Voice-over: Dit is Leaders in Finance, een podcast waarin we op zoek gaan naar de mens achter het succes. We praten met leiders van nu en later over hun drijfveren, carrière en privéleven. Waarom? Omdat er meer gesproken moet worden in de financiële sector. We willen onze partners hartelijk bedanken voor hun steun. Dat zijn Kayak, EY, MeDirect, en Roland Berger. Je host is Jeroen Broekema.
Jeroen: Welkom, luisteraars, bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance, een extra en bijzondere aflevering. We zitten hier letterlijk een half uur na het einde van het Leaders in Sustainable Finance-event, hier in Driebergen-Zeist, Antropia. Het is 30 januari en ik ga met twee gasten in de podcast reflecteren op deze hele dag vol informatie en sprekers. Bij mij zijn Babs Dijkshoorn van Achmea. Welkom, Babs.
Babs: Dank je wel. Mooi om hier te zijn.
Jeroen: Hartstikke leuk. Ik ben er ook erg blij mee. En Bart van Kampen van KPMG, ook jij welkom.
Bart: Ja, dank Jeroen. Dank voor deze mooie dag.
Jeroen: Leuk dat jullie er zijn en, zoals ik zei, we gaan reflecteren op vandaag. Maar voordat we dat doen, wil ik altijd beter weten en begrijpen met wie ik precies aan tafel zit. Dat wil ik vooral doen voor de luisteraars, want ik ken jullie allebei al best wel goed. Babs, een klein beetje over jou: wat is je achtergrond en wat is jouw rol bij Achmea?
Babs: Ja, dank je wel. Ik ben directeur duurzaamheid bij Achmea, nu twee jaar lang. Daarvoor was ik ook in de financiële sector actief op dit mooie onderwerp: duurzaamheid. Zoals ik zei, nu twee jaar bij Achmea. We hebben een hele mooie visie: duurzaam samenleven. In al onze rollen – of het nou als werkgever, belegger of verzekeraar is – proberen we daar met elkaar invulling aan te geven en onze impact op de maatschappij zo positief en groot mogelijk te laten zijn.
Jeroen: En in die verschillende rollen, ben je nou met één onderdeel meer bezig? Laten we zeggen, met beleggen of met verzekeren?
Babs: Nee, eigenlijk niet. We proberen al die schepen in dezelfde richting te laten varen. Je ziet wel dat de belegger wat meer vlieguren heeft, om het zo maar te zeggen, maar de verzekeraar is ook zeker goed op snelheid.
Jeroen: Helemaal CSRD-proof, up and running?
Babs: Ja, dat heb ik vorig jaar op het podium uitgekraamd, heb ik begrepen. Uiteraard zijn we daar heel druk mee, nog anderhalve maand voordat het jaarverslag uitkomt. Het is een enorme klus, maar ik ben op zich trots op waar we nu staan en natuurlijk heel nieuwsgierig naar wat de markt allemaal gaat publiceren. En ik denk, we moeten hiermee beginnen en ieder jaar een stukje beter.
Jeroen: Dank voor je introductie. Bart van Kampen van KPMG, wil jij hetzelfde doen, iets meer vertellen over jezelf en ook over jouw rol binnen KPMG?
Bart: Ja, mijn naam is Bart van Kampen, inderdaad. Ik ben werkzaam als partner binnen onze strategie- en operationspraktijk en help de financiële sector bij strategische en operationele vraagstukken. Sinds een aantal jaren ben ik ook wat actiever betrokken bij de meer duurzaamheidsgerelateerde strategische uitdagingen die met name banken onder handen hebben. Dat gaat van het doorvertalen van duurzaamheid naar de algehele governance van een bank, tot het implementeren van duurzaamheidsregelgeving in de operationele processen van banken.
Jeroen: Heel veel werk te doen voor jullie, voor jou en je teams, of valt het eigenlijk wel mee?
Bart: Nee, dat is inderdaad waar en dat heeft met name de afgelopen jaren echt een vlucht genomen. Onder andere door regelgeving zoals CSRD, waar veel financiële instellingen mee hebben gestruggeld: hoe krijgen we dat gerapporteerd? Je ziet nu ook een verschuiving naar: we kunnen nu rapporteren, maar hoe krijgen we die data structureel uit onze organisatie in onze rapportages? Het is eigenlijk een blijvend vraagstuk en een blijvende uitdaging in de sector.
Jeroen: Is die reporting directive en alles daaromheen ook waar je het meest voor gevraagd wordt, of zijn er andere onderwerpen die nog vaker terugkomen?
Bart: Het is eigenlijk breder. Het begon met name bij reporting, maar nu zie je dat dit doorvertaald wordt naar: als we hierover moeten rapporteren, wat betekent dat voor governance, hoe beleggen we die verantwoordelijkheid intern en hoe organiseren we die data? En als laatste, hoe zorgen we ervoor dat we onze klant niet op meerdere momenten om dezelfde data vragen? Hoe beleg je dat efficiënt in je klantproces? Zo zie je een geleidelijke verschuiving van duurzaamheidsvraagstukken steeds meer richting de klant.
Jeroen: Voordat we naar de reflecties op deze dag gaan, zoals aangekondigd, nog even één persoonlijke vraag aan jullie. Wat hebben jullie nou echt puur persoonlijk met duurzaamheid, los van jullie organisatie?
Babs: Toekomst, langetermijn, meerdere generaties, daarvoor gaan en net wat meer lef tonen dan de ander.
Jeroen: En waar komt dat bij jou vandaan? Is er een persoonlijke drive of een moment in je leven, of is het een fase geweest? Hoe is dat ontstaan?
Babs: Nee, nee, ik ben inderdaad al wel wat…
Jeroen: Je moet lachen.
Babs: Ja, nee, je hoort namelijk best vaak oudere bestuurders zeggen: “Oh ja, nu realiseer ik me, onze kinderen en kleinkinderen…” Dat heb ik helemaal niet. Als ik terugkijk, zie ik bij mij een lijn: met mijn juridische achtergrond en specialisatie in corporate governance ben ik eigenlijk gegroeid van de G naar de ESG. En ook wat ik net zei: meerdere belanghebbenden bij een organisatie en de langetermijn-bedrijfscontinuïteit van de organisaties waar wij werken. Dat vind ik het belangrijkst. Met die organisaties de wereld verbeteren. Ik ben niet puur een wereldverbeteraar, maar ik wil Achmea een beter bedrijf maken en daarmee de maatschappij en de wereld.
Jeroen: En bij jou, Bart? Los van je partnerschap bij KPMG, puur persoonlijk?
Bart: Ja, als ik het echt heel persoonlijk maak, dan zit dat wel voornamelijk in het feit dat ik ook vader ben, een zoontje van 11 heb, een dochtertje van 8 en ja, het klinkt heel cliché, maar ik hoop toch wel dat ik ook in mijn professionele leven een stukje kan bijdragen aan hun toekomst. En ja, als ik dat mogelijk kan maken, ook via mijn advies richting de financiële sector, dan is dat voor mij de meest directe wijze waarop ik dat kan doen.
Jeroen: Mooi, mooi. We hebben natuurlijk heel veel voorbij zien komen vandaag. Twan Huys was de moderator van de dag. We zijn begonnen met een—laat ik jullie eens vragen, waar begonnen we mee? Hoe beschrijven jullie dat? Eelco Dubbeling de voorzitter, of de directeur van de Nederlandse Vereniging van Banken.
Babs: Ja, dan ben ik misschien de verkeerde om daarop te reageren. Ik moest even drie keer knipperen met mijn ogen, en ik kan er ook niet zo goed tegen als iemand zegt doe je ogen dicht, dat ik dan mijn ogen dicht doe. Maar ik vond het eigenlijk heel bijzonder dat het hem wel lukte.
Jeroen: Want wat was het? Het was een meditatie, toch?
Babs: Oh ja, sorry. Het was een soort—nou, een soort—het was gewoon een groepsmeditatie. En ik dacht in eerste instantie: hè, wat gaan we nu doen? Is dit wat we van hem willen horen? Maar wat het natuurlijk wel bracht, is dat iedereen inderdaad even heel diep naar binnen ging en vervolgens weer naar buiten van: oké, en hoe kan ik mijn rol, mijn verantwoordelijkheid pakken? Dus dat was eigenlijk heel sterk. Maar ik denk dat een aantal mensen wel even schrokken.
Jeroen: Om je heen waren er mensen die een beetje ongemakkelijk werden?
Babs: Ik ben bang dat ik dat zelf was.
Jeroen: Dat was jezelf. Hoe heb jij het ervaren, die start? Het was best een bijzondere start.
Bart: Het was best een bijzondere start, ja. Ik moet zeggen, ik krijg er ook altijd wel een beetje kriebels van. Helemaal als je zo’n groepsmeditatie ingaat. Ik keek af en toe ook eens even om me heen. Ik denk dat ongeveer 50% af en toe zijn ogen open deed en naar zijn buurman keek van: goh, ben ik de enige die mijn ogen dicht heeft? Maar inderdaad, het is wel even een moment om te landen en in het hier en nu de dag te starten.
Jeroen: We hadden daarna interviews, panels. Ik kan ze allemaal opnoemen, maar ik zou zeggen: wat waren nou dingen die echt zijn bijgebleven of een bepaald onderdeel van vandaag waarvan je zegt: ja, dat viel me echt op of heeft me getriggerd?
Bart: Nou, ik moet zeggen, ik vond het eerste interview van de dag met Sandra Phlippen—
Jeroen: Sandra Phlippen, de hoofdeconoom van ABN AMRO.
Bart: Exact, dat vond ik een heel sterk interview. Met name het macro-economische perspectief dat zij wist te leggen op de uitdagingen rondom Sustainable Finance en ook hoe de impact vanuit Amerika en Europa die agenda bepaalt, vond ik een hele sterke. Dus ja, dat sprong voor mij wel echt uit vandaag.
Babs: Ja, nee, helemaal met je eens. Ik vond het een absoluut krachtverhaal. Ik had het ook al wel deels bij Buitenhof zondag gezien en toen dacht ik al: oh mooi, dat gaan we, hoop ik, deze week nog een keer horen. Heel sterk verhaal. Mooi alle connecties te leggen tussen het duurzame en het economische. En ook wel zeggen: ja, er is een politieke beweging, niet alleen in Europa, maar zeker nu ook in de Verenigde Staten. Maar laten we naar onszelf kijken en wat we wél kunnen doen. Die leapfrog in die paar jaren tijd en hoe we dat gaan financieren met elkaar, dat vond ik dat ze erg krachtig deed.
Voice-over: Dit is Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Misschien ook wel leuk om zo aan plein public jullie collega’s even te evalueren in deze podcast. Want Babs, jij had Maureen Schlejen-Peeters, de CEO van Achmea Investment Management, jouw directe collega, op het podium. En jij had natuurlijk Faiza Oulahsen, de voormalige Greenpeace-activist en nu bij KPMG werkzaam, op het podium. Wat vonden jullie? Hoe deden ze het? Wat brachten ze? Enzovoort.
Babs: Nou, ik was trots op Maureen. Dat doet ze goed, zij. Met haar Achmea Investment Management staan ze echt voor beleggen met meer impact. En ik denk dat de discussie goed was in de zin van: wat kan je nou als belegger wél doen? We zijn natuurlijk heel erg gewend aan het ESG-integratieverhaal. Verantwoord beleggen, volgende stap: duurzaam beleggen. En nou, denk aan best-in-class, engagement, active ownership. Dat is wat natuurlijk afgelopen jaren hier ook wel over de tafel is gegaan. Maar nu net die stap extra maken, echt beleggen met impact. Beleggen in de oplossingen voor morgen. En daar was ik heel blij mee dat ze dat kon vertellen.
Bart: Ja, ik moet zeggen, het is natuurlijk een beetje preken voor eigen parochie, maar ik was ook erg trots op de inbreng van Faiza. Ik vond het goed en mooi hoe ze uitlegde dat ze vanuit haar Greenpeace-tijd, waarin ze echt van buitenaf naar binnen toe de sector probeerde te veranderen en in beweging probeerde te brengen, eigenlijk nu in de fase van haar leven is dat ze dat van binnenuit wil doen. En door middel van de rol die ze binnen KPMG vervult, ja, in de boardroom de verandering tot stand wil brengen. En ik denk de persoonlijke noot die zij daar ook in wist aan te brengen van: ja, wat zorgt ervoor dat zij nog steeds positief is, ondanks alle bewegingen en geluiden die je nu ook in de maatschappij ziet? Ja, dat heel erg terug te brengen tot haar persoonlijke doel, nalatenschap en ook haar kinderen. Ja, dat raakte volgens mij ook wel iedereen in de zaal. Dus dat vond ik echt sprekend.
Babs: Nee, absoluut. En misschien nog even over het hele panel van in dit geval vier dames, wat natuurlijk ook wel grappig was en mooi was om te zien. Dit was een C-level panel, maar je ziet dat deze dames, inclusief Maureen, hier echt voor staan. En dat leiderschap op dat niveau hebben we natuurlijk allemaal hartstikke hard nodig. We werken natuurlijk met meerdere mensen in de organisatie aan dit hele grote, belangrijke maar complexe onderwerp. En dat kan niet zonder dat het C-level, CEO’s, managementlagen dit zelf ook uitdragen. En dat vond ik erg krachtig aan alle drie de dames in dat panel.
Jeroen: Ja, even ter informatie voor de luisteraars die er niet bij waren. Op dat panel zat, naast Maureen waar jij net over sprak, Sharon van Herel, de CEO van Klaverblad Verzekeringen, Karin van Baardwijk, de CEO van Robeco, en Aniek Moonen als vertegenwoordiger van de klimaatactivistische kant. Dat waren de mensen. Andere dingen die opvielen vandaag, die je bijgebleven zijn?
Bart: Nou, ik denk, toen ik daarop reflecteerde, het ging heel veel over politiek dit jaar. Uiteraard hebben we natuurlijk vrij recent de inauguratie van Donald Trump gehad, die zijn stempel drukte op dit hele duurzaamheidsthema. Maar ik merkte in alle discussies dat politiek wel heel erg naar voren kwam. En ik denk, als ik dat dan platsla, dat het sentiment wel was: ondanks dat er een verschuiving in de politiek plaatsvindt van duurzaamheid naar misschien een kritischere houding ten opzichte van duurzaamheid, is de onderstroom die nu op gang is gekomen om toch te verduurzamen als Europa wel blijvend. Ondanks de, zoals Pfizer dat noemde: there are bumps in the road, but it’s not the end of the road. Dus ik denk ook echt dat we die beweging inmiddels wel echt voort gaan zetten.
Jeroen: Tegelijkertijd zei Sandra Phlippen ook iets in de trant van—misschien geen letterlijke quote—dat de vereenvoudiging door Europa van alle verschillende wet- en regelgevingen rondom CSRD, CSDDD, de hele taxonomie, misschien ook alweer een loosening is. Dat het toch ook alweer een andere manier is om te zeggen: we maken het iets minder strikt dan het was.
Bart: Ja, zeker. En dat vond ik ook wel sterk in haar verhaal. Ze zei: we richten ons nu op zoveel verschillende KPI’s of doelstellingen met ons duurzaamheidsbeleid. Laten we dat nou eens terugbrengen tot één doelstelling: het terugbrengen van de emissies. Dat is al lastig genoeg. En dat is eigenlijk het enige aspect dat je niet terug kunt draaien als je daar over vijftig jaar te laat mee bent. Andere aspecten van de S en de G zijn ook belangrijk, maar daar heb je wellicht op een later moment nog een kans toe. En dat vond ik wel een scherpe focus die ze daarin aanbracht.
Babs: Ja, dat ben ik op zich wel met je eens. Aan de andere kant denk ik: het is niet het eerste jaar dat we natuurlijk met niet-financiële rapportage bezig zijn. Velen van ons zijn natuurlijk al wel een aantal jaren op weg. Ik zeg niet dat je dat nu gelijk niet meer zou moeten doen. Ik vind wel dat we dat moeten blijven doen en dat we het ook moeten blijven uitbreiden. Focus is zeker belangrijk, dat onderstreep ik helemaal. En eens met meneer Baeten dat het een enorme bak werk is en dat het veel bladzijden gaat worden in ons jaarverslag en moeilijk te lezen is. Maar het is wel een means to an end. Het gaat er uiteindelijk om dat we ook de data nodig hebben van de bedrijven waarin we investeren om de juiste beleggingsbeslissingen te kunnen nemen. Dus eens, we moeten niet gaan temporiseren. Focus is goed, maar ik vind wel dat we door moeten pakken en niet nu op de rem moeten trappen. Ik zeg niet dat ze dat zei, maar het is wel belangrijk dat we het zien als een middel en nu voelt het als een doel. Dat ben ik wel met je eens. Maar het is een middel, en daarmee moeten we verder.
Jeroen: Ja, want in heel veel van de verschillende panels en bij sprekers kwam natuurlijk wel terug dat—je haalde al even Bart, de politiek, aan—uiteindelijk alles wel doorgaat. Er is veel retoriek, maar at the end of the day is de energietransitie op hoge snelheid en gaat gewoon door. En er werden meer van dat soort voorbeelden gegeven. Maar ik ben wel nieuwsgierig: uiteindelijk kunnen mensen het zeggen tot misschien wel het moment dat het echt geld gaat kosten. En dan is natuurlijk de standaarduitspraak: principes zijn pas wat waard totdat het geld gaat kosten—dan zijn het nog steeds principes. En dat vond ik wel interessant. Of dit het momentum is, of dat we een jaar later moeten vragen of het nog steeds zo optimistisch is.
Bart: Ja, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat die businesscase—om het maar even zo te noemen—van wie de rekening voor die verduurzaming betaalt, wel een beetje de roze olifant in de kamer is. Iedereen vindt het belangrijk, totdat het pijn gaat doen in de portemonnee. En ik vond dat in de discussie ook wel sterk terugkomen. Ik weet niet meer wie het ter sprake bracht, maar hoe zorgen we ervoor dat de rekening voor deze verduurzaming niet op de huishoudens van vandaag de dag afgewenteld wordt? Want dan gaat inderdaad die polarisering in de maatschappij nog extremer worden. Maar dat je echt die langetermijninvestering ook als Europese Unie gaat faciliteren. En daar komt ook een stukje bij: wie financiert dat uiteindelijk op de lange termijn?
Babs: Ja, klopt, klopt. En tegelijkertijd, hoe langer je wacht, hoe duurder het wordt. En ik denk dat er een grote uitdaging is om iedereen mee te krijgen, niet alleen binnen onze organisaties, maar ook in de samenleving. Faiza zei dat ook heel duidelijk. En ook de jongere dames, Hannah en Aniek.
Jeroen: Hannah Prins en Aniek Moonen.
Babs: Ja, sorry, in de panels. Die zeiden natuurlijk ook: wij denken allemaal dat de consument dit niet wil en het ingewikkeld vindt, maar dat is misschien helemaal niet zo. Dat zijn aannames. Dus laten we onze rol pakken om onze klanten hier goed in mee te nemen en er niet van uitgaan dat ze niet willen.
Jeroen: Dat kom ik ook heel vaak tegen trouwens. Je triggert me even. Ze zeggen dan: luister niet alleen naar wat de politiek zegt dat bepaalde groepen vinden—boeren, PVV-stemmers of noem maar op welke groep—maar onderliggend kunnen ze nog steeds heel bezorgd zijn. Ze kunnen PVV stemmen en tegelijkertijd heel bezorgd zijn over wat er met de rivier naast hen gebeurt, en dat soort voorbeelden. Onderwerpen waarvan jullie zeggen: daar moeten we het echt de volgende keer over hebben. Dus voor mij altijd een manier om gelijk het programma voor volgend jaar te vullen. Maar zijn er dingen waarvan je zegt: dat hebben we echt gemist vandaag, of daar zouden we meer aandacht aan moeten besteden?
Bart: Nou, ik moet zeggen, het punt dat we zojuist aanstipten over de financiële consequenties van verduurzaming—of het nu gaat om investeringsbeleid, impact investment, of de bredere rekening die verduurzaming met zich meebrengt en de impact op korte termijn voor de Europese Unie. Maar zoals Sandra, denk ik, ook in haar verhaal vertelde: op de langere termijn zal dit onze concurrentiepositie als EU versterken op het moment dat we minder afhankelijk zijn van fossiele energiebronnen. Ik denk dat dat een hele interessante invalshoek is, want dat zou uiteindelijk ook de doorslag moeten geven om hiermee door te gaan, ook als het lastig is om bepaalde keuzes te maken.
Babs: Ja, klopt. Ik dacht hetzelfde inderdaad. En laat die rekening dan maar eens zien. Nu hebben we het erover gehad en dat klinkt natuurlijk best schrikbarend, maar laten we dat nou eens concreet maken en die cijfers laten zien. Verder vond ik de laatste spreker over de food for thought, de hele transitie in de voedselketen…
Jeroen: Kadir van Lohuizen.
Babs: Ja, dank je. Ook heel interessant. En dan wordt weer heel duidelijk waarom we hier zo hard mee aan de slag moeten…
Jeroen: Ja, want wat zag je toen je ernaar keek?
Babs: Wat dacht je? Ja, nou ja, je ziet dan hoe het hele voedselsysteem wereldwijd in elkaar zit. Maar hoe het blijkbaar werkt, dat dat natuurlijk eigenlijk bijna te gek voor woorden is. Dat je inderdaad denkt: waarom verbouwen we hier graan, wat vervolgens naar het vee in Amerika gaat en weer terug? Ongelooflijk. Dus de why was wel weer helemaal duidelijk. Verder denk ik daaraan gekoppeld ook wetenschap. Dat het toch interessant is om te laten zien. Ook die cijfertjes. Het is toch de financiële sector. Daar houden we toch wel een beetje van. Laat het maar zien. En dan weten we ook welke stappen we moeten maken. Dan kunnen we die ook misschien wat meer kwantificeren.
Voice-over: Je luistert naar Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: We hebben het ook heel veel over die Donald Trump gehad. Misschien moeten we hem volgend jaar maar eens uitnodigen. On that note, was er iets waarvan je zegt: dat vond ik echt grappig? Het is natuurlijk een ongelooflijk serieus onderwerp met gigantische consequenties voor onze eigen generatie en voor generaties na ons. Als je er veel over leest, kan je er ook heel droevig van worden. Vandaag ging het ook over: hoe blijf je optimistisch? Maar terug naar mijn vraag, was er iets waarvan je zegt: toch, dat was grappig. Dat was leuk. Dat is me bijgebleven op een iets minder serieus niveau.
Bart: Ik vond het wel een grappige metafoor die op een gegeven moment op het podium werd gemaakt. Toen het inderdaad ook over Donald Trump ging. Van: zien we dat nou echt als een bedreiging voor ons als EU? Toen zei Faiza: Donald Trump is eigenlijk de joker waarmee wij ons als Batman kunnen onderscheiden. Doordat de tegenbeweging van duurzaamheid een gezicht heeft gekregen, kan dat ook voor een vereniging zorgen binnen de Europese Unie. Dan moeten wij daar schouder aan schouder een ander antwoord tegenover zetten. Dat vond ik een mooie, grappige metafoor.
Babs: Ja, ik kan er helaas geen betere bedenken, want dit was echt de spijker op zijn kop slaan. Ja, top.
Jeroen: Ik ben nog wel nieuwsgierig: op 80% van dit podcastinterview met jullie, zijn jullie nou optimistische mensen? Want wat ik eerder al zei, daar ging het vandaag ook vaak over. Hoe zorg je nou dat je optimistisch blijft? Als je de krant elke dag leest, kan je best wel cynisch worden. En er is natuurlijk ook heel veel om cynisch over te zijn. Al was het maar dat we bij lange na niet de anderhalve graad gaan halen. En we weten allemaal wat de consequenties daarvan zijn. Zijn jullie nou optimistisch? En hoe blijf je optimistisch?
Babs: Nou ja, ik denk dat je bijna wel moet. Maar wat ik heel mooi vind, ook weer vandaag—en Jeroen, dat doen jullie erg goed—je komt toch veel bekenden tegen. Mensen met wie je al langer samenwerkt. Of het nou in je eigen organisatie is, of in de organisaties om ons heen. Dat is heel erg mooi. En dan heb je ook wel het idee dat je het ook echt samen doet. En ik denk dat we het nog steeds meer samen moeten gaan doen, anders redden we het ook niet. Dus dat vind ik ontzettend mooi om te zien. En ik zie bij de meeste mensen hier dat geloof: dat het kan. En dat het moet. Maar dat het ook wel kan. Dus dat vind ik… Daar hou ik me aan vast. En dat gaan we voortzetten.
Jeroen: Mooi.
Bart: Ja, ik moet zeggen, ik ben van huis uit optimist. Af en toe inderdaad, als je naar de geluiden luistert of de beelden van de fotoreportage vandaag zag, dan bekruipt je wel het gevoel van: too little, too late. Kunnen we het tij nog keren? Maar inderdaad, als je de energie in de zaal, maar ook op het podium tijdens de C-level panels terughoort, dan moet je wel optimistisch zijn. Want ik denk dat de beweging die in gang is gezet, met name binnen de financiële sector, echt wel impact kan gaan hebben. Breder dan alleen de financiële sector. Dus daar put ik positiviteit uit.
Jeroen: Tot slot, we hebben best wel wat dingen geraakt. We hebben ook nog heel veel dingen van deze dag niet besproken. Maar goed, luisteraars, dan had je natuurlijk hier moeten zijn. Dat begrijp je. Maar on a serious note, is er nog iets waarvan je zegt: ja, dat had ik hier nog graag willen benoemen als toegift op deze aflevering?
Babs: Nou, we zeiden het net al even. Er werd veel over politiek gesproken, veel over een man in het bijzonder. En ik hoop echt dat we het meer over onszelf gaan hebben en zelf ook een krachtiger narrative gaan neerzetten. Hoe wij onze klanten, de bedrijven waarin we investeren, mee gaan nemen en gaan stimuleren om die versnelling in te zetten. Dus net wat meer naar onszelf kijken en niet te veel over de buurman praten. Want uiteindelijk moeten we het zelf doen.
Jeroen: Goeie toevoeging. Mooie toevoeging.
Bart: Ja, daar sluit ik me helemaal bij aan. Inderdaad, een duidelijk geluid laten horen als financiële sector: waarom we dit belangrijk vinden en welke waarde het niet alleen voor de sector, maar ook voor de maatschappij op de langere termijn gaat bieden.
Jeroen: Heel veel dank dat jullie even de tijd hebben willen nemen om met mij, met Leaders in Finance, in gesprek te gaan. Best wel kostbare tijd, hè, want het is tijdens de borrel. Dat is echt wel hele dure tijd die ik van jullie heb gekregen. Heel veel dank voor jullie inbreng vandaag en ook voor de punten die je meegeeft als inspiratie voor volgend jaar. Want uiteraard gaan we ermee verder, en elke keer veranderen we weer wat en focussen we weer op een ander deelonderwerp. Heel veel dank Bart van Kampen van KPMG en Babs Dijkshoorn van Achmea voor jullie tijd, en ik hoop jullie weer eens terug te zien op de podcast.
Babs & Bart: Graag gedaan.
Voice-over: Dit was Leaders in Finance. We hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple- of Google-review. Dat kan ook via de sociale mediakanalen of direct via e-mail. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun. Dat zijn Kayak, EY, Medirect en Roland Berger. Tot de volgende Leaders in Finance en bedankt voor het luisteren.