gezeten en gedacht “Dit gaat gewoon niet lukken”. Toch moet je je visie vasthouden. Dat is wel waar ik ook in getraind raakte op een gegeven moment, maar waar je ook van leert. Een tegenslag betekent niet dat het niet doorgaat, je moet toch doorgaan. Dat is bij Qredits de ontwikkeling van de afgelopen twaalf jaar. Het lijkt allemaal een aaneenschakeling van successen, maar daar zitten natuurlijk heel veel hiccup-momenten in. Je krijgt je financiering niet rond, je hebt problemen met je stakeholders, etc.
Jeroen: Wat doe je dan praktisch? Je zit in zo’n moment dat je echt in een dal zit en je denkt “Gaan we dit ooit nog vlot trekken?” Je blijft bij je visie, maar wat doe je praktisch? Ga je juist nog harder werken of ga je juist sporten of ga je lezen of jezelf afleiden? Ga je met je vrouw
praten? Wat doe je nou echt concreet? Want dit herkent natuurlijk iedereen. Er is echt helemaal niemand die nooit in zo’n dal zit, of het nou in loondienst is of als ondernemer of als politicus of wat dan ook. Maar hoe reageer je daar praktisch op?
Elwin: Klankborden met een aantal mensen, mijn vrouw, mensen om je heen. Iedereen heeft wel weer zijn eigen inzicht. Dat is mooi als je een paar mensen hebt. Sommige mensen zijn heel erg bezig met jou als persoon, sommige mensen zijn ook inhoudelijke klankborden als het over de materie gaat. Dus je moet een aantal mensen om je heen hebben met wie je dat kan doen op verschillende levels. Dat vind ik ook wel belangrijk. Je kan het niet met één persoon over alles hebben. Dus dat. Ik ben wel het type dat dan heel hard gaat nadenken en achter zijn computer gaat zitten en mensen wil beïnvloeden. Sporten doe ik niet, dat is misschien niet goed; dat zou ik wel veel beter moeten doen, het van je af sporten. Ik loop wel heel veel. Ik loop elke avond zeker wel een uur, ook wel om te reflecteren. Gewoon even alle scenario’s door je hoofd laten gaan, daar word je soms ook wel helemaal gek van want je
gaat alle scenario’s bedenken die toch niet voorkomen. Maar het idee dat je voorbereid bent op elk mogelijk scenario geeft mij wel een comfortabel gevoel.
Jeroen: We hebben bij Leaders in Finance op 80-90% ook altijd een teaser en een pleaser. De pleaser is altijd dezelfde, dat gaat over boeken, daar komen we zo op terug. Als teaser heb ik heel kort opgeschreven: Grootbanken in binnen- en buitenland kunnen meer leren van Qredits dan Qredits van hen.
Elwin: Helemaal mee eens.
Jeroen: Dan was het toch niet echt een teaser!
Elwin: Natuurlijk zet je je af tegen de banken, niet in negatieve zin. Mijn carrière is begonnen bij banken, ik heb ontzettend veel geleerd. Zoals ik al zei heb ik een heel warm gevoel bij de Rabobank en toch denk ik dat ze niet op de goede weg zijn. Ik denk ook dat het model niet standhoudt en dat ze veel kunnen leren van de kleinschaligheid die wij bij Qredits hebben. Daar geloof ik echt in. Er is een FEW-team van één van de banken, ik zal de naam niet noemen. Dat is bij Qredits geweest om zich te laten inspireren. Dat vond ik echt fantastisch dat ze dat deden. Het is eigenlijk zo ongebruikelijk en ze gingen allemaal met een glimlach en met heel veel ideeën terug. Eigenlijk vond ik dat superknap. Want als grootbank denk je heel snel “We hebben alles wel bedacht en we weten hoe het moet” en je verlaagt je niet om gewoon eerst bij een organisatie waar nog geen honderd mensen werken gewoon eens te kijken hoe zij het aanpakken. Toch zou dat heel goed zijn. Ik geloof echt dat de banken veel te groot zijn voor het werk dat ze moeten doen en dat daardoor alternatieve financiers – zoals Qredits, maar er zijn er nog veel meer – ruimte krijgen die echt ten goede komt aan de ondernemer. Ik geloof echt dat een startende kleine ondernemer beter af is bij Qredits, in ieder geval voor de eerste vijf jaar, zonder dat ik daarbij zeg dat de banken slecht zijn. Absoluut niet. Ik heb ooit een keer een droom gehad – wij wonen aan een kanaal – van een groot cruiseschip en een klein bootje die naast elkaar in dat kanaal voeren, dat kan ook alleen in dromen. Dat kleine bootje probeerde steeds dat cruiseschip in te halen. Dat lukte natuurlijk niet. Sterker nog, dat kleine bootje zou bijna overvaren worden door dat grote cruiseschip. Dat kleine bootje was Qredits, dat was ik. Ik was zo bezig met het cruiseschip, met de banken: Ik moet de banken veranderen, ik moet het beter doen dan zij. Dat leidt je op een gegeven moment helemaal af van je eigen doel. We moeten er helemaal los van zijn. Zij hebben een functie, wij hebben een functie. Maar ik denk dat wij intrinsiek echt het beste voor hebben met de ondernemers en dat banken daar eigenlijk best ook van kunnen leren. Terwijl je daar prachtig werk kan doen; je kan bij ING waanzinnig werken op allerlei niveaus.
Jeroen: Zou het op groot niveau kunnen of is dat echt het probleem? Of zeg je eigenlijk “Nee, als iedereen een visie heeft kan het wel heel groot worden”?
Elwin: Je kan wel groter worden, ja. Maar niet van de omvang zoals de banken het hebben. Dus echt de kleinschaligheid zoals Qredits hoeft niet per se, het kan echt nog wel een slag groter. Maar wij merken nu al de overgang van 50 naar 100 medewerkers, naar 200 medewerkers, dat is enorm. Je krijgt er lagen tussen, er komen mensen bij die de oorsprong van Qredits eigenlijk helemaal niet kennen. Die moet je meenemen in je cultuur. Dat is best wel complex, dus ik geloof wel in de kleinschaligheid.
Jeroen: Aan de pleasende kant, je hebt al een boek genoemd van Mohammed Yunus. Ik weet niet welk boek je bedoelde, is dat Banker to the poor of zoiets dergelijks?
Elwin: Ja, dat klopt.
Jeroen: Heb jij nog andere boeken die je hebben geïnspireerd of die je vaak cadeau geeft of anderszins?
Elwin: Ik zei het net in het voorgesprek, ik ben niet een lezer. Ik lees niet veel, ik ben wel geïnteresseerd in biografieën. Ik ben nu bezig met de biografie van Václav Havel. Ik ben ook bijvoorbeeld bezig met een boek ‘Brieven van een Scepticus’ waarbij een atheïstische vader correspondeert met zijn christelijke zoon, wat heel erg interessant is. Want de vragen die de atheïstische vader stelt zijn hele zinvolle vragen. Dus ik vind het mooi om te zien hoe die interactie is tussen die twee. Ik hou ook echt alleen maar van waargebeurde films met een waargebeurd fundament, want ik raak geïnspireerd door mensen en dat geldt ook voor Václav Havel; mensen die een verandering willen teweegbrengen.
Jeroen: Een beetje richting het einde toe werkende, ik stel altijd de vraag: Welke tip(s) heb je voor startende mensen in de financiële sector? Want het is toch Leaders in Finance, maar het mag ook breder.
Elwin: Formuleer je visie, hou je bij je visie, dat is wel heel erg belangrijk, denk ik. Heb goede mensen om je heen met wie je kan sparren. Dat hoeven niet bankers te zijn. Dat kunnen ook mensen zijn met wie je kan klankborden op andere gebieden, vooral als het tegenzit. Want dat gebeurt altijd. Daar moet je wel door en dan moet je iemand of een paar mensen hebben waarmee je kan klankborden. Ik denk ook dat het belangrijk is om je te laten inspireren. Dat heb ik bij Qredits ook wel gemerkt, er komt altijd een moment waarin je eigenlijk een stukje van je visie aan het verliezen bent omdat je zo druk bent met de operatie zodat je op een gegeven moment zelf weer tot de conclusie komt “Ik moet me eigenlijk weer opladen op de één of andere manier want ik ben mijn visie bijna kwijt. Ik ben alleen maar bezig met personeelsproblemen en met operationele problemen”.
Jeroen: Over de privé- en werkbalans, je bent vader van drie kinderen. Je zei al “Ik ben”, maar voorheen was je heel carrière-gedreven. Heb je altijd tijd gehad voor het gezin of hoe combineer je die twee?
Elwin: Ik vind zelf dat ik heel veel tijd heb voor het gezin, maar het gezin denkt daar wel eens anders over. Ik heb wel veel en hard gewerkt en mijn vrouw heeft heel veel opgevangen thuis, maar ze heeft ook een eigen onderneming. Dus dat moest ze allemaal combineren, dat doet ze ook heel goed. Ik heb drie zoons, als ik naar hen kijk denk ik “Zaterdag was ik altijd bij de voetbal. Ik heb gevlagd ondanks dat ik de spelregels amper snapte”. Ik heb alles gedaan om alles mee te maken. We hebben ook altijd wel tijd voor elkaar. Is die balans goed? Dat is altijd lastig. Dat ligt ook aan de fase waarin je als gezin bent, maar ik heb wel veel gewerkt. Nu zeker, Qredits is een eigen bedrijf. Dus daar ben je 24/7 mee bezig. Je bent wel altijd in je gedachten bezig met dingetjes. Dat geldt voor veel ondernemers ook; je kan dat gewoon niet loskoppelen. Nu zitten we in een fase waarin heel veel mensen thuis werken en dan zie je dat die balans langzamerhand ook heel erg vertroebeld raakt.
Jeroen: Hoe blijf je fit, fysiek en mentaal? Je wandelt veel maar je sport verder niet. Elwin: Ik sport niet veel, nee.
Jeroen: Hoe zorg je ervoor dat je fit blijft?
Elwin: Veel wandelen en ik probeer wel gezond te leven en actief te zijn. Maar ik ben geen fanatiek sporter. Vroeger wel, trouwens, toen ik opgroeide heb ik veel gevoetbald en allerlei sporten gedaan. Maar nu eigenlijk niet omdat ik denk “Ik zie me niet in een sportschool”. Dat is toch het alternatief. Dus ik ben wel veel buiten; ik hou veel van buiten zijn.
Jeroen: Tot slot, de toekomst: Deo volente, alles gaat goed met je, waar zie je jezelf? Wat zou je nog graag willen bereiken? Is dat hier of elders? Misschien niet de komende 1-2 jaren, maar iets verder nog?
Elwin: Ik ben heel erg bezig met de internationalisering van Qredits. We hebben de Cariben nog helemaal niet genoemd, de eilanden, ik ben supertrots op wat wij daar doen. Ik kom daar nu heel veel; elk kwartaal eigenlijk wel, wat sowieso geen straf is. Maar ik zie ook echt wat voor een geweldige mensen daar wonen. Allemaal Nederlanders met een hele andere mentaliteit, wat logisch is als je in een land woont waarin het heel het jaar door 30°C is, dag en nacht. Maar ik zie wel dat ondernemerschap hen in het bloed zit en dat stimuleren wij heel erg en daar geniet ik enorm van; de dankbaarheid van die mensen daar doet mij heel veel. Als ik daar naartoe ga tank ik mezelf ook wel weer vol. Dat geldt ook voor onze collega’s in Barcelona, waar we aandeelhouder zijn van Opportunitas. Ook daar zie ik de dankbaarheid, want dat zijn nog veel kleinere organisaties. Eigenlijk is Qredits alweer te groot om heel veel ondernemers te zien en te spreken. Dat is ergens wel jammer; op de Cariben spreek ik veel ondernemers en dan hoor je ook gelijk wat je impact is. Voor de toekomst zou ik heel graag dit model in verschillende landen willen uitrollen. Het is wel mijn grote wens, bijvoorbeeld Duitsland waar eigenlijk alleen maar banken zijn en wat Fintechs maar niet zoiets als microfinanciering, wat natuurlijk een geweldig groot potentieel heeft. Dus dat staat nog wel op mijn verlanglijstje. We zijn bezig met Griekenland en Italië. Er zijn nog genoeg landen waar we verder kunnen. Of dat allemaal onder de Qredits-vlag gebeurt weet ik niet. Ik heb ook nog een grote wens om een investeringsfonds te beginnen. Een specifiek investeringsfonds dat zich richt op het financieren en het funden van greenfield MFI’s; kleine MFI’s die moeten groeien. Wij hadden in Nederland het geluk dat wij het Ministerie van EZ als stakeholder hadden waardoor er heel snel 50 miljoen aan funding was. Maar dat hebben de meeste private MFI’s niet, die moeten het echt hebben van pensioenfondsen en private investeerders. Dat is niet makkelijk, dus ik ben echt op zoek naar een social impact fund wereldwijd of laten we misschien beginnen in Europa dat zich echt richt op het financieren maar ook het begeleiden en consultancy doen van startende MFI’s. Dat kan onder de Qredits-vlag, maar het zou ook wel op een hele andere manier onafhankelijk van Qredits kunnen.
Jeroen: Voordat ik je ga bedanken, is er nog iets waarvan je zegt “Jeroen, ik vind het heel jammer dat je dat niet hebt gevraagd” of iets wat je graag nog zou willen delen? Dan is dit een goed moment daarvoor.
Elwin: Ik geloof heilig in ondernemerschapsonderwijs. Daar is eigenlijk nog veel te weinig belangstelling voor, vind ik, vanuit de scholen zelf. Ik denk dat ondernemerschapsonderwijs net zo belangrijk is als Engels, waar wel heel veel aandacht voor is. Want de studenten van nu – zeker op het MBO en het VMBO – zijn de ondernemers in het kleine bedrijf van de toekomst. Alleen, ze zijn helemaal niet geïnteresseerd in het feit dat ze een onderneming willen starten. Ze willen gewoon met hun handen bezig zijn. Ze beseffen nog onvoldoende dat ze straks een verlies- en winstrekening moeten kunnen snappen, dat ze marketing moeten doen, dat ze facturen moeten innen. Daar denken ze helemaal niet over na. Het is één van mijn grote passies om op die scholen te zorgen dat ondernemerschapsonderwijs echt helemaal in het curriculum is gegoten.
Jeroen: Mooie toevoeging! Met dank aan Bloomon krijg je zo meteen nog een klein cadeautje na deze opname. Ik wil je heel erg bedanken voor je openheid, zowel over je privéleven als zakelijk, maar ook je hele duidelijke visie die je wil neerzetten waar je ook praktisch handen en voeten aan geeft en het niet alleen zegt. Want dat is iets dat ik ook wel veel zie; mensen willen het graag maar ‘hoe’ is natuurlijk altijd lastig en het dan vervolgens ook nog doen. Het is heel leuk om te zien! We kennen elkaar al een paar jaar, we hebben eerder dit jaar een corona special opgenomen met Leaders in Finance, dus mocht iemand die nog willen luisteren is die volgens mij nog steeds redelijk relevant, want we zitten er nog steeds in. Heel erg bedankt voor je tijd!
Elwin: Graag gedaan, het was superleuk om te doen!
Dit was Leaders in Finance, we hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de social media kanalen of direct via een email. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun, dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!