Transcriptie: Allegra van Hövell-Patrizi
Hoe bereidt iemand, die verantwoordelijk is voor duizenden medewerkers, haar dag voor? “Elke dag zet ik mijn alarm vijf minuten voordat ik moet wakker worden. En in die vijf minuten zeg ik ‘Allegra, pause and reflect, what are the big things? What do you want to achieve? What are the things that are really going to make a difference?'” En wat is de gedachte die haar door de meest uitdagende momenten heen sleept? “Just the pure fact that out of every difficult moment there is a huge opportunity and that it’s my responsibility to make sure that the day I die I can look at myself and say ‘I’ve done the best I could with the hand I was given’.” En voor ons is het een huge opportunity om deze inspirerende leader in finance to mogen spreken. Onze gast deze week is Allegra van Hövell Patrizi en je host Jeroen Broekema.
Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. We spreken vandaag met de CEO van Aegon Nederland, Allegra van Hövell-Patrizi. Welkom, Allegra!
Allegra: Hallo!
Jeroen: Leuk dat je er bent. We zitten hier bij Odgers Berndtson in Amsterdam in een brand-new gebouw. Ik vind het heel leuk dat je de tijd neemt om met Leaders in Finance, met mij, in gesprek te gaan. We hebben afgesproken dat ik ‘je’ mag zeggen, dank daarvoor! Ik zal jou eerst introduceren. Zoals gezegd, Allegra is CEO van Aegon Nederland en zij is dat sinds juni 2021. Daarnaast is ze lid van het Management Board van Aegon N.V. Allegra begon haar carrière in 1996 bij McKinsey en specialiseerde zich onder andere in de financiële dienstverlening. Ze werd partner bij McKinsey en werkte er in totaal circa 12 jaar. Daarna stapte ze over naar het management van F&C Asset Management Plc, een Brits vermogensbeheerbedrijf. In 2009 startte ze bij Prudential Plc waar ze o.a. Group Risk Director was. In 2015 maakte ze de overstap naar Aegon waar ze in 2016 werd benoemd als Chief Risk Officer en lid van de Management Board. Ze studeerde engineering aan de école normale supérieure in Parijs en deed een MBA aan Insead. Allegra is 47, heeft drie kinderen en woont tussen Nederland en België. Dan hebben we een introductie van jou. Wat ik altijd heel leuk vind, heel veel mensen kennen Aegon in de financiële wereld, maar om toch Aegon even neer te zetten aan de hand van stakeholders zodat we een nog beter beeld krijgen wat Aegon eigenlijk allemaal is. Met welke stakeholder zou je willen beginnen, om die te beschrijven?
Allegra: Wat ik over Aegon kan zeggen, Aegon is inderdaad wel bekend in de markt. Het is één van de bekendste namen in de Nederlandse financiële sector, en een hopelijk toonaangevende aanbieder van levensverzekeringen en pensioenen. Onze activiteiten in Nederland omvatten ook retail banking, schadeverzekeringen en hypotheken. Nederland is één van de drie kernmarkten van Aegon Group, naast de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. We hebben ook de grootste pensioenpremie-instelling van Nederland, dat is Aegon Capital, een aanbieder van beschikbare premieregelingen, pensioenregelingen die van tussenpersonen wordt aangeboden. In Nederland is Aegon actief met een aantal merken die jullie misschien kennen, zoals Knab bankieren, TKP pensioen, dat is pensioenadministratie, Robidus, dat is sociale zekerheid-gerelateerde diensten, en Edasco, dienstverlener financiële adviseurs. Als ik kijk naar de stakeholders, de belangrijkste stakeholder is niet zozeer de merken en de maat, maar wel het gevoel wat wij aan klanten willen geven. Wat wij graag willen zijn is de ondersteuner van hun leven om hun leven te ontzorgen. Dat is essentieel om klanten gedenkwaardige momenten daarover te laten opbouwen. Voor mij is het heel belangrijk om de partner voor klanten te zijn om hun leven te ontzorgen. Dat is misschien een betere beschrijving van Aegon dan al de kwantitatieve details die ik kan geven.
Jeroen: Wat zijn gedenkwaardige momenten? Waar moet ik dan aan denken?
Allegra: Als je kijkt naar je eigen leven, naar mijn leven, naar iedereen zijn leven, je gaat door het leven met goede momenten en moeilijke momenten. En op die momenten herinner je je wie er aan je kant was om te helpen, om te ondersteunen of om een betere balans te vinden in je leven.
Jeroen: Dus bijvoorbeeld kinderen krijgen, trouwen, dat soort dingen.
Allegra: Precies, een huis kopen. Toen ik mijn eerste huis wilde kopen is er een probleem geweest en opeens was de hypotheek er niet meer. Ik zal me altijd de bank herinneren die er toen voor mij was, toen die eerste bank wegviel.
Jeroen: Dus je moet eigenlijk heel goed weten of bijna aanvoelen of een teken hebben wanneer zo’n gedenkwaardig moment (ik vind dat een mooie term) eraan komt?
Allegra: Ja, dat is voor de mensen om op te bouwen. Waar wij moeten voor zorgen is dat het super stevig, solide en ondersteund is. Dat platform ontzorgt de levens van onze klanten zodat zij die gedenkwaardige momenten kunnen bouwen. Want die momenten zijn persoonlijk voor elke persoon en ze variëren gedurende een leven. Dat is voor mij een missie die wij wel uitvoeren.
Jeroen: Mooi! Dat zijn de klanten stakeholders. Aan de medewerker/collega kant, met hoeveel mensen werken jullie ongeveer in Nederland?
Allegra: In Nederland hebben wij iets rond de 3500 medewerkers, het voelt als een grote familie. Je hebt het in je inleiding niet gezegd, maar één van de kleine belangrijke dingen voor mij is dat ik Italiaans ben. Het gevoel is la famiglia. We moeten echt dat gevoel van ‘We’re all in this together’ geven. Want ook medewerkers willen hun leven met gedenkwaardige momenten bouwen. Dat geldt voor hun loopbaan, maar ook voor hun persoonlijke leven. Als Aegon laten wij de werknemer die goede balans vinden want dan doe je het beter, ben je blijer, en dat is heel goed voor onze klanten. Ze voelen dat medewerkers houden van Aegon en daardoor kunnen klanten ook van Aegon houden.
Jeroen: Mooi! Je noemde la famiglia, wat doe je daar allemaal aan?
Allegra: Grappelijk.
Jeroen: Ja, maar toch. Je probeert blijkbaar toch mensen heel erg als team te laten opereren. Dus de privé-werk-balans is heel belangrijk.
Allegra: Inderdaad.
Jeroen: Wat doe je nog meer om dat la famiglia gevoel te creëren?
Allegra: Inclusiviteit en diversiteit. Ik ben een Italiaanse vrouw en nog relatief jong, en de Aegon Groep heeft de moed gehad om zo een persoon als CEO/bestuurder in te zetten. Dat is voor mij een kenmerk dat Aegon absoluut inclusiviteit en diversiteit wil stimuleren. Dat is voor mij heel belangrijk. Het mooie, als je rond de tafel zit, is naar hun verschillende perspectieven te luisteren en hun kijk op de wereld te horen. Dat is het mooie van een familie en dat moet je in de werkomgeving ook inbrengen.
Jeroen: Mooi, ik voel het bijna! Geweldig! Ik wil het zo nog even hebben over die inclusiviteit, want jullie hebben een interessant onderzoek naar buiten gebracht. Maar even nog die stakeholders af maken. Jullie eigenaren, jullie zijn beursgenoteerd, wat brengt dat allemaal met zich mee, dat jullie beursgenoteerd zijn? De eigenaren zijn de publieke markten, uiteindelijk. Maakt dat het werk heel anders dan bij een ander bedrijf? Je hebt bij McKinsey gewerkt, wat natuurlijk niet beursgenoteerd is, maakt het dan heel anders?
Allegra: Je moet altijd kijken naar een bedrijf alsof het je eigen bedrijf is. Als bestuurder heb je een verantwoordelijkheid, want eigenlijk moet je het kapitaal optimaliseren in het gebruik dat je daar maakt. Het is inderdaad wel een beursgenoteerd bedrijf, en dat is ook een enorme kans om naar meer vermogen te kunnen, om naar meer ontwikkeling te kunnen gaan. Maar dat moet niet de manier waarop jij het bedrijf beheert veranderen. Every penny counts en je moet elk stuk van vermogen en elke penny van vermogen gebruiken in de beste manier om alle stakeholders iets te kunnen bieden, om de purpose van het bedrijf door te brengen en het doel dat het bedrijf heeft in de maatschappij door te brengen.
Jeroen: Helder! Wat is uiteindelijk het belangrijkste doel als je kijkt naar die stakeholder samenleving, de maatschappij? Wat is dan de belangrijkste rol die Aegon daarin wil spelen? Je hebt al een aantal dingen genoemd.
Allegra: Ja, inderdaad. Aegon heeft recent een nieuwe purpose gesteld, dat is ‘helping people live their best life’. En dat spreekt mij enorm aan. Dat betekent mensen te helpen om het beste uit hun leven te halen. Een kind dat vandaag geboren wordt kan gemakkelijk meer dan honderd jaar leven. Veertig is het nieuwe dertig en zeventig is zeker het nieuwe zestig. We zien ook dat de oude levensloop van leren, werken, pensioen verandert. Als mensen ouder worden en langer werken zie je ook dat er meer sprake is van verschillende fases die elkaar wisselen. Mensen zullen blijven leren en gaan dat op verschillende momenten in hun leven doen. Aegon wil dat multi-stage life gaan ondersteunen. Dat was ik aan het uitleggen, het leven van mensen ontzorgen en ondersteuning te bieden zodat jij gedenkwaardige momenten daarop kunt bouwen.
Jeroen: Dat woord ga ik niet vergeten, gedenkwaardige momenten. De moments of truth waar het om gaat. Ik haalde het al even aan, dat glazen plafond onderzoek wat jullie heel recent hebben uitgebracht, waarom hebben jullie dat gedaan? Laat ik dat eerst vragen.
Allegra: We hebben inderdaad een research gedaan over het glazen plafond. We hebben dat gedaan want wij vinden dat heel belangrijk. We zijn niet de enigen die dat fenomeen zien, maar we wilden wel de moed hebben om dat te kunnen meten, om dat te kunnen uitleggen en om daar acties tegen te nemen. Bij Aegon is er ook een klein beetje een plafond, en dat is niet goed.
Jeroen: Je maakt het wel een ‘objectiever’ onderzoek als je het zelf ook niet helemaal nog op orde hebt.
Allegra: Absoluut. We hebben iets van een 28% vrouwen, we willen meer naar iets van een 34% of hoger gaan. In Nederland heb je in de universiteit bijna een meerderheid of tenminste 50% vrouwen, op eender welk onderdeel. Dus er is geen reden om niet meer vrouwen te hebben, je moet alleen maar proberen om hen actief te laten ontwikkelen. Dat vraagt misschien een klein beetje verandering, ook in de manier waarop je praat. Je praat minder over pure kerncijfers en meer over samenwerking, over teamdynamiek. Want eigenlijk zie je dat vrouwen veel meer aandacht daarover brengen. Ook voor mij, we waren bij een vergadering met de top van de groep. Opeens moesten we beslissen wat de waarde was waarover wij liever zouden praten als leaders. De vrouwen hadden in meerderheid gepraat over teamwork. Je zag dat de mannen andere dingen hadden. Dit zijn leaders, super accomplished women, op de top van hun loopbaan en toch heb je dit fenomeen. Diversiteit en inclusiviteit betekent ook dat je een gevoel hebt van de prioriteiten die anders zijn voor verschillende mensen. Het gaat over nuance. Een super goede vrouw is precies even goed als een super goede man. Dat is niet het punt. Maar het is de manier waarop zij kijken naar de wereld, naar haar prioriteit, naar het bedrijf dat een klein beetje verandert. Maar we praten nu over gender, we kunnen ook over afkomst of religie of om het even wat praten. Want diversity is the wealth of having different perspectives coming together to achieve a bigger goal. En als je kijkt naar onze klanten, zij zijn helemaal vol van diversiteit, zij zijn de Nederlandse maatschappij. En daarvoor moeten wij veel meer aandacht overbrengen.
Jeroen: Maar jij zegt ook “Taal is heel belangrijk.”
Allegra: Taal voor mij is heel belangrijk. Ik ben nu een puinhoop aan het maken van jouw taal, sorry daarvoor. Ik probeer mijn best te doen. Maar ik heb bijvoorbeeld gevraagd dat wij veel meer Engels gebruiken, want als wij alleen maar Nederlands gebruiken bij Aegon Nederland ben je beperkt in de afkomst van de mensen. Ik kan niet super goed Nederlands lezen of nog minder schrijven. Ik probeer om te praten.
Jeroen: Heel erg goed, trouwens.
Allegra: Dank je! Maar als je verschillende talen gebruikt, als je verschillende perspectieven in een grote melting pot brengt, dan komt er een echte rijkdom, wealth, ik weet niet of rijkdom het goede woord is. Dat is voor mij super. Want dan heb je de essentie van goede ideeën die samenkomen.
Jeroen: Mooi! Waarschijnlijk zouden we welvaart zeggen of rijkdom. Qua salaris, toch een hele masculiene vraag, is dat ook bij Aegon een probleem, dat vrouwen minder verdienen dan mannen? Hebben jullie dat ook onderzocht of naar gekeken?
Allegra: We hebben dat absoluut onderzocht. Ik denk ook dat wij de eersten waren die dat gedrukt hebben, maar dat moet ik checken. Maar daarin zijn wij absoluut blij. We zien dat onze resultaten wat dat betreft erg goed zijn. Het gaat niet om het salaris per se, het gaat meer om het idee van diversiteit en inclusiviteit. Dat is altijd iets dat je een beetje bang maakt, want je moet de ideeën en de perspectieven van iemand die net een beetje anders is accepteren. Maar als je dat doet begin je een enorme kans te zien om de wereld beter te begrijpen. Daarvoor moeten we wel de moed hebben, om dat te doen.
Jeroen: Je zei eerder dat je het heel mooi vond, even mijn woorden, dat Aegon de moed had gehad om jou aan te stellen als relatief jonge CEO van Aegon Nederland. Had je dat dan helemaal niet verwacht?
Allegra: Een klein beetje wel. Maar het kwam wel als een mooie verrassing. Voor mij was het een verrassing van trouw. Als je talent hebt, als je probeert je best te doen, het maakt niet uit als je een beetje anders bent, het maakt niet uit als je niet Nederlander bent, je kunt wel kansen krijgen in dit land. Daarvoor ben ik enorm blij om bij de Aegon Groep, maar ook in Nederland te zijn. Want ik denk dat dat de Nederlandse cultuur is, it has the intellectual honesty to give opportunities to foreigners.
Jeroen: Mooi! Er zijn toch niet veel vrouwen CEO in de financiële instellingen in Nederland. We hebben Nadine Klokke, ook binnen de Aegon Groep, als CEO van een bank. Maar als je kijkt naar heel veel van de top banken in Nederland, geen enkele vrouw. Als je dit onderwerp even koppelt met het vorige, is dat dan een kwestie van tijd, misschien word jij het zelf wel op een bepaald moment? Maar is het een kwestie van tijd, dat er een CEO bij ABN AMRO, ING, Rabobank, Van Lanschot, you name it, komt?
Allegra: Ik weet het niet, ik zit niet in de raad van commissarissen van alle banken. Dus ik weet niet precies wat daarover gezegd wordt. Wat ik weet is dat het bij de Aegon Group geen probleem is. We waarderen inclusiviteit, we waarderen diversiteit, en we hebben veel determinatie daarvoor. Ik weet niet wat de rest doet. Maar bij Aegon, people are welcome as they are. They can bring their better self to work, every day.
Dit is Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Je hebt zelf een hele sterke risico achtergrond, risk management achtergrond. Ik heb eigenlijk een hele algemene vraag daarover, wat maakt nou een goede risicomanager, wanneer ben je een goede risk manager, welke dingen moet je echt goed kunnen?
Allegra: Ik heb altijd het idee dat je alleen maar een goede risicomanager kunt zijn als je een keer je vinger hebt verbrand. Een risicomanager is niet iemand die probeert om alle risico’s te laten verdwijnen of elk risico te vermijden. Het is de persoon die weet, die kan voelen, die kan meten waar een risico kan zijn, en die de actie kan inbeelden om dat niet echt te leiden. En dat is het punt. A good risk manager can feel where the risk is going to come from, can see the possibilities and avoids that finger to be burned. But you can only do that if you’ve had at least a couple of times your finger a bit burned because then you know the pain.
Jeroen: Heb jij dat ook gehad dan? Heb je daar een voorbeeld van, waarvan je zegt “Daar heb ik mijn vinger aan verbrand”?
Allegra: Ik besloot om naar risico te gaan toen ik bij Prudential was. Ik begon niet als risicomanager, ik had nooit risico gedaan en dan kwam de Lehman crisis, de crisis van 2008. Ik was in Londen en ik kon het grote probleem van die crisis zien: a complete failure of the ability to imagine what could have happened if some of those loans went wrong. En ik dacht “Dat kan niet.” Als je een goede leider of bestuurder wil zijn, moet je veel risico-ervaring hebben. Je moet een tijd in de risicofunctie hebben gezeten om echt risico’s te kunnen nemen met het begrip van wat de schade kan zijn.
Jeroen: Zou je het dan eigenlijk kunnen vergelijken met het opvoeden van kinderen? Je moet niet te grote risico’s te lopen als financiële instelling, maar je moet ze wel zo nu en dan foutjes kunnen laten maken. Is het dat, eigenlijk?
Allegra: Precies.
Jeroen: Dat betekent dat jouw jongere medewerkers dus ook foutjes mogen maken op risicogebied.
Allegra: Absoluut, iedereen zal fouten maken.
Jeroen: Als het maar niet zo groot is dat de hele balans…
Allegra: It’s like a child. And the burned finger really came to me when my daughter was one or two and she put her finger in a little candle. I could have immediately taken that finger away, she would not have died of burning her finger, she did burn her finger and that showed her forever that you can have pain. Dus ja, mensen kunnen altijd risico nemen, soms gaat het een beetje slecht, het belangrijkste is dat je het risico beperkt in een limiet die jij kan accepteren.
Jeroen: Wat is een voorbeeld in de financiële wereld van een risico dat je mag lopen? Want dat vind ik wel interessant.
Allegra: You do an investment and you know that there is a chance it goes up but you also know there is a chance it goes down. You’re not going to bet your entire balance sheet on it, right? You’re going to keep that investment limited to make sure that even if it goes down, it only affects a piece of your balance sheet. That’s an example. But you can have examples in many other things. Om innovatie te brengen, bijvoorbeeld, moet je af en toe een beetje willen vallen. Want anders zal je nooit proberen om dingen anders te doen. Daarvoor moet je altijd een beetje risico lopen, maar geen risico dat je kapot zal maken. Het gaat over balans, alles gaat over evenwicht en balans.
Jeroen: Daarna ga ik even wat meer naar jou persoonlijk, maar ik had nog een algemene vraag over jouw rol als CEO van Aegon Nederland. Waar ben je nou het meeste tijd mee kwijt? Heb je dat weleens in kaart gebracht, hoe jouw tijd verdeeld wordt in al die verschillende dingen die je doet?
Allegra: Als bestuurder moet je heel agile zijn. Ik ben een hele nieuwe CEO, ik heb niet zoveel ervaring, maar toch, wat ik in 9-10 maanden heb begrepen is dat je moet begrijpen “Wat is belangrijk voor de business op dit moment?”, maar ook “Wat is belangrijk voor de business op langere termijn?” En je moet altijd een beetje evenwicht vinden tussen die twee gebieden in de manier waarop je je tijd verdeelt. Je moet ook goed de tijd verdelen tussen cijfers, financiële aspecten en mensen. Want zonder mensen, zonder een groeiomgeving en een goede cultuur zal je absoluut geen belofte nakomen, absoluut niet. Ik denk dat een goede bestuurder vergelijkbaar is met een goede skiër of een goede fietser, die kijken naar de gaten in de grond. Nu, maar ook naar het doel waarheen hij wil gaan en die moet ook balanceren tussen de route nu en de route om daarnaartoe te gaan. Zeker als bestuurder moet je ook de maatschappij daarin brengen en de klanten en alle perspectieven. Mijn tijd zal veranderen als de fases van het leven van het bedrijf doorgaan.
Jeroen: Want je hebt natuurlijk te maken met de regulator, met al die duizenden medewerkers, met die enorme hoeveelheden klanten, met innovatie, met allerlei verschillende dingen. Dan moet je dus ook heel vaak ‘nee’ kunnen zeggen tegen dingen?
Allegra: I think the trick is to take a step back, reflect, and don’t go into hyperaction. Als je in hyperaction gaat, dan heb je de verkeerde manier, denk ik. Dat betekent dat je vaak een stap terug moet zetten en moet denken “Where are we going? Are we in balance as an organization, in myself? Am I in balance? Where are we going? Are we achieving our goals?” And if you do that quite frequently, en ik probeer dat dagelijks te doen, dan zie je het traject en niet de kleine reactie naar alles. Dan zie je – en dat is misschien mijn Italiaanse afkomst – dat alles een groot theater of toneel is, in de positieve zin. It’s all part of something beautiful, an opera. It’s all part of something beautiful that is coming to the ground, where everybody has a role and it’s all in the balance in the careful movement of all these pieces towards a greater goal that everybody shares. Dat is het moment wanneer je als een bestuurder maar ook als een dirigent, you bring that sum of individual contribution to an art.
Jeroen: Dat reflecteren, doe je dat door aan het begin van de dag te mediteren of even rustig te gaan zitten? Hoe doe je dat praktisch?
Allegra: Ik doe het op twee verschillende manieren. Elke dag zet ik mijn alarm vijf minuten voordat ik moet wakker worden en in die vijf minuten zeg ik “Allegra, pause and reflect, what are the big things, what do you want to achieve? What are the things that are really going to make a difference?” En dan, gedurende de dag, als ik bijvoorbeeld in de file zit – en dat gebeurt vrij vaak, moet ik zeggen, in Nederland – dan kijk ik door het raam and I dream. I daydream all day long, thinking “Where are we going? Does it make sense? Are we in balance?” Dat doe ik vaak en dat helpt mij enorm.
Jeroen: Mooi! Ik vind het ook mooi hoe je dat net zei, “Don’t go into hyperaction.” Is dat iets wat jij hebt moeten leren in de loop der tijd, of kon je dit al toen je je eerste baan had?
Allegra: Nee, je begint altijd een beetje in hyperaction, want je moet veel leren. Als je een beetje ouder wordt, met meer ervaring leer je “What will be very important and what is actually just noise?” Als bestuurder moet je een beetje boven de noise zijn. Want er zijn duizenden dingen die gebeuren op elk moment, je kunt niet alles volgen. Dus je moet een klein beetje boven de noise zijn en zeker zijn dat het schip in de juiste richting vaart met de juiste snelheid op de juiste manier. Het gaat niet om één variabel te maximaliseren, het gaat erom de hele constructie naar het doel te brengen.
Jeroen: Mooi verwoord, prachtig! Wil je iets delen over hoe je bent opgegroeid? Je hebt al aangegeven in Italië. Wil je daar iets over delen met deze podcast, hoe je jeugd eruitzag?
Allegra: Het was een hele Italiaanse jeugd in Rome, op een Franse school. Ik heb in Frankrijk gestudeerd. Mijn moeder komt uit de Benelux en mijn vader komt uit Italië en daardoor had ik diversiteit en inclusiviteit al sinds het begin. De Italiaanse maatschappij in die tijd was niet de meest uitdagende culturele maatschappij. Daardoor heb ik traditionele waarden geleerd, maar ook als je talent en willingness hebt, dan kun je ver gaan en kan je proberen om uit je land te vertrekken en nieuwe dingen te leren. De eerste zeven of tien jaar van mijn loopbaan, I describe them as “I kept on getting doors in my face.” Because I could not understand the culture of different countries in Europe. Everybody looked sort of the same as the Italian population, but they were thinking so differently. And I just couldn’t understand it. And then, after a while, finally I got it. I started to understand that every population tends to have two, three or four things that they really care about, at the heart of how they think and how they react as a country. Of course, every person is different. But once you understand that, you can also understand the difference between the north of Europe and the south of Europe, between protestant countries and non-protestant countries, et cetera. Dat was het moment waarop ik naar een hoger niveau kon gaan, want het was niet meer ik tegen de cultuur van systemen, maar het was wel hoe mooi dat is, de verschillende culturen komen uit verschillende geschiedenis, uit verschillende hopen, uit verschillende dromen, maar ook uit verschillende bangheid. En daardoor kun je opeens de schoonheid zien, in my case, of Europe and of financial institutions. Dat is mijn punt over inclusiviteit en diversiteit. From that difference in perspective, which can be very scary, because the first years of my career felt very scary. Actually, you can all of a sudden see a beauty that takes you to the next level.
Jeroen: Dat klinkt ook alsof je echt Europees bent opgevoed, met een Europees idee. Je sprak dus als kind al Italiaans, Frans en misschien Engels en misschien nog wel meer, hoeveel talen spreek je?
Allegra: Zes.
Jeroen: Even denken, hoor. Nederlands, Engels, …
Allegra: En Spaans.
Jeroen: Spaans, Frans, Italiaans?
Allegra: Ja.
Jeroen: Indrukwekkend! En over je jeugd, heb je broers en zussen?
Allegra: Ja.
Jeroen: En wat deden je ouders, wil je dat delen?
Allegra: Mijn vader was een professor aan de universiteit en mijn moeder was thuis. Maar ze heeft een enorme passie voor history of art. Ik weet niet hoe je dat zegt in het Nederlands. Dat is wel een goede passie in Italië om te hebben.
Jeroen: Het beste land ter wereld, waarschijnlijk!
Allegra: Precies! Maar ook veel tijd om te koken, ze houdt van koken. Dat heb ik wel overgenomen van haar en één van mijn hobby’s naast paardrijden en mijn kinderen is wel om te koken. Een mix daarmee te doen met een klein beetje Aziatisch en een klein beetje Italiaans en een klein beetje Frans en een klein beetje Scandinavisch en alles wat ik weet over koken, om alles samen te brengen om emoties door het eten te laten express themselves.
Jeroen: Klinkt echt bijna als art, zoals jij koken beschrijft.
Allegra: Als je opgroeit in Italië heb je een cultuur van een grote maaltijd met de hele familie en vrienden. De lunch duurt drie uur lang of zo, niet op een gewone dag, maar op een speciale dag. Die duurt drie of vier uur en op die manier deel je het leven, experiences, om te groeien. Voor mij, die emotie, dat gevoel van familie is heel belangrijk. Het maakt niet uit in welk land ik ben, ik zal altijd proberen om dat naar mijn vrienden, naar mijn medewerkers, naar mijn familie te brengen. Ik nodig bijvoorbeeld vaak mijn collega’s thuis uit om een risotto te maken of om een panna cotta te delen. Dat is iets wat mij enorm veel plezier brengt.
Jeroen: Ik denk dat jouw medewerkers het ook geweldig vinden om door de CEO uitgenodigd te worden. En dan kook je zelf ook nog, of laat je hen helpen?
Allegra: Nee, ik doe het zelf. Ik vraag dan aan mijn collega’s “Can you cut the onions, and can you please prepare the garlic, and can you please help me with the meat?” En het wordt een hele grote gelegenheid.
Jeroen: Leuk! Ik wilde het pas later vragen, maar dit is wel een heel mooi bruggetje, dan moet ik het toch even hebben over dat boek dat jij hebt geschreven. Volgens mij heet het Cuisine Impress, No Stress.
Allegra: Inderdaad.
Jeroen: De subtitle die erbij stond was 100 simple and delicious recipes to entertain at home with glamour. Ik vond het leuk dat ik nog een andere quote erbij heb gezocht: “This book is for those of you who are juggling several things in their lives. Kids, jobs, social life, children activities, et cetera. Here is the list of ingredients that I recommend you always have in your kitchen that lets you quickly and spontaneously organize stylish parties.”
Allegra: Exactly.
Jeroen: Hoe kwam je erbij, je hebt een ontzettend druk leven, waarschijnlijk was je toen bij McKinsey of al bij één van de andere zware banen en kinderen, om ook nog een boek te gaan maken?
Allegra: Because if you’re a woman and you have three kids, you know that all of a sudden you get a phone call from your husband or your partner who says “I’m coming home with three friends/three colleagues/my boss”, whatever it is. And then you open your fridge and all you see are two old sausages and a tomato. What are you going to do with that? So I thought “How can I make something where actually it’s so simple that it takes me twenty minutes to organize, it’s efficiently glamorous, elegant, nice, so that I don’t need to give a sandwich? And it can just be done at the same time as feeding the cat, feeding the dog, feeding the children and taking care of the whole house?” And so, all the recipes fit those criteria. They are simple, idiotic to make, they are very tasty, you can find the ingredients at any simple supermarket. Because if you need to go to the specialist somewhere, it makes it very complicated. They’re full of spices because we women tend to like not to be too big and spices help you not to be too big. And they’re glamorous, as an Italian, you always look a bit glamorous.
Jeroen: Prachtig! Is het boek veel verkocht?
Allegra: Ja, 25.000 en ik heb de winst aan charities gegeven.
Jeroen: Wauw!
Allegra: Aan een ziekenhuis dat mijn eerste kind geholpen heeft toen hij geboren werd, hij had een aantal problemen. Hij werd geholpen door dat ziekenhuis en ik heb alles aan dat ziekenhuis gegeven.
Jeroen: Ik zat even te kijken, het is niet meer zo makkelijk te kopen? Het was $ 50, ik dacht “Zoveel zal het niet gekost hebben in het begin.”
Allegra: Nee, nu is het een rarity. Ik heb alles gedrukt op mijn eigen account, that’s what it was.
Jeroen: Je vertelde kort over je moeder met kunstgeschiedenis en je vader was hoogleraar, professor. In welke hoek?
Allegra: Universiteit, mathematics.
Jeroen: Dus meer aan de wiskundige kant.
Allegra: Ja, precies.
Jeroen: Heb je broers en zussen?
Allegra: Ja, één broer. Hij is arts, surgeon.
Jeroen: Je bent dus in Frankrijk gaan studeren, was dat iets waarvan je ouders zeiden “Dat moet je doen”? Of heb je dat zelf bedacht?
Allegra: Een beetje van beide. Ik moest naar Engeland gaan en op het laatste moment is er iets gebeurd en mijn plek in Engeland was er niet meer. Daarom hebben wij die plek in Frankrijk gevonden, dat was eigenlijk super. Het Franse systeem is heel moeilijk, je moet heel hard werken. Voor een Italiaans meisje is dat wel goed, want ik had in Rome geleerd om een beetje la dolce vita te hebben, en om dan naar Frankrijk te gaan en echt hard te moeten werken, dat was een hele goede les voor mij. Ik heb altijd op die kans gebouwd in mijn leven.
Jeroen: Had je toen nog het idee van “Ik ga weer terug naar Italië”?
Allegra: Ik ben in 1974 geboren, toen ik moest werken was het 1994 of zo. Vrouwen in Italië hadden niet veel ruimte om een loopbaan op te bouwen in die tijd, met name in Rome. Daarom dacht ik “Misschien moet ik langer in Noord-Europa blijven.” Dan heb ik een super job gekregen en ik dacht “Dan blijf ik nog langer.” En ik ben nooit teruggegaan.
Jeroen: Here you are!
Allegra: Ja, here I am!
Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Je kwam bij McKinsey terecht, was dat iets wat je altijd al wilde? Was het toevallig?
Allegra: Toevallig. Ik ging naar McKinsey en ik zei dat ik bij een bank wilde werken. En ze keken naar mij alsof ik een idioot was. Op dat moment dacht ik “I said something completely wrong here.” And so, I looked at them and I said “Well, actually, do you work with banks?” They did. “That’s exactly what I want to do.” That’s how it all started.
Jeroen: Waarom wilde je bij een bank werken? Hoe kwam je daarbij?
Allegra: Ik had een boek gelezen, banken waren eigenlijk bij de kern van de maatschappij, they enable the development of every other business. Financial institutions more than banks are actually the engine that allows capital to go around. And so, they allow every other sector to develop itself. And I thought that was so magical. It was a little bit like the blood in your body, the heart is what allows your body to exist, to some extent, and of course your brain. And so, I thought “That sounds like a really cool sector.” And it happened in my city, dus het was ook een beetje toeval.
Jeroen: Dan word je strategy consultant, hoe vond je dat?
Allegra: Super. Ik had enorme kansen om alles te leren, om verschillende situaties te zien en een hoger niveau in het denken, in het begrijpen van bedrijfsleven, van klanten, van producten. Ik vond het super.
Jeroen: Waren er ook dingen die je helemaal niet leuk vond aan dat leven, dat soort werk?
Allegra: Nee. Als je een consulent bent zeg je altijd hoe mensen dat misschien kunnen aanpakken. Er is een moment waarop je zelf dingen wil doen. Daarom heb ik besloten om na twaalf jaar bij McKinsey naar de andere kant van de force te gaan en een executive positie te krijgen.
Jeroen: Een misschien wat filosofische vraag, maar heb je altijd geweten of weet je nu wat jou drijft? Want je hebt een enorm carrière pad doorlopen, bij McKinsey werd je op een bepaald moment partner, toen kwam je in de directie bij bedrijven, nu ben je CEO, wat drijft jou uiteindelijk?
Allegra: Dat is een mooie vraag. Als ik nadenk over mijn eigen leven, dat was zeker niet een perfect leven. Het was vol uitdagingen, ik ben een alleenstaande moeder van drie kinderen en ik ben een aantal keer geopereerd aan een tumor. Maar ik heb met mijn kinderen, mijn passie voor paarden, mijn liefde voor koken en met mijn baan een goede balans gevonden. Dat is mijn drijf, de manier om te accepteren dat het leven niet perfect is, dat moeilijke momenten komen. Maar op die moeilijke momenten en op die mooie momenten is er een magic. En daarop moet je bouwen om naar het volgende niveau te gaan. Accept that many things happen to you for a reason and that your responsibility is to think “Why is it happening? What am I supposed to learn from this?”, zodat je een betere versie van jezelf kan worden. Dat is mijn drijf.
Jeroen: Mooi! Als je dat soort dingen meemaakt die je net allemaal beschrijft, kan balans zoeken ook heel moeilijk zijn.
Allegra: Absoluut.
Jeroen: Dat zijn zulke existential moments dat je ook helemaal uit het veld geslagen kan worden.
Allegra: Absoluut.
Jeroen: Wat heeft jou daarbij geholpen, wat zijn dingen die jou daar doorheen hebben getrokken, die je weer on your feet hebben gebracht en de balans gevonden hebben?
Allegra: Just the pure fact that out of every difficult moment, there was a huge opportunity. And it was my responsibility to make sure that the day I die I can look at myself and say “I’ve done the best I could with the hand I was given. It was not a perfect hand, it had some strengths and weaknesses, but I feel very proud of what I’ve been able to do with that. For society, for clients, for my family, for all the people that counted on me.” Sorry, that was too difficult to say in Dutch!
Jeroen: Dat was heel mooi verwoord in het Engels, iedereen die dit luistert kan ook Engels. Ik vind het sowieso al fantastisch dat je dit in het Nederland doet! En heel mooi verwoord. Ik kan me voorstellen, als je begint met werken en je hebt al die dingen die je net opsomde nog niet meegemaakt, dat het leven veel maakbaarder lijkt dan wat het is, of had je altijd al zoiets van “Nee, het leven is niet maakbaar”?
Allegra: Wat is maakbaar?
Jeroen: Dat je het leven naar je hand kan zetten, dat je kan zeggen “Ik wil dit bereiken en dat lukt me dan ook. Alsof de buitenwereld mij niet beïnvloedt, ik kan het zelf allemaal doen.”
Allegra: I always compare life to skiing on a slope. You know roughly where you want to get, but you don’t see every problem of the slope when you’re at the top. And you start skiing. And sometimes, you’re going to fall, sometimes you’re going to have to take a slightly different trajectory than you had imagined. But you’re still going for your goal. And so, the point is to be above the noise, above the situation and try to see “What am I really trying to achieve?”
Jeroen: Had je dit ook al toen je heel jong was?
Allegra: Ja, altijd.
Jeroen: Heb je dat meegekregen in je opvoeding?
Allegra: Ik ben Italiaans, wij skiën sinds negen jaar! But yes, I’ve always had it. I think you need to be positive and full of courage to live life. Life is a dangerous thing and a difficult thing.
Jeroen: Absoluut, maar wat mijn ervaring in al die gesprekken is, is dat mensen dat in de loop der tijd toch wel leren, omdat het leven allemaal dingen naar je toe gooit die niet zo mooi zijn. In jouw geval heel extreem. Maar dat mensen zeggen “Nee, toen ik begon met werken had ik dat nog helemaal niet. Ik moest eerst nog wat meemaken en toen ben ik zo gaan denken.”
Allegra: Ik had dat bedacht sinds de start, ik weet niet waarom.
Jeroen: We hebben bij Leaders in Finance ook altijd een teaser en een pleaser. De teaser is altijd werk-gerelateerd en de pleaser gaat altijd over boeken, dat is altijd dezelfde. Aan de teasende kant heb ik opgeschreven: Het imago van Aegon in Nederland is heel anders dan het imago van Aegon global. Het is natuurlijk een enorm grote financiële instelling, één van de grootste van Nederland, maar in Nederland kijkt men heel anders naar Aegon dan Aegon global. Ben je het daarmee eens?
Allegra: Ik ben eerst begonnen bij Aegon internationaal, ik zie dat Aegon in Nederland echt een deel van de maatschappij is. Dat is voor mij heel belangrijk. Misschien zie je inderdaad een verschil, maar uiteindelijk wil Aegon, als een grote financiële instelling, de klanten inzetten om hun beste leven te kunnen leven. Dat is voor mij het belangrijkste in beide geografieën.
Jeroen: Om toch een beetje bij dat imago van Aegon te blijven – een beetje suggestief; het is een teaser – is het makkelijk om talenten aan te trekken in Nederland voor jou?
Allegra: Absoluut. We hebben daarmee geen moeite, maar talent is altijd iets wat je moet zoeken en beter doen en beter laten voelen en houden. Dat is altijd een uitdaging. Maar ik ben erg blij met de mensen die we kunnen aantrekken. Absoluut, erg blij.
Jeroen: Dat is mooi, want heel veel CEO’s zeggen “We hebben er heel veel moeite mee in deze krappe arbeidsmarkt om goede mensen aan te trekken.”
Allegra: Het is inderdaad een krappe arbeidsmarkt, maar dat maakt niet uit want dat betekent dat er veel rotatie is en je kunt mensen aantrekken die echt iets anders willen proberen. In every difficulty, there is a huge opportunitiy. Look at the opportunity.
Jeroen: Mooi! Dat komt vaak terug in dit gesprek. Aan de pleasende kant, lees je graag?
Allegra: Absoluut! I’m a bit ashamed to say it, but I must say that what I read with the most pleasure are actually cookbooks. Want ik kijk naar recepten en ik kijk niet naar de techniek van de recepten. Maar de recepten zijn voor mij een manier om reizen te herinneren, smaken, emoties, geuren, gevoelens. Dus voor mij is het een manier om te springen, daydreaming – what I was talking about – waar mijn beste ideeën uit voortkomen. Daarom vind ik filosofie in kookboeken.
Jeroen: Heb je dan bepaalde kookboeken, naast die van jezelf natuurlijk, die jou heel erg aanspreken?
Allegra: Ik hou bijvoorbeeld van Ottolenghi, dat is een kok afkomstig van het Midden-Oosten. Een hele interessante mix die diversiteit en inclusiviteit in het koken heeft gebracht want hij heeft invloed van de Israëlische cuisine en de cuisine van het Midden-Oosten, Arabische cuisine, Italiaanse cuisine en hij heeft een enorm succes in Engeland en heeft veel boeken geschreven. Dat is bijvoorbeeld een mooie manier om culturen samen te brengen. Dat vind ik goed.
Jeroen: Het doet me denken aan één van mijn vorige gasten, Wim Mijs, de CEO van de European Banking Federation. Muziek was zijn grote passie en hij zei “Gevoelens kunnen mensen omzetten naar muziek.” Maar jij zegt eigenlijk dat het bij koken ook kan, gevoel omzetten naar koken.
Allegra: Ja.
Jeroen: Prachtig! Kun je dat leren?
Allegra: Absoluut!
Jeroen: Of moet het in je zitten?
Allegra: Als je naar Italië gaat, bijvoorbeeld, je geniet van elke maaltijd. De maaltijd komt met een klein beetje voeding, maar het komt met emoties, het komt met een gevoel, en dat is het punt.
Jeroen: Is het dan niet verschrikkelijk om in Nederland te wonen?
Allegra: No, absolutely not.
Jeroen: Of zijn de Nederlanders ook wel meer in het koken geraakt?
Allegra: You have fabulous ingredients, you have all sorts of spices.
Jeroen: Wat is bijvoorbeeld iets wat je in Nederland mooi vindt aan koken?
Allegra: Ik moet zeggen dat ik hou van echte soep. Ik vind het echt lekker, want voor mij is dat de smaak van de echte Nederlandse cultuur. Het gevecht tegen het slechte weer en de kou, dat is een stuk van de geschiedenis van Nederland. Ik proef dat in elke hap, the beauty of the Dutch culture and the Dutch history. Fantastic! En ik hou ook van bitterballen, moet ik zeggen.
Jeroen: Dat is wel een mooie relativerende toevoeging! Ik ben benieuwd, als je tot nu toe terugkijkt op je loopbaan, wat voor tips heb je dan voor mensen die nu starten? Misschien voor mensen die starten in de financiële sector?
Allegra: Be very curious, be courageous, there will be difficult moments, but keep a smile on and keep going to the next fase. And then I would say, be resilient. Because it’s so easy to say “I’m fed up; I’m fed of this, I’m fed up of that.” But any institution that is a large institution has actually understood quite a few important things in their history. And the same way that you need to have respect for the history of countries, there is a genius in large places where you can learn a lot. You also need to bring innovation, because a large place can also quickly become a dinosaur. But it’s not because it’s old and big that it’s necessarily bad, which is some of the thinking that you sometimes see today. I think the beauty is to be able to bring innovation into a big institution. That is the moment where the magic really comes together.
Jeroen: Dus als je nu start in de financiële wereld bij Aegon of een andere bank of verzekeraar of pensioenfonds, dan zeg je “Curious, courageous and resilient.” Heb je praktische tips hoe je dat doet? Want je kan natuurlijk zeggen “Je moet moedig zijn”, maar hoe ben je moedig?
Allegra: Raise your hand for a project. If there is a project, raise your hand. Go to the boss and say “Can I be of help?”
Jeroen: Dat is heel praktisch, mooi.
Allegra: Stick your neck out. And sometimes they’ll say “No, go back to your desk” and you go back to your desk. But sometimes they’ll say “Yes, actually I need some help.”
Jeroen: Dat is een mooi voorbeeld. Heb je ook voorbeelden van resilience?
Allegra: Yes, there are going to be moments where you’ll be asked to do things that make you say “I’m fed up, I really don’t want to.” In the repetition lies the learning. So for example, yes, you’ll have to write that story ten times, because the first few times you’ll do it wrong. But after a few hundred times that you write the document et cetera, your communication will be so good that you’ll be able to carry through any idea in a very convincing way. That is really an important skill for the rest of your career. So don’t try to think that you know everything too fast. Accept that there is a basis of learning that even in this day and age, in the fintech world et cetera, you still need to acquire it. Because professionalism and good paces are the strong platform you can really build a career, but – more importantly – the success of businesses on. What matters is not your career, it’s where you take the company, what you do for your clients, where you take society. That is what matters.
Jeroen: Wat is daarin het belangrijkste wat jij hebt moeten leren toen je begon met werken tot nu? Wat zijn de belangrijkste dingen die jij hebt moeten leren waarvan je dacht “Daar was ik in het begin toch niet zo goed in als ik er nu in ben”?
Allegra: Voor mij, om beter mensen te begrijpen, culturen te begrijpen, maar ook communicatie. Hoe kun je communiceren op een manier die duidelijk overkomt, die vriendelijk is, maar die wel je ideeën overtuigt? Dat is een tip die ik heb geleerd gedurende mijn carrière, die vandaag heel nuttig is.
Jeroen: Mooi! We gaan richting de afronding. Ik had nog heel veel meer dingen kunnen vragen, altijd, maar ik moet toch ergens een beetje een punt gaan zetten. Je hebt het heel veel over cultuur in dit gesprek, dat vind ik heel interessant. Als er iemand is die culturen in Europa redelijk goed kan overzien ben jij het, in ieder geval de Italiaanse, de Franse, de Benelux – zoals jij het noemt; de Nederlandse/Belgische – wat kunnen wij Nederlanders leren van bijvoorbeeld Fransen of Italianen? Wat zijn nou de belangrijkste dingen waar wij beter in zouden kunnen worden of wat zie je bij hen waarvan je denkt “Dat is interessant om hierin te coöpereren”?
Allegra: De Nederlandse cultuur is al een vrij open cultuur, maar het komt een klein beetje met judgment. “Je doet zo niet”, you sometimes use those types of expressions. Je moet denken dat misschien andere landen dingen een beetje anders doen omdat ze daarvoor een goede reden hebben. Ze zijn niet lazy or tired or whatever it is, there is a reason for that. Dus een klein beetje meer begrip voor de verschillende omstandigheden die een land heeft doorgemaakt om dingen te doen op de manier waarop ze het doen. Dat is één. Maar ik vind dat de Nederlandse cultuur heel sterk is, heel open is, en om die reden een fantastisch platform is om op te bouwen. Business en wat je wil, die een impact zullen hebben op de wereld. Als een klein land heb je een enorme invloed op de wereld. Ik denk dat er niet nog zoveel is om te leren, maar heb de moed om dingen te doen.
Jeroen: De laatste twee vragen. De eerste: Waar zie je jezelf, als het gaat om je zakelijk leven, op de wat langere termijn?
Allegra: We zullen zien wat kansen brengen voor mij. If I can be useful for companies and society, I will do that as long as I can with great pleasure.
Jeroen: De laatste vraag is een hele open. Ik heb heel veel dingen aan jou mogen vragen, heb jij nog iets waarvan je zegt “Dat had ik graag willen vertellen, maar dat heb je niet gevraagd. Ik vind het wel leuk om dit hier nog te delen op de podcast”?
Allegra: Ik denk dat wij bijna over alles hebben gepraat. Nee, ik denk dat het wel compleet was.
Jeroen: Mooi, leuk! Heel erg bedankt voor je tijd! Absoluut fantastisch hoe open je hebt verteld over Aegon, over je privéleven en alles daartussenin. Heel veel dank daarvoor! Luisteraars kunnen het niet zien, maar hier ligt koffie, dat is heel gevaarlijk om aan een Italiaanse te geven. Bocca Coffee is één van de partners van Leaders in Finance, die verzorgen altijd een klein cadeautje. Dat krijg je zo meteen na afloop.
Allegra: Dank je!
Jeroen: Ik wil je nogmaals heel erg bedanken voor je tijd en je openheid!
Allegra: Grazie mille! Ik zal de koffie proeven met groot enthousiasme, ik hou van koffie!
Dit was Leaders in Finance, we hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de social media kanalen of direct via een email. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun, dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!