Transcriptie: Davy Kestens
Dit is Leaders in Finance: een podcast waarin we op zoek gaan naar de mens achter het succes. We praten met leiders van nu en later over hun drijfveren, carrière en privéleven. Waarom? Omdat er meer gesproken moet worden in de financiële sector. We willen de partners van deze podcast hartelijk bedanken voor hun steun, dat zijn: Interim Valley, FG Lawyers, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Onze gast in deze aflevering heeft net 4,6 miljoen euro opgehaald voor een nieuwe fase van zijn bedrijf, Cake. Een bedrijf dat trouwe consumenten beloont met cashbacks. Letterlijk krijg je via de techniek van Cake als consument geld in het laatje. Die techniek verkoopt Cake nu aan onder meer banken en dat loopt al goed. “Dat was onmiddellijk een enorm succes in dat ondertussen 20% van actieve app gebruikers een opt in gedaan hebben van “Ik wil mijn data geven in ruil voor cashbacks”, en dat is wel mooi.” Zijn bedrijf heeft geen kantoor, geen glimmende gevel met zo’n kanjer van een logo erop. Iedereen werkt gewoon vanuit huis. Ineens, vanwege corona? Nee, dit is de filosofie van zijn bedrijf, zegt onze gast. “Desondanks je minder face to face contacten hebt in een fysieke space worden mensen gewoon veel efficiënter en krijgen ze als gevolg ook veel meer voldoening uit het werk dat ze verzetten.” Mocht je nou denken ‘Cake? Help me even, waarom heet dat bedrijf Cake?’ “Cake is eigenlijk simpel, het komt van ‘piece of cake‘, van ‘iedereen verdient zijn stuk hieraan’ en het sloeg wel aan.” Onze gast in deze aflevering is Davy Kestens, je gastheer is Jeroen Broekema.
Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. Deze week Davy Kestens, de CEO en co-founder van Cake. Welkom, Davy!
Davy: Ik ben heel blij om hier te zijn vandaag!
Jeroen: Leuk dat je de tijd neemt voor Leaders in Finance. Ik zal je kort introduceren. Davy Kestens is de CEO en co-founder van Cake. Hij is een serial techondernemer die eerst het bedrijf Sparkcentral heeft opgezet vanuit Silicon Valley waar hij zeven jaar woonde. Hij is nu terug in Europa en hier werkt hij aan de ambitieuze fintech onderneming Cake. Davy is 33 jaar, is getrouwd en woont in Hasselt, België. Met deze introductie weten we best al wel wat van jou. Ik ben benieuwd om voor de luisteraar Cake wat verder neer te zetten en te bekijken wat jouw bedrijf allemaal doet.
Davy: We zijn in 2018 met het concept van Cake begonnen, met zes co-founders. De gehele gedachtegang was “Wij willen nieuwe technologie bouwen binnen het financieel landschap voor de consument.” Niet met de bedoeling om te concurreren met de financiële producten van banken of financiële instellingen, maar om te kijken “Hoe kunnen we door middel van technologie en data nieuwe inkomstenstromen creëren voor consumenten bovenop hun bestaande bank- en zichtrekeningen?” Zeker vandaag, met de negatieve interest en de steeds rijzende kosten van zichtrekeningen en dergelijke brengt een bank relatief weinig op, om in de volksmond te zeggen niks. We dachten altijd “Hoe kunnen we een bedrijf creëren met een win-win, dat als wij succesvol zijn de consument er ook iets aan overhoudt?” Zo zijn we Cake begonnen.
Jeroen: Ik ben klant van een grootbank, KBC of ABN AMRO in Nederland, dan moet ik me hiervoor aanmelden?
Davy: Ja. Heel concreet, we hebben bijvoorbeeld vorig jaar in de zomer de eerste integratie met Argenta bank gelanceerd. Dus als consument binnen de Argenta app op mijn home screen kreeg ik ineens een melding “Wil je nu gratis cashbacks verdienen op basis van je uitgaven?” Als je daarop klikt krijg je een mooi scherm dat zegt “Dit is wat het doet.” Je zegt “Oké, opt in.” Vanaf dan deelt de gebruiker automatisch anoniem zijn data met Cake, wij matchen die met cashbacks en onmiddellijk krijgt de consument live binnen de banking app cashbacks aangeboden van verschillende bedrijven. Van een Lukoil tankstation naar een cinemaketen, naar kledingwinkels, naar Deliveroo. Als die consument dan tot een aankoop overgaat bij één van die spelers, afhankelijk binnen de voorwaarden van de cashback, wordt die binnen enkele seconden na die transactie herkent door de bankrekening en automatisch uitbetaald aan de consument. Dus dat is instant gratification voor de consument en voor retail is het ook super interessant, want ze moeten enkel betalen als de consument effectief tot een aankoop overgaat.
Jeroen: Heb je dan meerdere partijen in dezelfde sector? Dus kan het Lukoil zijn, Shell en…?
Davy: Ja, absoluut. Dit is een nieuw mediakanaal voor retail, er zijn twee soorten advertenties die retailers kunnen doen. Aan de ene kant is het, zoals wij het noemen, ‘spray and pray‘. Je maakt een spot op tv of radio, je gooit daar enkele honderdduizenden euro’s tegenaan en je hoopt dat er een return is, maar je kan het niet echt meten. Dan wordt dat een beetje justified door benchmarks te gebruiken of door te zeggen “Je hebt ook brand awareness”, maar uiteindelijk is dat een vrij domme vorm van reclame die je heel lang op voorhand moet inplannen met grote budgetten zonder dat je de resultaten kunt meten. Aan de andere kant heb je heel doelgerichte advertising, maar tot nu toe is dat vrij gelimiteerd door direct mailings of online zoals Google Advertising. Iedereen die naar ‘fast food’ Googelt, daar kan bijvoorbeeld McDonald’s reclame naar doen en dan moet je betalen per klik. Maar dan weet je nog altijd niet of die consument tot een aankoop overgaat. Hier is een nieuw mediakanaal dat effectief kan zeggen “Op basis van historische spendeergedragingen van die consument kan ik nu gaan adverteren, maar ik moet enkel betalen bij een effectieve conversie.” Langs de ene kant kan je zeggen “Daar kunnen misschien merken binnen dezelfde sector op zitten”, maar je hebt altijd overal concurrentie en dit wordt gewoon een efficiënter kanaal om die concurrentie te voeren.
Jeroen: Kan het zo zijn dat ze dan het bedrag aan cashback gaan verhogen om te concurreren tegen iemand anders?
Davy: Ja, inderdaad. Dus je kan heel algemeen adverteren, net zoals op Google. Je zegt “Iedereen met dit keyword zoveel”, of je gaat op segmenten beginnen spelen waarbij bijvoorbeeld een retailer kan zeggen “Iedereen die een bepaalde hoge spend rate heeft binnen deze categorie maar niet bij ons of specifiek bij die concurrent, daar willen wij meer aan gaan rewarden en segmenten spelen die we misschien extra hard gaan willen targetten of niet.”
Jeroen: Helder. Als we dan van de klanten naar de medewerkers gaan, met hoeveel mensen run je dit bedrijf?
Davy: Ondertussen zijn we over de voorbije jaren heen naar 22 mensen gegroeid. Volgens onze huidige planning zouden we tegen na de zomer 2022 met een 30-35 mensen zijn. Wat ook interessant is: we hebben geen kantoor. We zijn een beetje trendsetters pre-corona geweest, het bedrijf is onmiddellijk vanaf dag één gestart als een remote-only workforce. Dus iedereen werkt van thuis uit of van co-working spaces en dergelijke. We zijn nu zelfs iemand aan het interviewen die vanuit Barcelona zou werken, dus dat is wel een leuke opmerking over ons team.
Jeroen: Hoe bouw je dan een team als je elkaar bijna nooit ziet?
Davy: Ik denk dat het eigenlijk verbazend veel makkelijker is als je het vanaf scratch doet, als je vanaf dag één een bedrijf neerzet met mensen en je begint onmiddellijk processen te creëren rondom het remote werk, de manier waarop je communiceert is genoteerd en is transparant naar de hele groep toe. Hoe je je processen opbouwt en data deelt is veel makkelijker om een bedrijf vanaf dag één van scratch zo op te zetten dan een bestaande creative agency dat het gewend is om altijd face to face te werken rondom een whiteboard om heel die cultuur om te gooien naar een remote office.
Jeroen: En het informele deel, aan de bar staan met een drankje, hoe doe je dat dan?
Davy: Twee dingen, het is niet omdat wij een remote-only work environment zijn dat wij face to face en het informele niet waarderen. Tijdens de hele corona lockdown is het natuurlijk wel heel moeilijk geweest, maar wij doen dit niet om geld uit te sparen en geen kantoorruimte te moeten betalen en dergelijke. Dus alle kosten die wij ‘uitsparen’, alhoewel we het niet echt op een Excelletje meten, herinvesteren we elke drie maanden naar een evenement waar iedereen in het bedrijf naartoe komt, waar we face to face zijn met een hapje en drankje erbij. Waar liefst zo weinig mogelijk over werk gepraat wordt om de sociale context een beetje te leren kennen. Want je kan drie verschillende personen hebben die alle drie hetzelfde zeggen, maar als je de context een beetje kent, sommige mensen zijn eerder sarcastisch ingesteld, andere mensen zijn heel droog en concreet, en dat wisselt wel van persoon tot persoon. Dus het fysieke contact is wel belangrijk, maar daarvoor moet je volgens mij niet elke dag drie uur in de auto zitten en bij elkaar aan de koffiemachine staan. Dat wordt dan ook meer een afleiding. In een remote omgeving wordt het heel erg gewaardeerd wanneer je mensen ownership geeft over hun eigen doel, hun eigen tijd en hun eigen projecten zodat ze zelf beslissingen kunnen maken en niet constant in een micromanagement omgeving moeten zitten. Die combinatie werkt wel goed. We hebben heel wat werknemers die vanuit een bankwereld komen. Aan het begin, toen wij aan het rekruteren waren, waren zij heel terughoudend omdat ze zoiets hadden van “Ik weet het, ik sta elke ochtend en elke avond twee uur in de file, maar ga ik niet in een gat vallen als ik hier op mijn eentje werk?” Er zijn bepaalde senior mensen die al dertig jaar binnen de bank gewerkt hebben met verschillende rollen die enkele maanden nadat ze bij ons startten tegen mij kwamen zeggen “Ik ga nooit meer terug naar een klassieke werkomgeving.” Desondanks je minder face to face contact hebt in een fysieke space worden mensen gewoon veel efficiënter en krijgen ze als gevolg ook veel meer voldoening uit het werk dat ze verzetten. Maar over de sociale contacten, wij doen wekelijkse standups binnen alle teams en een bi-weekly om de twee weken waar we het hele bedrijf updates geven, af en toe een social happy hour online en elke drie maanden – zolang covid het toelaat – komen we allemaal samen. Dat plannen we ook wel om verder te blijven doen.
Jeroen: Dit was allemaal al pre-covid in place?
Davy: Ja, inderdaad.
Jeroen: Wanneer zijn jullie het bedrijf begonnen?
Davy: Conceptueel over de zomer van 2018, officieel opgericht in november 2018 en daarnaast begonnen we onze zes teamleden binnen te trekken. Maar ik denk dat wij al tegen de zomer 2019 met 15-17 mensen waren. Dus we zijn vrij snel, voor een startup pre-product, naar een relatief groot team gegaan. Toen waren corona en de lockdowns nog niet zo hip.
Jeroen: Jullie liepen voor op de zaak! De andere stakeholder, de eigenaren van het bedrijf, wie zijn dat?
Davy: Wij hebben vanaf dag één gezegd “We gaan hier iets neerzetten dat vooral impact moet hebben op consumenten.” Dus we waren niet onmiddellijk geneigd om te zeggen “We gaan onmiddellijk naar institutionele investeerders.” We hebben tot twee weken geleden enkel kapitaal opgehaald van hoofdzakelijk privé individuen en dat zijn ex-CEOs of huidige CEOs binnen de financiële sector of verzekeringen of hele succesvolle schitterende ondernemers tot enkele mensen binnen de sector die het gewoon goed gedaan hebben en wel feeling hadden in het project dat we deden.
Jeroen: Hoe kom je aan zoveel invloedrijke ondernemers en andere mensen die willen investeren in jouw bedrijf?
Davy: Het is natuurlijk een combinatie. Voor Cake heb ik nog een ander bedrijf gehad, Sparkcentral, waarbij we ook wat kapitaal opgehaald hebben. Ik heb ook zeven jaar in Silicon Valley gezeten en binnen België heb ik een unfair advantage gekregen van een bepaalde naam die ik heb opgebouwd. Dus het was eigenlijk wel makkelijker om meetings te krijgen. Dat gezegd zijnde, ik denk dat het verhaal van Cake ook enorm aansloeg: een bankrekening brengt niks meer op, het bedrijf wil daar verandering in brengen en dat businessmodel klinkt eigenlijk wel goed in elkaar te zetten. Er komt automatisch wel een bepaalde vorm van FOMO als een bepaalde groep ondernemers bij een drankje zit te vertellen “We zijn hiermee bezig.” De referrals beginnen te lopen als een vuurtje. Zo hebben we de eerste jaren alle kosten voor rekening kunnen nemen.
Jeroen: Het woord dat je altijd hoort bij ondernemers, en zeker in de fintech space, is ‘pivot’. De pivot hebben jullie ook gemaakt, kan je hem nog eens toelichten?
Davy: Misschien moet ik eerst even wat meer context geven om te starten. We zijn het bedrijf gestart vanuit het idee “We willen nieuwe revenu stromen en meer waarde voor de consument bieden bovenop het bestaande bankenlandschap.” Dus oorspronkelijk zijn we gestart met kennisgeving van de PSD2 die eraan kwam. Dat creëerde disruptie binnen de financiële markt; de data achter banktransacties en achter bankrekeningen wordt beschikbaar. Natuurlijk op voorwaarde dat de consument daar toegang tot geeft. Daar kunnen we een businessmodel rond opbouwen. Dus uiteindelijk zijn wij iets later dan verwacht door wat kinderziektes binnen de PSD2-implementaties van de banken begin 2020 in februari gelanceerd met de propositie van Cake. Dat was een tweedelig concept, langs de ene kant hadden wij een onafhankelijke banking app gelanceerd, zoals de Uber bovenop de taxibedrijven, dat was toch de gedachtegang waar we consumenten een optimum zouden geven om al hun bankrekeningen in één app te beheren waar we hen extra inzichten geven en een betere kwaliteit van transactiedata. Daar vertalen we die soms onleesbare terminal transactienamen naar “Dit is Albert Heijn”, dus betere inzichten in je financiën over verschillende banken en bankrekeningen heen, verrijking van data. En het derde model, we noemden Cake ‘De bankingapp die opbrengt’, ook manieren zoeken voor die zichtrekeningen van consumenten terug geld te laten opbrengen. Dat deden we door ons B2B-model waar we zeiden “We gaan een nieuw advertentiekanaal creëren voor retailmerken en bedrijven, zowel online als offline, om een basis van geanonimiseerde transactiegeschiedenis van consumenten cashback promoties aan te bieden die automatisch uitbetaald worden wanneer de klant een uitgave bij hen doet.” Het idee was: consumenten moeten sowieso al dagdagelijks zoveel uitgaven doen binnen verschillende categorieën, dus we gaan de consument meer koopkracht te hebben om uiteindelijk meer koopkracht te hebben bij uitgaven die ze sowieso al gaan doen. Bijvoorbeeld een tankstation keten zoals Lukoil die zegt “Iedereen die minstens één keer per week gaat tanken, maar dat altijd doet bij Shell, als die volgende week bij Lukoil zijn auto opvult geven we hen zoveel cent terug op elke transactie of elke schijf van 5 €.” Natuurlijk is dat voor consumenten enorm interessant want je moet die uitgaven doen, maar met een kleine patroonverandering kun je wat cashback verdienen. Dat begon wel leuk te lopen, de gemiddelde cashback wat een consument verdiende op een maand tijd was ongeveer 3 €. Als je dat tegenover de kosten van een gemiddelde zichtrekening zet komt dat wel mooi te pas. Dat is het model dat we nu in de markt gezet hebben. Dat bleek vrij succesvol, sinds begin 2020 – nu twee jaar geleden – hebben we meer dan honderd retailers, hoofdzakelijk in België, ingetekend. Dat gaat van grote schoenwinkelketens naar Deliveroo, tankstation ketens tot reizen en dergelijke. De merken en vooral met name grotere ketens waar een consument redelijk wat geld uitgeeft en regelmatig, dat hebben we mooi in de markt gezet. Langs de andere kant hebben we bewezen dat het model wel aansloeg bij de consument, dat ze het niet erg vonden hun transactiedata met ons te delen. De grootste challenge, dat is natuurlijk hetgeen wat je als startup moet uitzoeken, is dat wij geleerd hebben binnen de eerste twee jaar met PSD2, dat er toch nog altijd wat challenges zijn met PSD2 die een goede gebruikerservaring tegenhielden. Een zware bottleneck bijvoorbeeld is dat elke 90 dagen de authenticatie van de bankrekening vervalt en je de consument opnieuw moet gaan vragen “Herlink je bankrekening even.” Dat is allemaal leuk en wel, maar als je drie bankrekeningen gekoppeld hebt en dan eventueel nog over drie rekeningen, dan ben je minstens één keer per maand een nieuwe bankrekening aan het linken. Dat creëert gewoon zo’n struggle dat wij op zijn minst elke 90 dagen 100% van onze user base verloren en opnieuw de app in moesten krijgen. Dat bleek moeilijker en moeilijker. In die periode, ongeveer een jaar geleden, begonnen we die problematiek al te merken en ik denk dat het met PSD3 wel opgelost gaat worden maar daar konden we niet op wachten. Dus we zeiden “Uiteindelijk draait het erom dat we het businessmodel doen werken voor de meerwaarde aan de consument te kunnen geven, gewoon omdat we aan die transactiedata kunnen. Maar we moeten niet zo’n ego hebben dat iedereen onze app moet gebruiken. Kunnen wij niet met banken partneren dat wij deze functionaliteit aan de bank geven, dat zij dit zelf rechtstreeks aan hun consumenten geven?” Dan hebben we onmiddellijk toegang tot een grote gebruikersgroep, dan heeft de bank er nog meerwaarde aan want zij krijgen meer functionaliteit, ze kunnen cashbacks aan klanten geven onder hun naam en wij hebben de volledige infrastructuur al gebouwd en wij kunnen er gewoon voor zorgen dat hetzelfde model werkt. Dat bleek wel aan te slaan bij de eerste gesprekken, we hebben als eerste bankklant vorig jaar Argenta bank in België aangesloten. Doordat wij al een paar jaar aan de technologie bezig waren was het uitzonderlijk snel waarop we dit hebben kunnen implementeren. Op tien weken tijd, van start tot development tot testing en live gaan en productie, hebben zij de Cake cashbacks semi-wide labeled in hun eigen banking app kunnen plaatsen en dat was onmiddellijk een enorm succes. Ik denk dat ondertussen 20% van hun actieve app-gebruikers al een op in gedaan hebben van “Ja, ik wil mijn data geven in ruil voor cashbacks”, en dat is wel mooi. Natuurlijk blijft die gebruikersdata binnenstromen tot ze het manueel afzetten. Dat is gewoon een veel meer schaalbaar model.
Jeroen: Nieuwe PSD, andere klanten, namelijk banken uiteindelijk.
Davy: Ja, inderdaad. Maar ik heb liever een partnerschip met banken waarbij zij er ook nog een soort van revenu share aan hebben, iets aan verdienen en meerwaarde hebben naast het financiële, dat hun klanten loyaler zijn, vaker hun app gebruiken en dergelijke dan dat wij hun via PSD2 een beetje moeten verplichten om ons hun klantendata te geven.
Je luistert naar Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Was het niet een doodeng moment voor jou en voor jouw team? Dit is natuurlijk een hele sterke pivot die je hebt moeten maken, was het niet een eng moment dat je denkt “We moeten dit helemaal anders gaan aanpakken. Gaat het ons wel lukken?”
Davy: Ik vind het eerder een lichte pivot, omdat uiteindelijk het businessmodel naar retailers en consumenten toe hetzelfde gebleven is door in plaats van met onze eigen banking app die cashbacks en die meerwaarde te bieden het via andere bankingapps te doen is voornamelijk een technisch verschil. Maar het hele businessmodel en de data en het product dat we gebouwd hebben blijft grotendeels hetzelfde. We hebben gewoon gezien “Dit is een veel meer schaalbaar model.” Recent vroeg iemand mij nog “Je hebt nu die consumer-app gebouwd en nu ga je die weggooien in ruil voor rechtstreekse integraties binnen banken. Vind je dat niet zonde? Heb je er niet te veel tijd en geld in gestoken?” En ik denk net niet, want moesten wij niet gestart zijn vanuit onze consumer app waarmee we de eerste user case hebben kunnen bewijzen en hebben kunnen aantonen “Consumenten vinden dit interessant en hebben er helemaal geen probleem mee om hun data te delen in ruil voor cashbacks”, dan hadden wij nooit een eerste bank kunnen intekenen. In Nederland, als we over datagebruik binnen de bankwereld en zeker data-sharing praten, haalt iedereen nog altijd de case naar boven van ING van zoveel jaren geleden. Maar de tijden zijn geëvolueerd en als je het juist en correct doet onder een optimum patroon van de consument onder volle toestemming werkt het. Ik denk dat we ons daar wel mogen over zetten. Met Cake hebben we kunnen bewijzen dat we het konden en nu zijn we tot het punt gekomen dat ons businessmodel bewezen is langs de retailkant, langs de bankenkant en langs de consumentenkant en dat we nu moeten schalen. Dit is de meest efficiënte manier om dat te doen.
Jeroen: En dit betekent Europees schalen, neem ik aan?
Davy: Ja. In eerste instantie omdat het vanuit PSD2 inderdaad gekomen is en ook omdat PSD2 zo nieuw is ligt de markt ook nog volledig open. Als je bijvoorbeeld kijkt naar Amerika, daar heb je bedrijven zoals Cardlytics die ondertussen al met meer dan de helft van alle Amerikaanse banken een gelijkaardig model hebben neergezet. Maar dat valt onder Amerikaanse wetgeving, dat is een eenheidsmarkt. PSD2 en GDPR en dergelijke bestaan daar niet. Dus voor hun is het moeilijker om naar de Europese markt te komen, zeker omdat het heel gefragmenteerd is. Wij kennen die markt, wij zijn al een paar jaar bezig rondom die wetgeving en dergelijke. De snelste opportuniteit is om nu in Europa minstens één bank in elk West-Europees land in te tekenen en te lanceren. Ik denk dat de banken er meer en meer voor openstaan om te zoeken “Hoe kunnen wij voor onszelf financieel meerwaarde creëren op de verlieslatende bankproducten?” Maar ook naar de consument toe: “Hoe kunnen wij hen langs de ene kant ook terug meer geld doen genereren op hun dagdagelijkse inkomsten en uitgaven?” Want daar geeft een consument nog altijd het meest om naar de bank toe: Help mij mijn financiën beter te beheren. Maar daarnaast ook de side effects, want we merken bijvoorbeeld dat wanneer een consument een cashback verdient ze elke keer opnieuw die bank app openen en gaan kijken “Waar kan ik meer doen?” Dus user engagement gaat omhoog met de loyaliteit en de retentie als gevolg. Het is altijd een positief effect want je hebt net geld gekregen, het is een leuke push notification. Maar de eerste fase van het bedrijf waar we nu een beetje uit gaan is om te bewijzen dat het businessmodel werkt en naar een soort van go-to market komen die werkt en schaalbaar is. We hebben de eerste case met Argenta bank, we hebben honderd retailers, op een snel tempo dit jaar gaan we bewijzen “We kunnen naar meerdere banken in meerdere landen gaan.”
Jeroen: Je hebt de banken nodig als klant, maar je hebt ook weer al die retail organisaties. Gaan jullie die zelf allemaal aansluiten?
Davy: Ja. Het hele concept – en dat is ook het leuke waarom we het op tien weken tijd hebben kunnen implementeren – via de PSD2-connecties krijgen we de data binnen, maar dan hebben wij het verrijkingsplatform om de patroonherkenning te kunnen doen op alle transacties, op anonieme manieren, natuurlijk. We hebben onze eigen sales organisatie die al die relaties met die retailers aanpakt, de cashback campagnes mee opzet en dergelijke. Dus wij ontzorgen dat volledig voor de bank dat het uiteindelijk een front end implementatie is in hun mobile banking app en voor de rest nemen wij alles uit handen.
Jeroen: Ik spreek je nu hier in Nederland, hoe kijk je naar de Nederlandse markt voor jou? Is het interessant of niet interessant? Hoe ver is Nederland, heb je daar een beeld bij als het gaat om open finance/PSD2?
Davy: Ja, het is mijn doelstelling om één van de grootbanken dit jaar in Nederland mee aan te sluiten. Ik denk dat het toch nog vrij gelijkaardig is met de Belgische markt, er is ook redelijk wat overlap op gebied van de retailers. We hebben net gezien dat meer dan 40% van onze klanten in België ook in Nederland actief zijn. Dus dat laat ons ook toe om naar de bank toe al snel te kunnen zeggen “We kunnen onmiddellijk een aanbod van retailers aanbieden.” Vlaanderen en Nederland, de taal is relatief gelijkaardig, op een paar rare accenten en uitspraken na.
Jeroen: Excuus dat ik ‘je’ zeg!
Davy: Geen probleem! We zijn actief in gesprek met een aantal bankspelers in Nederland, een paar gesprekken die mooi aan het lopen zijn. Ik vind het wel een hele interessante markt. Ook iets groter natuurlijk dan België. Daar zijn we actief mee bezig, natuurlijk weten we ook wel dat qua schaal de grotere landen (de Nordics, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en de rest van Europa) ook wel goede prospects zijn. Maar het lijkt ons wel goed om een 1-2-3 te doen, via Nederland door te schalen en dan direct te kunnen bewijzen op een relatief kleine schaal “Met een paar innoverende banken kunnen we het over Europa uitvoeren.”
Jeroen: Een Nederlandse grootbank die ook groot in België is, maar dat hoef ik jou niet te vertellen. Die zijn ook wel vaker in deze uitzending van Leaders in Finance geweest. Nog even voor de zekerheid, ik denk er een beeld bij te hebben, maar de naam Cake?
Davy: We zijn drie keer van naam veranderd vooraleer we op de naam Cake gekomen zijn. Toen we het bedrijf opgericht hadden wisten we eigenlijk nog niet welk businessmodel we gingen bouwen of zelfs niet welk product we gingen bouwen. Dus we wisten gewoon “We gaan iets met PSD2 doen, met die data, daar valt wel iets rond te doen. We zien wel.” Dus we waren al een team aan het bouwen vooraleer we wisten welk product we gingen bouwen, wat ook een unieke aanpak is, lijkt me. We zijn oorspronkelijk opgericht als Dinosauriërs, omdat we als een insider joke iets gingen doen binnen de oude fossiele wereld. Daarom gingen we ons Dinosauriërs NV noemen. Bij de Belgische nationale bank konden ze er moeilijk mee lachen, maar het was wel grappig. Uiteindelijk is het onder een code name Spencer gelanceerd. Cake is eigenlijk simpel, het komt van ‘piece of cake‘, iedereen verdient zijn stuk hieraan. Een taartdiagram binnen de financiële wereld. Iedereen verdient zijn stuk van de taart. Zo is het een beetje ernaar gekomen. LDV United is een consumer advertising agency in Antwerpen, die hebben ons hier mooi mee geholpen en zodra zij met de naam naar voren kwamen zeiden we “Dit is het.” Het is leuker dan de stijve en klassieke branding die je meestal ziet in het financiële landschap en het sloeg wel aan.
Jeroen: Als we even naar jou toe bewegen, je vertelde al heel kort eerder vandaag over Sparkcentral, dat was ook een bedrijf van jou. Kan je daar iets meer over vertellen? Ben je ook zo begonnen na je studie of ben je altijd ondernemer geweest?
Davy: Ik zal nog een stukje teruggaan in de tijd. Ik ben altijd een zeer slechte student geweest. Ik ben van de personaliteit van ‘alles net goed genoeg’ en alles meer doen dan dat qua effort en tijd is toch verloren. Dus altijd net door op school of net niet. Maar wat ik wel tijdens mijn middelbare school geleerd heb is dat ik enorm gepassioneerd ben door dingen uit te zoeken en zelf business te creëren. Ik ben ook altijd geïnteresseerd geweest in computers en dergelijke. Vanaf mijn veertiende of vijftiende – toen internet en websites net opkwamen – ben ik een freelance web developer geweest en ik vond dat altijd zo leuk om dat te bouwen en nieuwe dingen in de wereld te zetten. Maar ook onderhandelen en overeenkomsten te maken, dat vond ik altijd wel super interessant. Na mijn middelbare school had één van mijn klanten mij overtuigd om bij hen te gaan werken als web designer/developer, wat ik juist een jaartje heb volgehouden, want het lukte mij niet om onder iemand te werken en elke dag de orders te krijgen van “Doe nu dit en doe nu dat.” Uiteindelijk heb ik mijn ouders overtuigd om mij terug te laten studeren. Dat had ik hen toen niet gezegd: Ik ga studeren zo ver mogelijk van mijn ouders thuis binnen de landsgrenzen. Ik woonde toen in Herk-de-Stad Donk in het Noordoosten van België en Belgisch Limburg en ik dacht “Ik ga in Kortrijk studeren, dat is de verste treinrit die ik kan doen naar de andere kant van Vlaanderen. Daar ga ik webdesign en development studeren.” Met de achterliggende gedachte “Dan moet ik niet veel tijd aan school geven en moet ik ook geen huur betalen en moet ik ook geen job zoeken. Dan kan ik gelijktijdig heel veel vrije tijd nemen, heel veel spijbelen en niet opdagen en aan eigen projectjes werken om mijn eigen internet business van de grond te halen.” Ik heb heel veel projectjes geprobeerd en uiteindelijk bij de vorige versie van Sparkcentral terechtgekomen waarvan ik dacht “We gaan hier een tool schrijven om social media voor klantendiensten te gaan gebruiken.” Dat was een beetje de inception van mijn vorig bedrijf. Op een half jaar tijd – ik was toen 22 – had ik ineens een lead investor, een angel investeerder in Silicon Valley gevonden die er een paar honderdduizend euro in wou steken.
Jeroen: Mag ik je onderbreken? Hoe kom je aan zo’n investeerder? Hoe komt dat op je pad?
Davy: Het hele Silicon Valley verhaal begon rond die periode wat fame te krijgen binnen Europa. Het hele concept van startup pitching en dergelijke was net overgewaaid en in Brussel was er een groep, zij noemden zich Beta Group, die elke zoveel maanden ptiching night hield. Ik dacht “Dat is wel leuk.” Via via heb ik iemand leren kennen die daar aan werkte en die zei “Je hebt een leuk productje gebouwd, een paar eerste klanten hebben ingetekend, kom hier eens pitchen.” Op het einde van die pitch nights werd ik aan de kant genomen en ze zeiden “Hier is recent nog iemand geweest, een succesvolle Belgische ondernemer die in Silicon Valley woont.” Dat was Sebastien de Halleux, één van de medeoprichters van Playfish. Die maakten vroeger Facebook games, de grootste concurrent van Zynga. Dat was net verkocht voor enkele honderden miljoenen. Hij zei “Hij had mij gevraagd ‘Als er eens een leuke jonge startup voorbijkomt die misschien interessant is om in te investeren, laat het mij maar weten’.” En hij wou mij introduceren. Ik heb daar een telefoontje mee gehad, Zoom bestond toen nog niet, ik denk dat het een Skype videocall was. Die zei “Ik wil eens afspreken.” Pas later drong het door dat hij daarmee bedoelde dat ik naar San Francisco moest komen om eens hallo te zeggen. Geen twintig minuten nadat ik hem fysiek gezien had op een lunch in Anchor and Hope, in SoMa in San Francisco, zei hij “Ik wil hierin investeren en ik regel wel wat intro’s. Morgen kan je gaan praten met die advocate in dat kantoor, die helpen je wel een Delaware company op te starten.” Ik was ineens vertrokken en tegen het opgericht was waren heel veel Belgische ondernemers mee ingestapt in dat verhaal omdat hij mee instapte. Ik denk dat we 1,1 miljoen dollar hadden opgehaald, ik was net 23 geworden en ik was bezig met een visumaanvraag naar Amerika te verhuizen.
Jeroen: Je bent daar gebleven?
Davy: Ik heb daar zeven jaar gezeten, van mijn 23ste tot mijn 30ste. Mijn vriendin destijds, ondertussen mijn vrouw, is toen mee verhuisd, we schelen wel vijf jaar. Dus toen zij 18 was heb ik haar ouders moeten overtuigen om haar met mij mee te laten nemen naar San Francisco, wat ook een unieke ervaring was. Als 23-jarige had ik nog nooit mensen gehad die voor mij werkten en ineens moest ik een volledig team beginnen uit te bouwen in een markt die ik niet kende en een andere taal sprak, een product beginnen uitbouwen en dan klanten zoeken. Dat was een hele unieke ervaring.
Jeroen: Sprak je goed Engels?
Davy: In het begin was het meer Flenglish, maar dat leer je wel heel snel, zeker als je er dag in dag uit in zit. Maar het viel al bij al wel goed mee. Het is wel enorm geëvolueerd.
Jeroen: Je hebt natuurlijk ongelooflijk veel geleerd in die periode. Als je nou een paar dingen eruit zou mogen pakken, wat zou je dan benoemen, dan wel persoonlijk, dan wel zakelijk?
Davy: Er zijn heel veel negatieve en positieve dingen aan Amerika en Silicon Valley. Hetgeen wat ik hoofdzakelijk persoonlijk geleerd heb in Silicon Valley is dat het absoluut oké is om enorm groot te durven denken. Ik denk dat het nogal makkelijk is – zeker in Europa – om altijd binnen de landsgrenzen of binnen de taalgrenzen te denken. “Doe niet gek” en “Gewoon doen is ook goed”, die manier van denken te buiten te gaan en een keer enorm groot te durven denken, dat heb ik wel in Amerika geleerd. Daar heb ik het meeste van overgehouden. De rest zijn heel veel lessons learned, vooral fouten die ik begaan heb, verkeerde mensen in dienst nemen, tot fouten met mensen om te gaan omdat ik er totaal geen ervaring in had, tot fundraising en heel veel praktische zaken rondom startups volgens de Silicon Valley manier uitbouwen. Ik ben wel heel blij dat ik die ervaring gehad heb om dat nu hier mee te kunnen nemen naar Europa.
Jeroen: Loopt Silicon Valley nog steeds enorm voor als het gaat om tech-gebied versus België/Europa?
Davy: Toen ik naar ginder ging was dat de beste keuze want Silicon Valley stak er met kop en schouders bovenuit. Vandaag denk ik dat Silicon Valley als innovatie nog altijd een self-serving, selffulfilling fantasy is. Er is toch nog altijd een enorme concentratie van startup investing en dergelijke. Alhoewel ze tegenwoordig vanuit het buitenland, zeker als je kijkt naar Tiger Global, enorm veel concurrentie krijgen. Er zijn heel veel nadelen die door het succes van Silicon Valley nu in Silicon Valley zitten. Ik raad geen enkele startup vandaag nog aan om daar naartoe te gaan. De war for talent is ridicuul met gevolg dat de verloningen ook enorm ridicuul zijn. Als een junior engineer start tegen een jaarsalaris van $160.000 is dat al heel erg. Daar bovenop de huurprijzen voor kantoren en heel veel gekke dingen maakt het niet meer sustainable om daar een startup uit te bouwen. Zeker nu, na of tijdens corona, met remote working kan ik op heel veel plaatsen enorm goede talenten krijgen. Ik weet nog toen we net begonnen en ik een software engineer vacature uitschreef, in Silicon Valley kreeg ik heel veel ontwikkelaars en programmeurs, in België solliciteerde iemand die al heel zijn leven Cat machines manueel had zitten te programmeren. De term was nog niet ingeburgerd. Vandaag is dat totaal anders en ik denk dat je overal heel veel talenten kunt krijgen die betaalbaar zijn zonder dat je daar de bijklank had met Silicon Valley. Ook bijvoorbeeld in San Francisco en Silicon Valley in het algemeen, doordat het zo aantrekkelijk was voor heel veel techneuten om daar naartoe te verhuizen en omdat er zoveel vraag was naar mensen heb je ook heel veel mensen met lage skills of die niet zo goed zijn naar daar gegaan zijn en ook sowieso een job krijgen. Als gevolg ligt de kwaliteit van de gemiddelde ITer veel lager in Silicon Valley naar mijn mening dan sommige andere plaatsen in de wereld. Natuurlijk heb je wel de uitschieters met enorm veel ervaring, maar hun jaarsalaris begint op $300.000-400.000. Ik raad het niemand meer aan om daar naartoe te gaan, eerlijk gezegd.
Jeroen: Cake gaat niet naar Silicon Valley, dat is duidelijk!
Davy: Toch zeker niet als kantoor. Ik denk ook niet onmiddellijk om daar in de markt te gaan spelen omdat daar ook wel een paar spelers zijn die binnen de Noord-Amerikaanse markt al een tijdje bezig zijn. Ook omdat het silo denken van Europa daar op banking nooit echt geweest is. Maar ik sluit niet uit dat we buiten Europa zullen gaan. Ik denk dat Zuid-Amerika en Azië ook heel interessant zijn, maar voorlopig denk ik dat de grootste marktopportuniteit voor ons binnen West-Europa.
Jeroen: Daar zit het grote denken waar je het net over had, jullie willen niet alleen naar West-Europa, maar meteen breder dan dat. Dan ben je daar en ik kan me zo voorstellen, je bent 23 met je jongere vriendin, je hebt al een miljoen opgehaald, er wordt nog meer geld opgehaald. Je vertelde in het voorgesprek al even dat je hele grote klanten als klant had. Ga je dan niet naast je schoenen lopen op een bepaald moment, dat je denkt “Ik kan alles wel aan”?
Davy: Ja, absoluut. Dat heeft natuurlijk heel veel gevolgen, dat weet ik ook. Ik heb vooral heel veel naast mijn schoenen zitten lopen, alles ging zo snel vooruit en ik had nog relatief weinig ervaring rondom het managen van het team en dergelijke. Ik nam heel veel mensen aan die zoals ik waren, met dezelfde skillset omdat ik dacht “Dat is een culture fit”, terwijl het eigenlijk niet zo erg hielp. Er was een periode dat ik heel veel van de dingen die mis liepen binnen het bedrijf op mezelf nam om het zelf proberen op te lossen waardoor ik veel te veel op mijn vork had. Uiteindelijk hield ik het niet meer vol. Ik weet nog heel goed dat ik van uitputting ben neergevallen in de lobby van het Sheraton hotel in Dubai na een meeting met Emirates omdat ik gewoon leeg was. Daar heb ik toch wel heel veel van geleerd: beter delegeren, een sterker team bij elkaar brengen dat het bedrijf operationeel kan runnen. Wat ik uiteindelijk voornamelijk heb meegenomen als jonge startup founder, nu zeker naar mijn tweede venture-backed bedrijf, is: het is niet mijn bedoeling of rol om een job voor mezelf te creëren. Ik denk dat het vooral belangrijk is voor startup founders – natuurlijk de eerste paar jaren als je tien of minder mensen hebt is het wel zo – dat je operationeel moet werken, maar het is heel belangrijk om als startup founder heel snel de klik te maken. Het is jouw job, niet om een job voor jezelf te creëren, maar om een machine te bouwen die op zichzelf kan lopen. Wat niet wil zeggen dat je jezelf moet vervangen, maar het is niet jouw rol om operationeel dingen uit te voeren en die sales meeting te runnen en daar aan productontwikkeling te werken. Nee, het is jouw job om een machine te bouwen, om een team neer te zetten dat kan schalen en een bedrijf te creëren. Dus je moet aan het bedrijf werken, niet in het bedrijf werken. Dat heb ik echt wel moeten leren.
Jeroen: Toen je daar neerviel, ging je daarna maanden niet werken? Of ben je gewoon meteen weer doorgegaan?
Davy: Ongeveer twee of drie maanden daarna hebben we een nieuwe CEO binnengebracht om mij te vervangen, omwille verschillende redenen, ook business-wise. Mijn Amerikaans visum was vervallen, ik ben terug naar België verhuisd en zes maanden later na een korte sabbatical ben ik Cake begonnen. 2018 was een heel leuk jaar. Het jaar daarvoor was ik in juli getrouwd met mijn vrouw, die heel die rollercoaster heeft meegemaakt, ze zei “We zijn nu zeven of acht maanden getrouwd en ik heb een beetje geteld, sinds we getrouwd zijn hebben we elkaar twintig dagen gezien.” Want ik zat constant op vliegtuigen, een brandje hier aan het oplossen, een vuurtje daar aan het uitdoven. Dat was toch even de spiegel voor het gezicht van “Hier moet wel iets veranderen.” Een paar maanden later hebben we ons leven op een houten palet gezet in dozen, de boot op en terug naar België. Dan heb ik even mijn hoofd volledig leeggemaakt, een sabbatical gedaan, in een Volkswagen Polo van 1992 naar Mongolië gereden met de Mongol Rally met een paar vrienden, volledig ertussenuit. Het heeft toen wel een week of vier of vijf geduurd voordat ik mentaal terug leeg was en aan niets moest denken wat met werk te maken had.
Jeroen: Een pijnlijk proces?
Davy: Leerrijk. Pijnlijk niet of misschien een beetje. Ik heb bijna niets anders gekend op dat moment als dat bedrijf. Heel veel van mijn persoonlijk ego was ook daarin opgedraaid of hing daaraan vast. Maar dat heb ik allemaal mooi kunnen loslaten en het was heel leerrijk: Waar ben ik nu zelf goed in? Waardoor word ik gemotiveerd? Wat moet ik door anderen laten doen? Dat is een hele goede bron geweest om Cake mee te starten. Zoals ik eerder al zei, vanaf dag één ben ik begonnen met “Wie gaan we nodig hebben om het bedrijf op te bouwen? Wat voor profielen, waar ga ik mij mee bezig houden? Wie hebben we nodig om een team neer te zetten zodat het bedrijf succesvol zou kunnen runnen over vijf jaar?” Ik heb toch een hele andere aanpak gehad. Ik was ook een single founder met het vorige bedrijf, nu zijn we met zes begonnen. Ik heb toch heel wat learnings meegenomen.
Jeroen: Hoe is het met Sparkcentral afgelopen?
Davy: Ik denk dat het bedrijf eind 2019 opgekocht is door een Canadese concurrent.
Jeroen: Je was nog aandeelhouder?
Davy: Ik was nog aandeelhouder, maar het was een oké verhaal. Uiteindelijk bleek dat de markt die we dachten met het bedrijf te kunnen inpalmen nooit tot stand gekomen is. De hele assumptie van het bedrijf was “We gaan hier contactcenter software bouwen voor klantendienst via social media en messaging channels zoals WhatsApp.” Maar uiteindelijk bleek dat alleen de allergrootste consumenten bleven zoals KLM, terwijl wij echt wel nood hadden om tientallen mensen op die kanalen te zetten. Maar vandaag de dag heeft social media nog geen percent van alle telefoons en e-mailcontacten met bedrijven overgenomen. Die markt is uiteindelijk niet gekomen, dat is wel spijtig. Eén van de criteria met dit bedrijf was ook “Ik wil vandaag zekerheid hebben dat er hier een grote markt is.” Ik denk wel dat iedere consument wel wat meer inkomsten wil op zijn zichtrekening, dus ik denk dat we daar wel een bepaalde garantie hebben dat er wel vraag is!
Je luistert naar Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: We hebben het nog niet gehad over die periode voor je veertiende. Kan je nog iets vertellen over hoe je bent opgegroeid? Zit dat ondernemende ook in jullie familie of ben jij juist de eerste ondernemer? Wat voor soort gezin was het? Kan je dat typeren?
Davy: Ondernemer an sich, ik denk dat ik de eerste was binnen onze kant van de familie. Mijn vader is gestart in de Limburgse mijnen, net op het einde toen die gesloten werden. Zijn vader heeft echt in de mijnen zitten kappen en werken, met de lift naar beneden en dergelijke, en er zwart uitkomen. Hij is daar de laatste jaren van de mijnensluiting ook gaan werken als arbeider, maar vooral als magazijnier, dus hij moest niet altijd de schacht in. Halverwege heeft hij een ommekeer gemaakt en gezegd “Dit is het toch niet.” Hoe hij tot dat inzicht gekomen is weet ik niet, ik moet het hem eens vragen. Via avondonderwijs is hij naar economie en ondernemerschap en dergelijke gegaan. Uiteindelijk heeft hij zich ingekocht in een plastic molding bedrijfje in de buurt en is zo terug de ondernemerswereld ingegaan. Toen ik met mijn vorig bedrijf begon is hij ook meer de startup wereld binnengegaan en de co-working spaces en dergelijke en wat coaching naar andere startups op basis van de ervaring die hij mij had zien opdoen. Mijn moeder is altijd verpleegster geweest, voor zover ik me kan herinneren. Ze is dat vandaag niet meer, maar ze werkt nog wel altijd in het ziekenhuis. Dus echt ondernemend waren ze niet noodzakelijk van beroep, maar het zat misschien wel in mijn vader. Het heeft wat tijd nodig gehad om eruit te komen. Toen mijn vader in de overgang was van de mijnen als magazijnier naar ondernemen is hij in het verdeelcentrum van Alcoa aluminium manager geweest in België. Om de zoveel jaar werd het computerpark vernieuwd en dan nam hij één van de oude computers mee naar huis en gaf die aan mij; “Speel er maar mee.” In het begin was dat met een schroevendraaier uiteen halen, dan effectief de computer gebruiken en websites leren bouwen. Ik was toen twaalf jaar of zo. Ik vond dat super interessant, interessanter dan school. Ik ben begonnen websites te bouwen en te verkopen aan kleine KMOs in de buurt. Mijn vader had een vennootschap opgericht zodat ik kon factureren want wettelijk gezien mocht ik als snottebel geen job uitvoeren. Dus dan heb ik facturen verstuurd onder zijn naam naar bedrijven. Dat vond ik wel leuk, zo ben ik de business ingerold, freelancer geweest tot mijn 22ste. Door heel veel projectjes te proberen tijdens het spijbelen in de hogeschool…
Jeroen: Waar komt dat vandaan? Van autoriteit moet je niets hebben, volgens mij? Je zei ook eerder in het gesprek “Onder iemand werken gaat me niet lukken”, ook met school had je zoiets van “Ik heb daar eigenlijk niet zo heel veel zin in, ik wil gewoon zelf ondernemen.” Heb je enig idee waar dat vandaan komt?
Davy: Het is moeilijk om te zeggen waar het vandaan komt. Ik denk dat ik de creatieve vrijheid moet hebben om mijn ding te doen en vooral losgelaten moet kunnen worden. Ik vind het enorm interessant om dingen uit te zoeken en uit te werken. Ik heb ook geleerd dat ik het heel leuk vind om teams samen te stellen en daarmee samen aan problemen te werken. Maar als je wil dat ik iets zeker niet doe, moet je me zeggen om iets te doen. Dat gaat gewoon niet.
Jeroen: Vrijheid is volgens mij het kernwoord.
Davy: Ja.
Jeroen: Mooi om te horen! We hebben bij Leaders in Finance ook altijd een teaser en een pleaser. De pleaser is altijd hetzelfde, dat gaat over of je een favoriet boek hebt, daar komen we zo op. Aan de teasende kant heb ik opgeschreven: PSD2 en de hele wetgeving daaromheen is natuurlijk cruciaal voor jullie bedrijf. De stelling is: er komt een moment dat er een paar grote schandalen zijn rondom het gebruik of het misbruik van privacy, gevoelige gegevens door fintechs die ze met informatie van de bank hebben gekregen. Dan krijg je een enorme backlash op die hele PSD2 en dat gaat jullie dan ook raken. Ben je het daarmee eens?
Davy: Misschien wel deels, in de zin dat het misbruik van data in eender welke sector altijd wel de volledige sector kan raken. Net hetzelfde, stel dat er bij een Nederlandse grootbank een groot fraudeschandaal naar boven komt. Dat gaat wel impact hebben op de waardering van alle banken in de buurt. Maar ik zie dat eerder als een tijdelijk issue, en iets wat uiteindelijk vooral impact gaat hebben op die ene specifieke speler. Dat gezegd zijnde, het is wel iets waarop gelet moet worden. Wat er gebeurd is met GDPR is enorm goed en daarmee is de focus gelegd op hoe we goed en correct met mensen hun data moeten omgaan. Maar we moeten de consument ook de vrijheid geven om te laten doen met hun data wat er gebeurt. Het overdreven afschermen onder het mom van “We moeten de consument beschermen” in plaats van de werkelijkheid “We willen onze eigen markt beschermen”, daar moeten we van afstappen. Maar er gaan sowieso schandalen komen en – knock on wood – ik denk niet dat het langs onze kant gaat komen want we hebben met de privacy commissie ons model getoond, we hebben alles meermaals door verschillende partijen laten onderzoeken hoe we het doen. Het verloopt allemaal correct, ook anoniem en op instemming van consumenten. Maar het staat eraan te komen dat iemand een privacy issue gaat hebben in de financiële wereld. Ik denk dat er hier in Nederland ook al een half schandaal geweest is, een paar jaar geleden. Maar ik denk op lange termijn dat het geen impact gaat hebben op de tendens die er nu is van transparantie en openheid in data.
Jeroen: Mooi genuanceerd antwoord op de teaser! Daar ga ik niet op doorvragen. Aan de pleasende kant, zoals ik al zei, hou je van lezen? Zo ja, heb je bepaalde boeken die jou hebben geïnspireerd of die je graag aan mensen geeft? Zo nee, kijk je films of andere dingen die je wil delen?
Davy: Ik ben een boekenverzamelaar, vaak betrap ik mezelf erop dat ik boeken koop omdat ik het concept leuk vind maar dan nooit de tijd ervoor vrij maak om ze effectief te lezen. Ik denk dat ik een stapel van 30-40 boeken thuis heb liggen die ik nog nooit heb aangeraakt, buiten toen ze uit het postvak kwamen. Soms kreeg ik er wel leuke toegestuurd. Dat gezegd zijnde, er zijn een aantal boeken die ik wel gelezen heb en mezelf er dan op betrap dat ik ze helemaal opnieuw gelezen heb. Maar het is wel heel zelden dat dat voorkomt omdat ik nogal snel verveeld geraak van boeken. Het gaat niet zo snel, ik denk dat mijn ogen niet zo snel kunnen lezen als ik informatie wil verwerken. Er zijn twee boeken die ik wel heel cool vind, het eerste is van Scott Berkun, dat boek noemt The Year Without Pants. Dat is een consultant profiel dat bij Automatic is gaan werken om processen te creëren. Automatic is het bedrijf achter WordPress, wat ook een bedrijf is dat volledig remote werkte rond die periode, vandaag nog steeds, denk ik. Daarin vertelt hij anecdotal hoofdzakelijk over de ervaring die hij had, komende van een typische werkomgeving naar een bedrijf dat zeer snel aan het groeien is en geen kantoor heeft. Dat was een heel mooi boek en vooral relevant waar we mee bezig zijn. Vier of vijf jaar geleden zat ik in Bali met wat vrienden, daar hadden we twee weken een huisje gehuurd. Tijdens de down tijd was ik Shoe Dog aan het lezen van Phil Knight. Dat is een semi-autobiografie of volledig autobiografisch van het hele oprichtingsverhaal achter Nike, hoe ze begonnen zijn met de innovatie van de schoenen en de achterliggende verhalen van de medewerkers, hoe ze het bedrijf zijn gestart en waarom. Hoe ze met een effectief wafelijzer de eerste zolen van de schoenen gemaakt hadden en uiteindelijk hoe ze met concurrentie omgegaan zijn, de vuile spelletjes achterin voor marktleiderschap, met Aziatische importeurs en dergelijke hebben moeten werken, dat vind ik een heel boeiend verhaal. Ik denk dat ik toen op enkele dagen tijd dat boek, dat toch wel serieus dik is, heb uitgelezen en het onmiddellijk opnieuw was begonnen. Dat vond ik echt heel cool.
Jeroen: Leuk, dat zijn mooie boeken! Shoe Dog ken ik, het andere niet, dus ik ben benieuwd. Waar ben je het meeste trots op, zakelijk en/of privé?
Davy: Ik denk op mijn vrouw. Zij heeft alle zware ups en downs over de voorbije tien jaar meegemaakt, van verhuizen naar San Francisco op haar achttiende tot waar we vandaag staan. Ik werk ook van thuis uit en ik heb geen gesloten kantoor, dus mijn kantoor is half open, wat bij ons thuis de woonkamer in galmt wanneer ik achter conference calls zit. Zij hoort dus de helft van de conference calls van ons regelmatig mee, vooral met de investeerders en finance en dergelijke. Het is wel interessant om te zien hoe zij vanaf de zijlijn toch alles mooi kan mee volgen. Ik ben er wel trots op.
Jeroen: Ze geeft je uiteindelijk ook wel feedback, zo te horen?
Davy: Ja, absoluut.
Jeroen: Mooi! Dat brengt me ook nog op een andere vraag, hoe organiseer je je werk-privé verhouding? Je vertelde al wel wat erover, ik heb al wel een beetje een beeld. Maar hoe doe je dat vandaag versus hoe deed je het?
Davy: Het hele verhaal van work-life balance, daar geloof ik niet in. Dat neemt aan dat work and life twee tegenstrijdige krachten zijn. Werk is een groot onderdeel van je leven, dus kan je er maar beter voor zorgen dat het werk dat je doet fulfilling is, dat je het leuk vindt en dat je er niet van uitgebrand wordt. Ik ben wel tot dat besef gekomen natuurlijk toen ik mezelf aan het kapot branden was met mijn vorig bedrijf en nu heel doelbewust mijn werk heb ingedeeld en een bedrijf aan het uitbouwen ben zodat het wel bij mezelf als karakter en als persoon past. Nu is het vooral “Waar word ik gelukkig van en hoe omring ik mezelf met mensen die de dingen doen die een negatieve impact op mijn leven zouden hebben omdat ik er gewoon gedemotiveerd van word?” Ik denk dat dat gewoon belangrijk is in hoe ik er nu naar kijk.
Jeroen: En fit blijven?
Davy: De favoriete hobby van mijn vrouw en mezelf is eten en drinken en ook koken en entertainen. De laatste tijd komt er niet zoveel fitness meer bij te pas. Ik moet daar eigenlijk wel een verandering in maken, maar ik heb er moeite mee om mij ertoe te zetten omdat het niet echt een passie is om mezelf op een loopband kapot te lopen. Maar ik ga nu wel in februari, zoals elke februari, een droge maand doen waar ik totaal niets drink. Dan val ik weer vijf kilo af. Dat staat nog op de to-do list om daar iets fitter rond te blijven werken.
Jeroen: Vijf kilo is best veel om geen alcohol te drinken. Ik heb meer dan negentig leiders in de financiële sector mogen interviewen en één vraag heb ik altijd gesteld: Heb je tips voor mensen die starten op de arbeidsmarkt? Liefst in de financiële sector, of het nou in de fintech is of meer de traditionele financiële sector, heb je bepaalde tips voor hen?
Davy: Ga alsjeblieft niet bij een grote legacy bank werken, zeker als je pas van de schoolbanken komt. Ten eerste moet je zoeken “Wat doe ik graag?” en de beste manier waarop je dat kan doen is om ergens te gaan werken in een relatief klein bedrijf. Dat moet geen startup zijn van twintig mensen want daar zit vaak nog net iets te weinig managementondersteuning en proces om er veel meerwaarde uit te halen. Maar pakweg een bedrijf tussen 50-250 mensen, daar is vaak nog altijd zoveel te doen met een relatief klein team dat je nog altijd vrij snel relatief veel verantwoordelijkheid gaat krijgen en veel gaat leren over verschillende dingen om dan meer de keuze te maken “Wat ligt mij, waar wil ik verder in doorgroeien?” Het laatste wat ik zou aanraden aan iemand is om ergens in een bepaalde industrie op een lange termijn partnertraject te gaan waar je automatisch al je carrière doelstellingen voor tien jaar begint na te plannen. Vooral veel creativiteit, veel leren, veel verschillende dingen kunnen doen. Zeker in de finance, ga bij een fintech die toch al relatief stabiel is zodat je niet constant van job moet veranderen maar die toch al een bepaalde stabiliteit heeft, maar waar je nog steeds veel kan leren. Dus kijk naar bedrijven tussen 50-250 medewerkers in de fintech.
Jeroen: Mooie tips! Voordat ik jou ga bedanken, vaak stel ik nog de vraag: Heb jij nog iets waarvan je zegt “Jeroen, jammer dat je dat niet hebt gevraagd” of “Dat zou ik graag nog willen delen, want dat weet niemand over mij maar dat is toch eigenlijk wel heel belangrijk om over mij of over het bedrijf te weten”?
Davy: Langs de ene kant heb ik zoiets van “Ik ben wel vrij goed in de vragen die je stelt”, dus al een compliment naar de show of de podcast toe. Dus nee, niet zozeer. Misschien wel een leuke anekdote die mijn vader mij al honderden keren verteld heeft, en zeker misschien voor de luisteraars die kinderen hebben: Toen ik tijdens mijn middelbare school voor de derde keer van school ben moeten veranderen omdat ik zo een onproductief ettertje was belde uiteindelijk de schooldirecteur mijn vader en zei “Patrick, we moeten eens praten. Zou je je zoon niet leren lassen?” Hij zei “Hoezo, leren lassen?” Want ik was geïnteresseerd in IT en hij zei “Dan brengt hij nog iets bij aan de maatschappij.” Waarop mijn vader had gezegd “Nee, laat hem maar doen wat hij wil.” Zoveel jaren later, toen ik net de tweede of derde financieringsronde in Silicon Valley opgehaald had heeft diezelfde schooldirecteur mijn vader teruggebeld en vroeg “Zou je Davy niet eens kunnen vragen om bij ons op de school voor onze studenten te komen spreken want we hebben hem destijds toch zo goed ondersteund.” Dat is een anekdote die mijn vader mij heel vaak vertelt, misschien naar alle andere luisteraars met kinderen: Laat ze gewoon doen waar ze mee bezig zijn. Het is niet omdat het op school niet zo heel goed gaat dat er niet iets kan uitkomen. Misschien heb je wel een ondernemer in de handen.
Jeroen: Mooi verhaal! Ben je gegaan?
Davy: Nee. Hij heeft toen onmiddellijk de telefoon neergegooid.
Jeroen: Mooi, prachtig eindverhaal. De luisteraars kunnen het niet zien, maar naast mij staat een cadeautje van Bocca Coffee.
Davy: Super! Ik ben verslaafd aan koffie.
Jeroen: Kijk! Een B-corp gecertificeerd bedrijf dat altijd de bedankjes voor Leaders in Finance organiseert. Dat krijg je zo meteen. Heel erg bedankt voor het ontzettend open gesprek, ik kan het enorm waarderen dat je ook heel makkelijk en kwetsbaar praat over periodes die af en toe ook wel heftig waren en tegelijkertijd ongelooflijk mooie successen die je beschrijft. Ik ga je volgen, ik ben erg benieuwd waar Cake naartoe gaat en waar Davy naartoe gaat. En misschien over een aantal jaar nog eens een nieuwe kijk op de zaak met jou. Heel veel dank voor je tijd!
Davy: Met plezier, het was leuk om hier te zijn.
Dit was Leaders in Finance, we hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de social media kanalen of direct via een email. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun, dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!